Jan XXIII
LIST DO PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO TOWARZYSTWA MARYI (MARIANISTÓW)
Z OKAZJI KAPITUŁY GENERALNEJ
Rzym, 25 lutego 1961 r.
Do Naszego Umiłowanego Syna Pawła Józefa Hoffera,
Przełożonego Generalnego Towarzystwa Maryi
Drogi Synu:
Zdrowia i Apostolskiego Błogosławieństwa.
My, dowiedziawszy się, że Zgromadzenie Zakonne, którego jesteś Przełożonym, będzie wkrótce obchodzić swoją Kapitułę Generalną, z radością i ochotą korzystamy z okazji, aby otwarcie zadeklarować Naszą życzliwość i Nasz wielki szacunek dla Towarzystwa Maryi, podczas gdy przewidujemy dla tego spotkaniu wspaniały sukces i owocność, ponieważ pokładamy wielką nadzieję w Instytucie Zakonnym założonym przez Williama Josepha Chaminade. W trakcie Naszej posługi jako Przedstawiciela Stolicy Apostolskiej, kilkakrotnie mieliśmy okazję spotkać się z Waszymi zakonnikami i być z nimi blisko, a mogąc obserwować ich stanowczość w wierze, ich przykładną pobożność i prostotę w dziełach apostolatu, posiedliśmy uczucie słodkiej miłości do nich. To właśnie ten wielki szacunek, głęboko wyryty w Naszym sercu, inspiruje napomnienia i wskazania, których życzliwie wam udzielamy i które mamy przyjemność wyrazić niniejszym listem.
Po rewolucji, pod koniec XVIII wieku, kiedy religia katolicka we Francji znajdowała się w opłakanej sytuacji, wasz Ojciec i Prawodawca, który był jak płonący płomień i jak kadzidło płonące w ogniu (Eccl. L; 9), wraz z innymi ludźmi o wielkich zasługach, poświęcił się całkowicie, aby zaradzić tak wielkiemu złu. Z dalekowzroczną inteligencją, która była dostosowana do potrzeb jego czasów, i przenikliwym okiem, które przewidywało przyszłość, wprowadzając skuteczne innowacje w dziedzinie społecznej i edukacyjnej, nie porzucając solidnych zasad roztropności, przyczynił się w niemałym stopniu, zwłaszcza na południu Francji, do ożywienia praktyk katolickich i przywrócenia nadziei tym, którzy stracili ją pośród tak wielu przeciwieństw.
Słusznie uważa się go za zwiastuna zmian i prekursora. W rzeczywistości, widząc brak kapłanów w swoim regionie, potrafił docenić prawdziwą wartość pracy świeckich, w każdym wieku i pozycji społecznej, oraz współpracować z hierarchią kościelną na tysiące sposobów.
Obfite i cenne owoce, które od tego czasu dojrzewają wszędzie dla dobra i wzrostu Kościoła, świadczą o tym, jak solidna i skuteczna oraz jak stosowna dla potrzeb naszych czasów jest forma pobożności, którą przekazał swoim uczniom dobrym przykładem i umocnił przez swoje wskazania. Charakterystyczną cechą jego duchowości jest wierne realizowanie woli Bożej, odczytywanej przez znaki i wydarzenia, dla budowania świętości pod auspicjami i kierownictwem Dziewicy Maryi, Matki Bożej, najpewniejszej drogi i potężnej pomocy, by żyć z Chrystusem, i w Nim. Ten motyw zaufania do szlachetnej i chwalebnej Dziewicy nie może być błędny: nasza Pośredniczka zmiażdżyła głowę wrogiego węża i miażdży ją zawsze.
Niech te zasady, odnoszące się do kontemplacji rzeczy boskich i praktyki cnót, kształtują wasze plany życiowe i kierują waszymi działaniami. Bądźcie przekonani, że waszym największym tytułem chwały jest być nazywanym sługami Chrystusa i dziećmi Maryi, i w apostolskim wysiłku, zużywać swoje talenty i siły, aby odnowić wszystko w Chrystusie. Droga cnoty jest żmudna, ale szczyt, na który prowadzi, jest pełen światła i nagrody.
Ciągły wzrost waszego Instytutu zakonnego pokazuje wyraźnie, że to liściaste drzewo w ogrodzie Kościoła, którym jesteście, jest podlewane przez Boga życiodajnymi sokami i owocnym dynamizmem: w obu Amerykach, w Japonii, w Afryce, zwłaszcza poprzez założone przez was szkoły, staracie się służyć sprawie Ewangelii Chrystusa z wielką gorliwością, której życzymy, aby stawała się bardziej żarliwa i obfitsza w owoce.
Wzywając pomocy niebios dla szczęśliwego wypełnienia wskazań, których z ojcowskim sercem gorąco pragniemy, i błagając o światło Ducha Świętego, z radością udzielamy Naszego Apostolskiego Błogosławieństwa Tobie, drogi Synu, i następnej Kapitule Generalnej Towarzystwa Maryi, wszystkim Waszym zakonnikom, Córkom Maryi Niepokalanej, Waszym Współpracownikom, uczniom Waszych szkół i ich rodzicom, a także tym, którzy wspierają Wasze dzieła.
Dano w Rzymie u Świętego Piotra, dnia 25 lutego 1961 roku, w trzecim roku Naszego Pontyfikatu.
JAN XXIII
Tłumaczenie własne
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
