Benedict Green CR
Klasztor Zmartwychwstania Pańskiego, Wspólnota Anglikańska (Anglia)
EKUMENIZM DUCHOWY. WYPOWIEDŹ W TRAKCIE SYNODU
Rzym, XVII Kongregacja Synodu, 13 października 1994 r.
Przemawiając jako jeden z 1200 anglikańskich zakonników (których liczba zmniejszyła się o połowę od 1960 r.), chciałbym powiedzieć kilka słów o «duchowym ekumenizmie», jakiego doświadczyliśmy nie tylko przez modlitwę, ale także dzięki inicjatywom podejmowanym przez stronę katolicką. Przedstawiciele mojej wspólnoty uczestniczyli w «Spotkaniach w Malines» i zetknęli się tam z prawdziwie proroczą postacią, jaką był Dom Lambert Beauduin. O. Couturier odwiedzał wspólnotę w latach trzydziestych i spotkał tam swego przyszłego biografa. Nasza wspólnota brała udział w dysputach teologicznych z angielskimi dominikanami i nawiązała bardzo głęboki dialog z niemieckimi benedyktynami, dzieląc się z nimi swoimi problemami i aspiracjami.
«Ekumenizm duchowy» obejmuje zatem ducha proroctwa, modlitwy wstawienniczej, prawdy i otwartości; jest to ekumenizm głęboki, a jego oddziaływanie dobrze określa motto: cor ad cor loquitur. Zakonnicy należący do różnych tradycji kościelnych są szczególnie predysponowani, by go rozwijać: ale wzajemne uznanie, do którego taki ekumenizm prowadzi, nierzadko wyprzedza aktualne normy prawne.
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1995, nr 1 (169) s. 39
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski