Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW 34. KAPITUŁY GENERALNEJ MISJONARZY OBLATÓW
Rzym, 24 września 2004 r.
Drodzy Oblaci,
1. Z radością przyjmuję was w trakcie trwania kapituły generalnej i zapewniam, że jestem blisko was w moich modlitwach. W szczególny sposób pozdrawiam superiora generalnego i nowych członków jego rady, którym życzę wszystkiego dobrego w ich trudnej posłudze.
Dziękuję za waszą życzliwość, którą okazujecie Następcy Świętego Piotra i ją odwzajemniam, przede wszystkim z racji głębokiego nabożeństwa do waszego świętego Założyciela, Eugeniusza de Mazenoda i szacunku, jaki żywię do waszego Zgromadzenia zarazem maryjnego i misyjnego.
2. „Świadczyć o nadziei” to temat waszej kapituły wybrany z nawiązaniem do poprzedniej. Z całym Kościołem weszliście w nowe tysiąclecie pod znakiem „Nadziei” i w tej perspektywie pragniecie kontynuować waszą drogę, ufając Opatrzności Bożej. Wasza obecność ożywiona przez autentycznie misjonarską i zakonną gorliwość, powinna być znakiem i posiewem nadziei dla tych, wśród których żyjecie, zarówno w środowiskach zsekularyzowanych jak i tam, gdzie Ewangelia jest głoszona po raz pierwszy.
3. Zachęcam was do wytrwałego dążenia do celów, które sobie wyznaczyliście, a szczególnie do trwania w odnowionej braterskiej jedności zgodnie z testamentem waszego świętego Założyciela, który powołał do istnienia Instytut jako rodzinę, której członkowie tworzą „jedno serce i jedną duszę”.
Dzisiaj w ponad tysiącu wspólnot jesteście obecni w 67 krajach świata. Wasza jedność jest wielkim, ale i niezmiernie ważnym wyzwaniem dla ludzkości, powołanej do kroczenia drogą solidarności w różnorodności.
Co więcej, doceniam waszą refleksję nad głębokimi zmianami cechującymi wasze Zgromadzenie, którego środek ciężkości przesuwa się w kierunku najuboższych regionów świata. Ten bardzo wymowny fakt prowadzi was do przystosowania formacji, rozmieszczenie personelu, form zarządzania i wspólnoty dóbr.
Umiejcie dokonywać jasnych wyborów opartych na priorytetach waszej misji! Wśród podstawowych wymogów znajduje się niewątpliwie ustawiczna troska o życie duchowe potrzebne do ciągle odnawianej wierności pierwotnemu charyzmatowi. Bóg dzięki działaniu Ducha Świętego pozwala rodzinom zakonnym właściwie odpowiadać na nowe wymagania z pomocą powierzonego im specyficznego daru.
4. Proszę Boga za pośrednictwem Najświętszej Dziewicy Maryi, byście zrealizowali wszystkie swoje cele. Niech On udziela wam obfitego światła i mocy! W szczególności proszę Maryję, aby czuwała z matczyną troską nad każdym z was i nad waszymi współbraćmi. Udzielam wam z całego serca mojego apostolskiego błogosławieństwa.
Jan Paweł II, papież
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
