Abp Etienne Nguyen Nhu The
Administrator apostolski Hue (Wietnam)
NADZIEJE, TRUDNOŚCI, ZADANIA. WYPOWIEDŹ W TRAKCIE SYNODU
Rzym, VIII Kongregacja Synodu, 7 października 1994 r.
– Nadzieje: Duża liczba wielkodusznych powołań kapłańskich. Rodzina wietnamska jest nadal stosunkowo stabilna, zwłaszcza na wsi. Sami rodzice zachęcają swoje dzieci do wytrwania w powołaniu. Trudności, z jakimi zmagają się chrześcijanie wietnamscy, sprzyjają wykrystalizowaniu się motywacji i nie pozwalają osobom konsekrowanym zadowolić się przeciętnością w życiu zakonnym. Trudności te skłaniają także osoby konsekrowane do nawiązywania wzajemnych kontaktów, do współpracy ze sobą oraz z duchowieństwem i laikatem.
– Trudności: Życie zakonne w Wietnamie cierpi z powodu narzuconych mu ograniczeń. Rodzi to wiele problemów, zwłaszcza w dziedzinie formacji: brakuje pomieszczeń, środków i personelu; oraz w dziedzinie misji: instytuty prowadzące dzieła oświatowe i dobroczynne nie mogą realizować swojej misji zgodnie z właściwym sobie charyzmatem, ponieważ państwo ma monopol na działalność w niektórych sektorach.
Mimo pewnego złagodzenia reżimu politycznego po r. 1986, Kościół w Wietnamie jest jeszcze daleki od uzyskania pełnej swobody. Przede wszystkim system tzw. książeczek rodzinnych ogranicza wolność przemieszczania się i wyboru miejsca zamieszkiwania. Bardzo utrudnia to funkcjonowanie wspólnot zakonnych. Instytuty zakonne mają zasadniczo prawo przyjmować kandydatów, ale w praktyce potrzebne jest jeszcze specjalne zezwolenie władz.
Inna trudność: otwarcie kraju na zewnątrz nie przynosi jedynie korzyści: na dłuższą metę, jeśli nie podejmie się działań zapobiegawczych, grozi to zniszczeniem tradycyjnych wartości, a w konsekwencji może okazać się niekorzystne także dla życia konsekrowanego.
– Zadania: Wietnam przechodzi głęboką ewolucję od socjalizmu radykalnego do bardziej liberalnego. Jesteśmy świadkami narodzin nowego Wietnamu. Czy tego chcemy, czy nie, proces ten jest nieodwracalny. Napływają kapitały zagraniczne. Gospodarka rynkowa, a wraz z nią tendencja do jak najszybszego wzbogacenia się, przyczynia się do pogłębienia różnic między bogatymi i ubogimi; szerzy się konsumizm. Wartości moralne są zagrożone. Wobec takiej sytuacji, co mają czynić zakonnicy i zakonnice, aby być widzialnym i wiarygodnym znakiem wśród swojego ludu? W jaki sposób możemy się głębiej inkulturować we własnym narodzie, w którym wartości moralne i duchowe mają swą długą tradycję?
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1995, nr 1 (169) s. 29-30
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski