Bp Hector Morera Vega
Ordynariusz Tiiaran (Kostaryka)
WSPÓLNE DZIAŁANIE. WYPOWIEDŹ W TRAKCIE SYNODU
Rzym, XII Kongregacja Synodu, 10 października 1994 r.
Życie konsekrowane w Kostaryce zawsze cieszyło się wielkim szacunkiem biskupów, kapłanów i wspólnot chrześcijańskich. Jego obecność w łonie Kościoła sięga końca ubiegłego stulecia, kiedy to pojawiły się w naszym Kościele partykularnym pierwsze zgromadzenia męskie i żeńskie i podjęły pracę ewangelizacyjną.
Stosunki biskupów i kapłanów diecezjalnych, którzy stanowią większość w naszych Kościołach lokalnych, z zakonnikami i zakonnicami są nacechowane braterstwem, szacunkiem i duchem wzajemnej współpracy. Męskie i żeńskie wspólnoty zakonne prowadzą bardzo ważne dzieła w sferze promocji człowieka: pracują na polu oświaty, ochrony zdrowia, opieki nad porzuconymi dziećmi i nad starcami. W ostatnich latach odegrały ważną rolę w ewangelizacji wspólnot chrześcijańskich. Czynny udział wspólnot życia konsekrowanego w pracy pasterskiej świadczy o tym, że są one blisko związane z ludem i znają jego problemy, zwłaszcza problemy najbardziej potrzebujących, najbardziej oddalonych i pozbawionych opieki duszpasterskiej.
W całokształcie pracy duszpasterskiej, jaką starają się prowadzić nasze Kościoły partykularne, zakonnicy i zakonnice muszą zająć należne im miejsce, uczestnicząc w pełni w różnych formach duszpasterstwa diecezjalnego u boku kapłanów i wiernych świeckich.
Obecna sytuacja historyczna wymaga zatem od każdego zakonnika i każdej wspólnoty utożsamienia się z rzeczywistością ludzką i duszpasterską danego Kościoła partykularnego oraz postawy dialogu z pasterzami, co ma się wyrażać przez integrację z całokształtem duszpasterstwa, która pozwala na połączenie sił, tak aby służyły wspólnym celom i projektom.
W Kostaryce obecnych jest ponad sześćdziesiąt zgromadzeń męskich i żeńskich i duża część z nich ma w naszym kraju domy formacyjne, co jest wielkim darem Boga, który wzbogaca nasze Kościoły partykularne.
W bieżącym roku utworzenie Wspólnego Sekretariatu Zakonników i Zakonnic Kostaryki dało początek skoordynowanej działalności obydwu konferencji, która już przynosi owoce.
Zakonnicy i zakonnice są w Kościele Kostaryki pierwszoplanową siłą ewangelizacyjną i apostolską w obecnym czasie nowej ewangelizacji — głoszą Ewangelię zbawienia, czerpią z własnego, głębokiego doświadczenia Boga, żyją charyzmatami założycieli i współpracują z biskupami, kapłanami i laikatem, dając przykład odnowionej i rzeczywistej komunii eklezjalnej. Zakonnicy są zatem wezwani, aby zgodnie ze swoim powołaniem dawać przykład nowej duchowej komunii z wszystkimi zaangażowanymi w duszpasterstwo, rozwijając apostolską współpracę, która szanuje i umacnia odpowiedzialność każdego powołania w Kościele.
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1995, nr 1 (169) s. 34
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski