Jan XXIII
LIST DO GENERAŁA ZAKONU BRACI MNIEJSZYCH KONWENTUALNYCH Z OKAZJI XIX STULECIA MĘCZEŃSTWA ŚW. JAKUBA MNIEJSZEGO
Rzym, 30 kwietnia 1962 r.
Do naszego drogiego Syna
Bazylego M. Heisera, ministra generalnego Franciszkanów Konwentualnych
Drogi Synu, pozdrowienia i Apostolskie Błogosławieństwo,
Święty Jakub Mniejszy, należący do Kolegium Apostołów, obdarzony wielkim blaskiem, słusznie przyciąga w tym roku do siebie pobożność i pełną miłości cześć wiernych, ponieważ mija dziewiętnaście wieków od czasu, gdy ukoronowany wspaniałym męczeństwem, przeszedł z życia ziemskiego do nieba.
Pochwalamy i doceniamy determinację, z jaką ty, drogi synu, i twoi bracia w habicie postanowiliście uczcić to stulecie obrzędami i spotkaniami, z pewnością ożywionymi zdrową intencją: Bazylika Świętych Apostołów w Rzymie przy waszym domu macierzystym została bowiem poświęcona przez Naszego poprzednika Jana III świętemu Jakubowi Mniejszemu i świętemu Filipowi, a sława i czcigodna pamięć tak wielkiego człowieka domaga się, aby tam odbyły się główne akty upamiętniające, na co Rzym i cały Kościół z pewnością wyrażają zgodę, ponieważ uczczenie, obrona i inspiracja życiem Świętego Apostoła w obecnym czasie, w przededniu wielkiego wydarzenia, jakim jest II Ekumeniczny Sobór Watykański, ma wielkie znaczenie.
Z okazji tego jubileuszowego święta lud chrześcijański powinien być gruntownie pouczony o tym Świętym Apostole, aby jego życie, jego godne podziwu czyny oraz nadzwyczajny triumf śmierci tego ucznia Chrystusa, o którym obfite informacje zostały przekazane potomności w Piśmie Świętym i w zabytkach starożytnej tradycji, mogły zostać ukazane się w całej okazałości. Ale najważniejszą rzeczą będzie wyciągnięcie lekcji chrześcijańskiego życia i obyczajów z listu, który napisał Jakub, oraz rozmyślanie i medytowanie nad nim; ponieważ można w nim dosłyszeć poszum Bożego słowa (por. Ez 1,24), tak aby wzorzec właściwych uczuć i najdoskonalszej cnoty mógł w nas zajaśnieć. Niebiańskimi słowami najświętszy syn Alfeusza i Marii uczy nas między innymi, że wiara bez uczynków jest martwa; zaś uczynki czynią ją płodną.
Pragniemy, aby wraz ze świętym Jakubem Mniejszym obchodzono wspomnienie świętego Filipa Apostoła, którego kult jest również sprawowany w waszej świątyni, a także aby była oddawana cześć wszystkim Apostołom, przy uznaniu ich godności oraz ich patronatu i pomocy. Albowiem „Oni są książętami Kościoła / Kapitanami triumfującymi w wojnie / Żołnierzami niebiańskiej milicji / Prawdziwymi pochodniami świata” (z Brewiarza Rzymskiego na święto Apostołów w hymnie Jutrzni). Wiecie bez wątpienia, że Sobór Ekumeniczny, do którego się przygotowujemy i który wkrótce będziemy celebrować, jest wielką nadzieją naszych czasów i miejscem, na które skierowaliśmy nasz wzrok, aby duchowa odnowa dokonała się niby kwitnąca wiosna. Wszystko to stanie się, jeśli wiara apostolska, o którą Chrystus modlił się do Ojca, zdrowa i czysta, jasna i skuteczna, wolna od wewnętrznego i zewnętrznego podstępu, będzie kierować umysłami i nawykami.
Oby modlitwy Jakuba i Filipa oraz innych Apostołów skłoniły Ojca światłości, od którego pochodzi wszelkie dobro (por. Jk 1, 16), do udzielenia obfitości darów niebieskich na najbliższy święty Sobór, aby Kościół, oświecony nowym światłem i wzmocniony nową mocą, był w stanie nieść zbawienną pomoc niezbędną w obecnej godzinie dla rodzaju ludzkiego, gdy już ucichną gwałtowne burze.
Przepełnieni tymi uczuciami udzielamy Apostolskiego Błogosławieństwa tobie, nasz drogi synu, twoim braciom w zakonie i wszystkim, którzy biorą udział w uroczystościach dziewiętnastego stulecia męczeństwa św. Jakuba Mniejszego, aby były one bodźcem do osiągnięcia rzeczy większych i lepszych.
Dan u Św. Piotra, dnia 30 kwietnia, roku 1962, czwartego Naszego Pontyfikatu.
JAN PP. XXIII
AAS 44 (1962) 388; Discorsi Messaggi Colloqui del Santo Padre Giovanni XXIII, vol. IV, pp. 1003-1005.
Za: www.vatican.va
Tłumaczenie OKM