Jan XXIII
SŁOWA DO OBLATÓW MARYI NIEPOKALANEJ*
Rzym, Sala Błogosławieństw, 15 marca 1961 r.
Drodzy Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej:
Z wielką radością Papież wita was wraz z waszym Przełożonym Generalnym, naszym najgorliwszym synem Leonem Deschatelets, i udziela wam, drodzy misjonarze, zgromadzeni tutaj z całego świata, szczególnego błogosławieństwa.
Jak wiecie, umieściliśmy w Bibliotece, gdzie codziennie udzielamy audiencji, dużą mapę podarowaną nam przez waszych braci, Misjonarzy Słowa Bożego. I jesteśmy szczęśliwi, gdy przyjmujemy biskupów z najodleglejszych krajów, pokazując im ten glob i badając z nimi geograficzne rozmieszczenie ich pól apostolatu, podczas gdy oni przekazują nam szczegółowe dane o miejscach i określają swoje trudności i nadzieje. Możemy powiedzieć, że w tym momencie serce Papieża bije zgodnie z sercem obecnego biskupa i z radosnym wzruszeniem doświadcza poczucia swojego powszechnego ojcostwa.
Dzisiaj natomiast, ze względu na pochodzenie każdego z was, jesteście, że tak powiem, przed nami żywym obrazem ewangelizacji na świecie: kontynent arktyczny, Kanada, Stany Zjednoczone, Meksyk, Ameryka Południowa, Haiti, Afryka Południowa, Australia, Cejlon, Filipiny, Japonia, Irlandia, Holandia i Belgia. Przybyliście do Rzymu, aby wzmocnić swoją duchową energię przed powrotem, aby nieść przesłanie Ewangelii we wszechświecie.
„Rozwijajcie się i napełniajcie ziemię”, powiedział nasz poprzednik Leon XII, nieśmiertelnej pamięci, kiedy przyjmował waszego założyciela, biskupa Eugeniusza de Mazenoda, 17 stycznia 1825 roku. I oto w tym roku, w stulecie jego śmierci, staliście się dzielną falangą szerzącą miłość Boga na wszystkich kontynentach i powiększającą liczbę dzieci Kościoła, matki naszej wiary; Kościoła, źródła naszego zbawienia w Panu naszym Jezusie Chrystusie; tego Kościoła, który biskup Marsylii, wasz założyciel, wychwalał z godną podziwu synowską pobożnością: „Powszechny lub katolicki, rozciąga się na wszystkie ludy, na wszystkie klimaty….. Wszystkie narody zostały mu dane jako dziedzictwo (Ps 2, 8), aby Pan panował wszędzie, aby kontynenty się radowały i wiele wysp się radowało (Ps 96, 1)… aby od świtu do nocy imię Pana było wielkie wśród narodów, aby na każdym miejscu składano Mu ofiarę czystą i nieskalaną i ofiarowywano ją w Jego imię (Malach. 1, 11)” (Mandat biskupa de Mazenod, 10 kwietnia 1842 r.).
Niech ta żarliwa miłość do Biskupa, drodzy misjonarze, którą właśnie umocniliście podczas pobytu u grobów Świętych Apostołów Piotra i Pawła, inspiruje cały wasz apostolat. Obyście z nadprzyrodzoną odwagą i roztropną wytrwałością zapisali w złotej księdze Kościoła misyjnego nową kartę, która będzie wymownym świadectwem wiecznie zwycięskiej młodości Oblubienicy Jezusa Chrystusa, płodnej za sprawą Ducha Świętego i która pomimo tylu bolesnych prześladowań rozprzestrzenia się jak olśniewający znak Boży wśród narodów.
Odwagi, drogie dzieci, niech Pan błogosławi waszą gorliwość i uczyni waszą pracę owocną! Z całego serca udzielamy wam, waszym rodzinom i wszystkim duszom powierzonym waszej opiece naszego najserdeczniejszego i ojcowskiego błogosławieństwa.
* Discorsi, messaggi, colloqui, t. III, s. 169-170.
Tłumaczenie własne
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
