Paweł VI
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW SYMPOZJUM FILOZOFICZNEGO ZORGANIZOWANEGO PRZEZ TOWARZYSTWO JEZUSOWE
Rzym, 14 września 1977 r.
Drodzy Synowie Towarzystwa Jezusowego!
Z radością witamy was dziś rano w naszej rezydencji, rezerwując dla was bezpośrednie spotkanie, aby wyrazić naszą życzliwość, nasz szacunek i naszą zachętę.
Prawie wszyscy jesteście wykładowcami filozofii i odpowiedzialnymi za studia filozoficzne w instytutach i na uniwersytetach waszego Zakonu. Poważna i subtelna jest wasza praca, wielka jest powierzona wam odpowiedzialność, jeśli weźmiecie pod uwagę przede wszystkim głęboką i nieustanną transformację kulturową, która dokonuje się na naszych oczach i która zdaje się pochłaniać i podważać nawet podstawowe wartości i najwyższe pewniki. Co można zrobić w tak zmieniającym się kontekście? A jeszcze lepiej: co musicie zrobić, biorąc pod uwagę posługę, którą na różne, ale zbieżne sposoby pełnicie dla obrony prawdy, dla formacji młodych, dla waszego Towarzystwa, dla Kościoła Bożego?
Aby odpowiedzieć na te pytania, musielibyśmy rozpocząć długie i zapewne niełatwe rozważanie, ale zamiast tego musimy ograniczyć się do jednej tylko wskazówki. Drodzy Synowie, wykorzystajcie całą bogatą energię, którą otrzymaliście od Pana dla waszych studiów, tak godnych szacunku. Studiujcie dogłębnie problemy, wobec których człowiek zawsze stawał, ale które współczesny człowiek, ponieważ jest bardziej bystry i wymagający lub – być może – rozczarowany i sceptyczny lub – czasami – dumny z osiągnięć technologii i nauk matematyczno-fizycznych, rozważa z większą wrażliwością; pracujcie – powtarzamy za Pascalem – głęboko myśląc ze świadomością, że w ten sposób możecie prowadzić autentyczny i owocny apostolat intelektualny. Ponieważ jednak jesteście zakonnikami, którym powierzono filozoficzne przygotowanie młodzieży, pragniemy uzupełnić tę zachętę pouczającym słowem Soboru Watykańskiego II: pamiętając zawsze o wzniosłym celu pedagogicznym, do którego zmierza wasza działalność, czuwajcie nad tym, aby powierzeni wam wychowankowie kierowali się przede wszystkim zdobywaniem rzetelnej i harmonijnej wiedzy o człowieku, świecie i Bogu, w podwójnej perspektywie odwiecznie aktualnego dziedzictwa filozoficznego i współczesnych prądów myślowych (Optatam Totius, 15). Jest to szczególna posługa, której Kościół oczekuje od was z matczyną i uzasadnioną ufnością; jest to kierunek, na którą gorąco liczy w studiach w ogóle, a w szczególności w studiach kościelnych, aby związek między „argumenta philosophica” i „mysteria salutis” (tamże) mógł wyrazić się skuteczniej i bardziej przekonująco.
Tłumaczenie własne
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
