Abp Carlos Amigo Vallejo OFM
Metropolita Sewilli (Hiszpania)
ŚWIADKOWIE BOGA. WYPOWIEDŹ W TRAKCIE SYNODU
Rzym, II Kongregacja Synodu, 3 października 1994 r.
Jeśli jednym z problemów współczesnego człowieka jest zagubienie poczucia transcendencji, to zadaniem życia konsekrowanego jest właśnie pomaganie człowiekowi w spotkaniu Boga. Kościół potrzebuje świadectwa i nauczania mężczyzn i kobiet konsekrowanych. Potrzebuje ich jako mistyków, teologów, proroków i apostołów.
Celem, do którego nieustannie dąży mistyk, jest ujrzenie oblicza Boga. Ta kontemplacja prowadzi do prawdziwego poznania wewnętrznego i pozwala odnaleźć w głębi serca sens wszystkich rzeczy.
W życiu potrzebni są nauczyciele, ale przede wszystkim świadkowie. Dlatego postawa człowieka wierzącego powinna być niejako teofanią. Nauczyciel musi być znakiem, prorokiem, człowiekiem Bożym. Jednak wiarygodność opiera się bardziej na świadectwie niż na wiedzy. Kościół zdradziłby swoją misję, jeśli nie piętnowałby zła, ale musi to czynić w przekonaniu, że wymogi ludzkiego rozwoju oraz autentycznego wyzwolenia są zrozumiałe jedynie w kontekście misji ewangelizacyjnej, rozważanej we wszystkich jej aspektach.
Wiara ma swą własną naukę, którą jest teologia. Uprawiający ją teolog, człowiek wierzący, szuka, bada, dąży do poznania prawdy o Bogu i o tym, co Bóg nam przekazał. Teolog nie tworzy objawienia, lecz je przyjmuje i stara się odczytywać, tłumaczyć i wyrażać w słowach zrozumiałych dla człowieka, zawsze dochowując absolutnej wierności temu, co Bóg nam objawił. Dlatego winien być człowiekiem pobożnym, to znaczy rozważającym głęboko słowo Boże, tak aby istniała prawdziwa harmonia między nim a przedmiotem jego studiów.
Apostoł wie bardzo dobrze, że jedynie świadcząc o Bogu, można o Nim mówić. Mówienie o Bogu jest bowiem życiem, a nie jedynie ideą. To właśnie poprzez postępowanie zgodne z wyznawaną wiarą chrześcijanin, w sposób całkowicie wolny, ofiaruje się Bogu. Jest to Bóg, który go wspomaga i posyła, i od którego — jak wie — otrzymał bezinteresowny dar wiary. Poznanie Boga staje się mocą wyzwalającą, dzięki głębokiemu utożsamieniu się z Jezusem Chrystusem.
Świat i Kościół potrzebują autentycznych świadków Boga. Życie konsekrowane jest darem Boga, ofiarowanym po to, byśmy poznali to jedno, co konieczne i Absolutne. Dawanie świadectwa o Bogu życiem, czynami i słowem jest funkcją i zadaniem życia konsekrowanego w Kościele i w świecie.
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1995, nr 1 (169) s. 26
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski