Bp Edward Samsel, Przewodniczący Komisji KEP ds. IŻKiSŻA
SŁOWO PODCZAS MSZY ŚWIĘTEJ DZIĘKCZYNNEJ ZA XXX-LECIE DZIAŁALNOŚCI KOMISJI EPISKOPATU DS. ZAKONNYCH
Warszawa, 16 października 1997 r.
Eucharystia – Dziękczynienie, Jezus, nasz Zbawiciel nieustannie dziękuje swojemu Ojcu za zbawczy czyn, którym mógł spełnić Jego wolę.
W tę Eucharystię Jezusa pragniemy włączyć także nasze dziękczynienie – dziękczynienie Kościoła za 19 lat Piotrowej posługi Kościołowi Ojca Świętego Jana Pawła II, dziękczynienie za Jego troskę o rozwój życia konsekrowanego, w tym za adhortację apostolską Vita Consecrata i Przesłanie skierowane do osób konsekrowanych z Jasnej Góry, 4 czerwca, podczas tegorocznej pielgrzymki do Ojczyzny, dziękczynienie Kościoła w Polsce za 30 lat działalności Komisji Episkopatu Polski ds. Zakonnych, której kontynuatorką jest Komisja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.
Wspólnotę eucharystyczną tworzą dzisiaj Wyżsi Przełożeni Zakonów i Zgromadzeń Męskich w Polsce, obecni na swoim jubileuszowym setnym zebraniu plenarnym, obecne przedstawicielki Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń w Polsce, liczna rzesza sióstr zakonnych z archidiecezji warszawskiej i diecezji warszawsko-praskiej. Dzisiejszej Mszy świętej dziękczynnej przewodniczy Nuncjusz Apostolski w Polsce, którego urząd przypomina nam żywą obecność wśród nas Ojca Świętego Jana Pawła II. Będziemy ubogaceni Słowem Bożym Eminencji Księdza Prymasa, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski – uczestnictwem i modlitwą Arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego, wieloletniego, od początku istnienia Komisji ds. Zakonnych, jej przewodniczącego i tak zasłużonego dla rozwoju życia konsekrowanego w Kościele w Polsce, w tym najtrudniejszym dla niego okresie lat sześćdziesiątych. Obecność Arcybiskupa Bronisława przypomina nam zawsze Sługę Bożego Kardynała Stefana Wyszyńskiego, inicjatora powstania Komisji Zakonnej. W tę dziękczynną Mszę świętą włączamy również nasze podziękowanie wszystkim jej Uczestnikom za wspólnotę modlitwy, za podjęty trud włożony w godne przeżycie tej Eucharystii.
Niech zachęta Ojca Świętego Jana Pawła II wyrażona we wspomnianym Przesłaniu z Jasnej Góry stanowi najlepsze wprowadzenie do Eucharystii, niech zbierze wszystkie nasze intencje, z którymi stajemy przed Panem Bogiem: „”Eucharystia, «sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, uczta paschalna, w której spożywamy Chrystusa» (Sacrosanctum Consilium, 47), w sposób najdoskonalszy wyraża sens i prawdę o waszym powołaniu, o życiu braterskim we wspólnocie oraz potrzebie ewangelizacji. Eucharystia to ofiara i dar. Jako taka domaga się odpowiedzi godnej ofiary i daru. Słowa znanej pieśni eucharystycznej mówią o Chrystusie panu: «On się nam daje cały». Konsekwentną odpowiedzią na ten niezwykły dar jest pełny i wielkoduszny dar z siebie, który znajduje swój wyraz w wiernym wypełnianiu rad ewangelicznych, czyli w dążeniu do miłości doskonałej Boga i bliźniego, a w konsekwencji do gorliwego głoszenia orędzia zbawienia. Eucharystia to niewyczerpane źródło energii duchowej płynącej wprost od Pana, który – choć milczy w tej «świętej tajemnicy wiary» – to jednak ciągle powtarza: «Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani» (Ap 1,17-18). Jego pomoc, proporcjonalna do waszego otwierania się na tajemnicę miłości, wspiera wciąż na nowo wasze niekiedy słabnące siły i rozjaśnia światłem «noce duszy». Dzięki tej pomocy zachęta Pana: «Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia» (Ap 2,10), na pewno się spełni – z Jego łaski, a za waszym współudziałem. On «dziewiczy, ubogi i posłuszny Ojcu», a dziś w Eucharystii już chwalebny, jest dla was rękojmią osiągnięcia celu waszej trudnej i fascynującej drogi ku świętości”.
Bp Edward Samsel
Archiwum KWPZM