Paweł VI
PRZEMÓWIENIE DO DUCHOWYCH SYNÓW KSIĘDZA DANIELA COMBONIEGO
Rzym, 01 czerwca 1977 r.
Umiłowani Synowie
To szczególne spotkanie jest dla Nas powodem do szczególnej radości, nie tylko dlatego, że daje Nam możliwość spotkania się z odpowiedzialnymi za konkretne grupy apostolskie, których działalność misyjna przyniosła już tak wiele dobrych owoców Kościołowi, ale także dlatego, że jesteśmy świadomi ważnego powodu, który gromadzi was w tych dniach w Rzymie. Przygotowujecie program doprowadzenia do ponownego zjednoczenia waszych Zgromadzeń, spełniając pragnienie wyrażane wielokrotnie w różnych konsultacjach przez większość waszych zakonników i w poszanowaniu wskazań Kościoła, który na Soborze Watykańskim II zaprosił rodziny zakonne do odnowienia się poprzez powrót „ad primigeniam institutorum inspirationem” (por. Perfectae Caritatis, 2, § 1). I dobrze wiecie, że wielkie serce monsignora Daniele Comboniego, gdy tworzył Instytut Misji Afrykańskiej, pragnęło ustanowić wspólnotę misjonarzy, którzy choć pochodziliby z różnych narodów, byliby zjednoczeni we wspólnym zaangażowaniu apostolskim, po bratersku dzieląc te same prace i radości.
Cieszymy się wraz z wami z tego zamiaru, który oprócz tego, że wychodzi naprzeciw potrzebom skuteczniejszego działania ewangelizacyjnego, wydaje się nam świadectwem w pełni odpowiadającym na wskazania płynące ze „znaków” czasu, w którym żyjemy, czasu, w którym – jak zauważył Sobór – ludzkość „stopniowo się jednoczy i w każdym miejscu staje się bardziej świadoma własnej jedności” (Gaudium et spes, 77, § 1).
Niech Duch Święty zstąpi do waszych serc z obfitością swoich darów i prowadzi was w dziele, które macie podjąć, aby przyniosło ono upragnione owoce, ku wspólnej radości wszystkich członków waszych rodzin zakonnych. Niech towarzyszy wam nasze Apostolskie Błogosławieństwo.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
