Bp Jan Piotrowski, Biskup Kielecki
HOMILIA PODCZAS JUBILEUSZU 75-LECIA POWROTU CYSTERSÓW DO JĘDRZEJOWA
Jędrzejów, Archiopactwo Cystersów, 23 września 2020 r.
1. W jakże długą 880-letnią historię opactwa cystersów w Jędrzejowie ‒ dawnej Brzeźnicy ‒ wpisuje się skromny, ale niezwykle ważny jubileusz 75-lecia powrotu Ojców Cystersów do tego miasta i klasztoru. Nastąpiło to po 90 latach, jakie upłynęły od śmierci ostatniego cystersa, o. Wilhelma Ulawskiego, w 1855 r. Ta rocznica gromadzi nas na Eucharystii, w którą z żywą wiarą tej wspólnoty zakonnej i całej parafii, włączamy naszą wdzięczną modlitwę za dar Bożej Opatrzności i ludzi, którzy przed 75. laty swoim powrotem rozpoczęli nową historię tego miejsca, historię nadziei nowych pokoleń mnichów cysterskich i powstałej nieco wcześniej, bo już w 1913 r., parafii pw. bł. Wincentego Kadłubka.
W takich okolicznościach naszej wspólnej modlitwy dziękczynnej w diecezjalnym sanktuarium bł. Wincentego Kadłubka, pozdrawiam was drodzy bracia i siostry, zacni parafianie i goście. Razem z wami pozdrawiam O. Opata Rafała Ściborowskiego, całą wspólnotę Ojców Cystersów, a także obecnych z nami kapłanów diecezjalnych i osoby życia konsekrowanego.
W tych jubileuszowych okolicznościach koniecznie należy przywołać słowa z listu ks. bp. Czesława Kaczmarka, który 75 lat temu przesłał do o. opata Birosa w Szczyrzycu: Chętnie się zgadzam na wysuniętą propozycję powrotu Ojców Cystersów do Jędrzejowa. Miło mi będzie przyczynić się do naprawienia krzywdy przed przeszło stu laty Zakonowi Waszemu wyrządzonej. Miła mi będzie świadomość, że to pierwsze Wasze na ziemi polskiej gniazdo, już przed ośmiuset laty przez Waszych świątobliwych poprzedników usłane, w posiadanie pierwotnych właścicieli znowu się znajduje, i że trzymacie straż nad grobem Błogosławionego Wincentego Kadłubka, który Zakon Cystersów, Kościoła i nauki polskiej stał się chlubą.
2. Tej historii nie da się racjonalnie zrozumieć, potrzeba widzenia jej z Bożej perspektywy, a tę zawsze wyznacza słowo Boże. Od wieków to miejsce było miejscem uwielbienia i czci Boga w Trójcy Świętej Jedynego, a także miejscem troski o człowieka i jego integralny rozwój, jaką cystersi ofiarnie podejmowali. To sprawiało, że do nich możemy odnieść słowa proroka Izajasza z pierwszego czytania: Na pewno ci są moim ludem, synami, którzy Mnie nie zawiodą! I stał się dla nich wybawicielem w każdym ich ucisku. To nie jakiś wysłannik lub anioł, lecz Jego oblicze ich wybawiło. W miłości swej i łaskawości On sam ich wykupił. On wziął ich na siebie i nosił przez wszystkie dni przeszłości (Iz 63,8-9).
Modlitwa i ofiara, posty i niedostatki, a także prosta cysterska asceza według reguły ora et labora ‒ módl się i pracuj ‒ były owocne w dziejowych wydarzeniach, których nie przewidzieli ówcześni wrogowie, a szczególnie car i jego urzędnicy, którzy ogłosili kasatę klasztoru. Po raz kolejny Bóg okazał się większy niż człowiek, i dlatego z wiarą przyjmujemy słowa modlitwy psalmisty Pańskiego: Pan jest łagodny i miłosierny, nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich i Jego miłosierdzie ogarnia wszystkie Jego dzieła(Ps 145,8-9).
3. Historii i geniuszu tego miejsca nie da się sprowadzić do jednej homilii czy nawet długiego kazania, ani też do uczonych sympozjów naukowych czy dobrych publikacji. Trzeba w nie wrastać z wiarą, ponieważ to nie jest intersujące i bogate w artefakty muzeum minionych wieków, ale żywa historia Boga, który w Jezusie Chrystusie przyszedł do naszego świata i nadal przychodzi w łasce sakramentów świętych i darze Bożego słowa. Dlatego bez Eucharystii i Bożego słowa klasztor podzieliłby los wielu innych budowli, które na zawsze odeszły w ludzką niepamięć. Niewiele w tym względzie zmieniłaby piękna kaplica z doczesnymi szczątkami bł. biskupa i mnicha cysterskiego Wincentego Kadłubka.
Tu źródłem życia jest Jezus Chrystus, obecny w Najświętszym Sakramencie i Jego codzienna adoracja, za co jestem wdzięczny Ojcu Opatowi i całej wspólnocie zakonnej, a także tym, którzy z dnia na dzień adorują Jezusa eucharystycznego.
To, co się tu dokonuje jest owocem wiary, która pomnaża miłość i radość, jakich dla człowieka pragnie Bóg w Jezusie Chrystusie. Tu można dojrzewać do prawdziwej miłości i przyjaźni z Bogiem i ludźmi (por. J 15,9-17). Dlatego za Ojcem Świętym Benedyktem XVI wyrażam mój głęboki szacunek i wdzięczność tym wszystkim, którzy poświęcają czas na adorację eucharystyczną. W ten sposób dla wielu są przykładem tych, którzy pozwalają się kształtować przez realną obecność Pana (por. Sacramentumcaritatis, 67).
We wszystkich przedsięwzięciach duchowych, duszpasterskich i materialnych, zarówno Ojcom Cystersom, jak i całej parafii i miastu życzę owocnej pracy pod opieką Maryi, Matki Jezusa Chrystusa, bł. Wincentego Kadłubka i Waszych licznych zakonnych świętych. Amen.
Za: www.diecezja.kielce.pl
