Bp Louis Pelatre AA
Wikariusz apostolski Stambułu (Turcja)
W KRAJACH ISLAMU. WYPOWIEDŹ W TRAKCIE SYNODU
Rzym, IX Kongregacja Synodu, 7 października 1994 r.
W Kościele mniejszościowym, takim jak turecki, życie konsekrowane sprawia, że staje się on znacznie bardziej widoczny, a tym samym przyczynia się do rozwoju dialogu międzyreligijnego. Islam odznacza się naturalną życzliwością dla osób zakonnych. Koran mówi o chrześcijanach, że «są wśród nich kapłani i mnisi, a ludzie ci wcale nie nadymają się pychą».
Ciągłość świadectwa wspólnot zakonnych w krajach islamu jest dziś zagrożona przez kryzys powołań. Nakłada to określoną odpowiedzialność na cały Kościół, a zwłaszcza na zainteresowane zgromadzenia zakonne. Ponieważ powołania miejscowe są z konieczności rzadkie, pomoc może przyjść tylko z zewnątrz. Potrzeba więcej osób dobrze przygotowanych do dialogu międzyreligijnego.
Brak w naszym kraju świadectwa życia kontemplacyjnego, chociaż bardzo dobrze by ono pasowało do kontekstu muzułmańskiego. Kościół katolicki wyróżnia się często poprzez swoje dzieła społeczne, które jednak bywają czasem postrzegane jako narzędzie prozelityzmu. Zakony, których obecność ma charakter duchowy, bezinteresowny, mogłyby wymazać ten negatywny wizerunek.
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1995, nr 1 (169) s. 30
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
