Paweł VI
PRZEMÓWIENIE DO PROBOSZCZÓW ZAKONU DOMINIKANÓW WE WŁOSZECH
Rzym, 05 stycznia 1974 r.
Drodzy Przełożeni Dominikańscy i Ojcowie Proboszczowie, inicjatywie Waszego Prokuratora Generalnego zawdzięczamy chlubę i radość, że możemy pozdrowić Was dziś rano. Zebraliście się w minionych dniach na Waszym II Krajowym Zjeździe w Madonna dell’Arco koło Neapolu, aby dogłębnie przestudiować zawsze aktualny temat parafii w duchu nauczania Kościoła i odpowiedzieć na najpilniejsze oczekiwania Ludu Chrześcijańskiego.
Chcielibyśmy podkreślić, Drodzy Synowie, szczególny motyw, który chcieliście nadać waszemu Zgromadzeniu: mianowicie związek tematu z charakterystycznymi celami waszej wielkiej Rodziny zakonnej, która powstała dokładnie siedem i pół wieku temu w celu szerzenia i obrony prawd wiary poprzez głoszenie Słowa Bożego i nauczanie.
Innymi słowy, chcieliście pokazać, jak chętnie przyjęliście zaproszenie Kościoła do dogłębnego działania w tym kierunku za pomocą skutecznych narzędzi, którymi dysponujecie, dla dobra Kościoła powszechnego, którego parafia jest żywotnym zalążkiem, poprzez diecezję, która jest jego naturalnym modelem.
Ten cel przyświecał waszej refleksji nad strukturami, na których powinna opierać się każda wspólnota parafialna, aby mogła wypełniać swoją misję zbawienia.
Pragniemy zachęcić was do realizacji zamierzeń, wynikających z waszego studium, dotyczących potrzeby inteligentnej i metodycznej katechezy powierzonych wam wiernych, pobudzającej z kolei do konsekwentnego praktykowania życia chrześcijańskiego.
Z pewnością jesteście przekonani, że autentyczna odnowa życia parafialnego nie dokona się inaczej, jak tylko poprzez głęboką pobożność eucharystyczną i szczerą miłość. To właśnie w ścisłym powiązaniu pobożności z zaangażowaniem w służbę braciom, która jest widocznym i odczuwalnym znakiem miłości Boga, należy szukać kamienia węgielnego wspólnoty parafialnej.
A z miłości rodzi się zapał misyjny. Wielokrotnie, drodzy synowie, mieliśmy okazję powtarzać zasadę, że Kościół jest misyjny ze swej natury, ponieważ sam Założyciel powierzył mu zadanie „głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu”. Kościół powszechny, diecezja i parafia są ze swej natury ośrodkami ewangelizacji. Impuls misyjny, który zasadniczo wywodzi się z Kościoła powszechnego, jest przekazywany do diecezji, a z niej do parafii.
Duszpasterstwo parafialne, w tym względzie, musi być skierowane nie tylko do praktykujących wiernych, ale ze świętą pracowitością zwracać się do wszystkich mieszkańców terytorium parafii w ich rzeczywistych sytuacjach: środowiskowych, kulturowych, społecznych, politycznych, ideologicznych i musi charakteryzować się orientacją na powszechne dobro.
Nie brakuje wam doświadczenia. Na przestrzeni wieków wasz Zakon był i nadal jest zasłużony nie tylko dla działań misyjnych skierowanych ku dalekim krajom, ale także dla aktywności ewangelizacyjnej.
Macie w przykładzie waszego świętego Założyciela i waszych świętych – mistrzów myśli i działania, pionierów cywilizacji, gorliwych pasterzy i kierowników duchowych – szeroki wachlarz inicjatyw, zabiegów, kierunków, na których możecie wzorować waszą posługę kapłańską, aby ożywić rzesze wiernych powierzonych waszej opiece w harmonii z szukaniem dróg odnowy i pojednania wskazanych przez Rok Święty, niedawno zainaugurowany we wspólnotach diecezjalnych.
Niech nasze przebłagalne błogosławieństwo wyraża pragnienie Bożej pomocy dla was wszystkich i dla waszych braci.
Tłumaczenie własne
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana