Archimandryta Bartolomeu Valeriu Androne
Prawosławny Patriarchat Rumunii
KLASZTORY OTWARTE DLA WSZYSTKICH. WYPOWIEDŹ W TRAKCIE SYNODU
Rzym, XVII Kongregacja Synodu, 13 października 1994 r.
Wspólnoty zakonne są bardzo potrzebne w Kościele katolickim, ponieważ współistnieją w nim bardzo różne narody, kultury i mentalności.
Cerkiew prawosławna nie posiada tak wielu form organizacyjnych jak Kościół katolicki. Istnieją u nas tylko dwie postaci życia religijnego: monastyczna i świecka. Życie monastyczne kontynuuje dawną tradycję chrześcijańską. Reguły św. Bazylego Wielkiego i innych świętych ojców Wschodu są skrupulatnie zachowywane w naszych klasztorach. Życie konsekrowane toczy się przede wszystkim wewnątrz klasztorów.
Jako mnisi, a także jako Cerkiew prawosławna pragniemy czynić wiele więcej dla społeczeństwa i dla człowieka. Jest to jednak nadal bardzo trudne. Nasze klasztory są zawsze otwarte dla wszystkich wiernych, jak również dla tych, którzy chcą nas odwiedzić.
Życie konsekrowane jest niezbędne w naszych czasach. Dzisiejszy człowiek potrzebuje pozytywnych wzorców religijnych, jakich dostarcza życie konsekrowane. Prawosławna Cerkiew rumuńska potrzebuje go także poza murami klasztorów.
W wielu miejscach w Rumunii istnieją sławne klasztory, w których prowadzone jest bardzo głębokie życie konsekrowane. Klasztory te są ośrodkami autentycznej chrześcijańskiej duchowości.
Instrumentum laboris ma być pomocą dla katolików, aby dążyli do doskonałości swego życia zakonnego. Życzę Synodowi wielu sukcesów na tym polu.
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1995, nr 1 (169) s. 40
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
