Abp Józef Kowalczyk, Nuncjusz Apostolski
PRZEMÓWIENIE DO WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH W POLSCE
O CZWARTEJ PIELGRZYMCE JANA PAWŁA II DO OJCZYZNY
Warszawa, 15 października 1991 r.
Czcigodni Ojcowie!
Bardzo się cieszę, że mogę spotkać się z Wami podczas kolejnej Waszej Konferencji, kiedy to zastanawiacie się nad całą treścią przesłania Papieskiego skierowanego do Polski w tym jej szczególnym momencie dziejowym, podczas Jego IV pielgrzymki.
Było to przesłanie Namiestnika Chrystusowego, zatroskanego proroka o dzieło Boże w ludzkich sercach. Obserwując cały przebieg IV pielgrzymki, wszystkie spotkania i temperaturę Papieskiego zatroskania o wiarę Polaków, ich wierność tradycji oraz przyszłość Polski, można było dostrzec niezwykły wymiar ojcostwa Papieża okazany swej Ojczyźnie. Napisano wiele artykułów na temat tej wizyty, wypowiedziano różne opinie, natomiast mam wrażenie jakby niewielu potrafiło dotrzeć do sedna Papieskiego przesłania, do istotnej Jego myśli, do najgłębszych pokładów zatroskania, którymi obdarzył On Polaków i nie tylko.
Obserwujemy spustoszenie po minionym okresie, dostrzegamy konwulsyjne umieranie epoki cywilizacyjnej zbudowanej na oświeceniowym racjonalizmie oraz zauważamy jak ludzie Zachodu i Wschodu nie potrafią sobie poradzić z wolnością. Zapatrzeni w siebie, zaczadzeni wiarą w nieograniczone możliwości ludzkiego rozumu ludzie naszej trudnej współczesności noszą w sobie wielką tęsknotę za Bogiem. Tęsknota ta zżera ich powierzchowny spokój. Odstawiony filozoficznymi trendami myślenia na boczne tory ludzkich potrzeb – Bóg, staje się dziś szczególną potrzebą człowieka i świata. Niepokój, chaos, rozdarcie, pogubienie i rozpacz współczesnych ludzi i narodów bierze się właśnie z owej zdrady Boga i ucieczki od Niego.
Dlatego też Papież Jan Paweł II przemierzając świat nazywa w swych przemówieniach, po imieniu owe potrzeby ludzkiego serca, ukazuje także prawdziwe sposoby dawania na nie odpowiedzi. Tą najwłaściwszą, jest wspólny wysiłek wierzących na rzecz ponownej ewangelizacji. Może się to dokonać, jeśli człowiek sam w sobie odbuduje na nowo przymierze z Bogiem, które kiedyś zawarł Mojżesz. Przymierze zobowiązujące do kroczenia drogą szczególnego humanizmu, któremu na imię Dekalog.
Ojciec Święty ukazał w Polsce, że Dekalog jest punktem wyjścia jedynej prawdziwej egzegezy fundamentalnych pojęć, stanowiących zrąb nowoczesnej demokracji, a budzących zainteresowanie polskiego społeczeństwa: wolność, demokracja, praca, autonomia Kościoła i współdziałanie z państwem, prawa jednostki, prawa społeczeństwa itp.
Cieszę się bardzo, że Czcigodni Ojcowie treść przekazu Papieskiego nauczania z ostatniej pielgrzymki chcą uczynić częścią wspólnotowych medytacji w Waszych zakonach. Warto uczynić wszystko, aby ta Papieska troska wypowiedziana w licznych przemówieniach IV pielgrzymki, nasączyła ziemię polskiego społeczeństwa. Jeżeli te treści przepoją Wasze zakonne wspólnoty, jeśli przemienią Waszą codzienność zakonnego życia i zdynamizują go, wtedy także wysiłek ten przeniknie do całego polskiego społeczeństwa.
Zachęcam Was i proszę, Drodzy Ojcowie, abyście nie szczędzili w tym względzie sił. Dziękuję za wszelką pomoc i obecność na trasie papieskiego pielgrzymowania po Polsce. Dobrze się stało, że po raz pierwszy po drodze Papieskiego pielgrzymowania po Polsce było spotkanie z męskimi i żeńskimi zakonami. Ojciec Święty chciał w ten sposób wyrazić szacunek do tego rodzaju życia w Kościele, jak też chciał się z Wami podzielić całą troską swego pasterskiego serca.
Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do dobrego przygotowania tego spotkania. Dziękuję za obecność dużej ilości polskich zakonników i zakonnic. Wielu z Was mając zapewne niezwykle ważne zajęcia było reprezentowanych tylko przez swoich współbraci. Inni byli osobiście obecni jako wyżsi przełożeni. Obecność ta wyrażała szacunek i oddanie do Osoby Papieża.
Uczyńcie wszystko, aby treść kieleckiego przemówienia dotarła do wszystkich Waszych współbraci.
Innym wyrazem Papieskiego zatroskania o współczesność jest zwołany przez Niego Synod Europejski. Spotkają się na nim w swych przedstawicielach Kościoły lokalne Wschodu i Zachodu. Każda z tych dwu części Europy przyniesie inny rodzaj swego doświadczenia wierności Chrystusowi w Kościele. Ojciec Święty pragnie, aby to spotkanie stało się ważnym momentem w dziele reewangelizacji Europy, w dziele jej przebudzenia i zjednoczenia. Dlatego też w trakcie Synodu będą szczególne momenty modlitw w tych intencjach z udziałem Ojca Świętego.
Kongregacja d/s Zakonów prosi szczególnie zakony kontemplacyjne o podobną modlitwę. Ja w imieniu Ojca Świętego także chciałbym Was prosić o modlitwę w intencjach Synodu Europejskiego, zwłaszcza pamiętajcie o niej podczas trwania Synodu.
Europie można pomóc tylko wtedy, kiedy odrodzi się ją ponownie dla Chrystusa. Zakony mają szczególną rolę w ewangelizacji Europy, w budowaniu jej jedności i humanizowaniu jej struktur politycznych, jak też obniżaniu temperatury nacjonalizmów. Stąd też i dziś potrzebna jest – podobnie jak dawniej – Europie i jej Kościołowi Wasza zakonna gorliwość i twórcza obecność. Potrzebne są jej Wasze charyzmaty i Wasze świadectwo.
Życzę wiele łask w Obradach, pozdrawiam jeszcze raz wszystkich Ojców a przez Was pozdrawiam Wasze zakonne wspólnoty, za które co dziennie się modlę.
Budujmy wspólnym wysiłkiem pełnym miłości do Kościoła Królestwo Boże na ziemi.
Szczęść Boże!
Archiwum KWPZM