Jan XXIII
LIST DO PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO ZGROMADZENIA FRANCISZKANÓW OD POJEDNANIA
Watykan, 28 października 1959 r.
Dusza Wikariusza Chrystusa na ziemi nie może nie odczuwać głębokiego wzruszenia, które wypełniało Najświętsze Serce Jezusa, gdy „ujrzał wielki tłum i ulitował się nad nim, bo byli jak owce nie mające pasterza” (Mk 6, 34), wobec wielkiej rzeszy, do której dobra nowina jeszcze nie dotarła, a zwłaszcza wobec tych, którzy niestety odłączyli się od komunii ze Stolicą Apostolską i Katedry Piotrowej, która jest centrum jedności w wierze i miłości.
Podobnie jak Boski Zbawiciel, następca Piotra może powiedzieć: „Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. Te także muszę prowadzić, a one będą słuchać mego głosu” (J 10, 16). Rzeczywiście, nasz znamienity poprzednik i my sami często kierowaliśmy pełne miłości apele do naszych braci odłączonych, zachęcając ich serdecznie do powrotu do domu Ojca, aby wypełniła się modlitwa Odkupiciela: „Aby nastała jedna owczarnia i jeden pasterz” (J 10, 16).
Rzeczywiście, modlitwa jest pierwszym i najważniejszym środkiem, który należy zastosować, aby uzyskać upragnioną jedność, jak powiedział wasz Założyciel, ks. Pablo Wattson. Dlatego podjął on inicjatywę oktawy modlitw o jedność, podczas której gorące błagania będą zanoszone do Boga Wszechmogącego o powrót wszystkich do jednej prawdziwej wiary.
Cieszymy się, że możemy przytoczyć słowa naszego bezpośredniego poprzednika, szczęśliwej pamięci Piusa XII, który wyraził życzenie, aby ta praktyka „została rozszerzona na wszystkie części świata tak szeroko, jak to możliwe”, zwłaszcza w obliczu zbliżającego się Soboru Ekumenicznego, podczas którego – mamy nadzieję – nasi odłączeni bracia otrzymają obfite światło i siłę od Boskiego Pocieszyciela. Jak napisaliśmy w naszej encyklice Ad Petri Cathedram, Sobór „będzie z pewnością godnym podziwu objawieniem prawdy, jedności i miłości, którego kontemplacja będzie, jak ufamy, dla tych, którzy są odłączeni od tej Stolicy Apostolskiej, słodkim zaproszeniem do poszukiwania i znalezienia tej jedności, o którą Jezus Chrystus tak żarliwie modlił się do Ojca swojego Niebieskiego”.
Zachęcając was i waszą wspólnotę, abyście coraz bardziej starali się propagować tydzień modlitwy o jedność, pilnie zapraszamy wiernych każdej rasy i narodu do przyłączenia się do tego czasu modlitwy; a jako zadatek obfitych łask Bożych dla wszystkich, którzy wezmą w nim udział, jak również dla tych, którzy będą się modlić o jedność, serdecznie udzielamy tobie, najdroższy synu, członkom twojego zgromadzenia, członkom waszej wspólnoty modlitewnej i wszystkim, którzy wezmą udział w oktawie jedności, naszego ojcowskiego i serdecznego apostolskiego błogosławieństwa.
Z Watykanu, 28 października 1959 r.
JAN PP. XXIII
Za: www.vatican.va
Tłumaczenie OKM