Jan Paweł II
IDŹCIE ŚLADAMI ŚW. FRANCISZKA.
PRZEMÓWIENIE DO BERNARDYNÓW Z POLSKI I UKRAINY
Rzym, 11 lutego 2003 r.
We wtorek 11 lutego Ojciec Święty spotkał się z 80–osobową grupą bernardynów z Polski i z Ukrainy, którzy przybyli do Rzymu w pielgrzymce dziękczynnej z okazji 550. rocznicy powstania prowincji bernardyńskiej w Krakowie.
Drodzy Bracia w biskupstwie, czcigodni Ojcowie i drodzy Bracia Bernardyni!
Serdecznie witam was wszystkich. Przybyliście do Rzymu, nawiedzając po drodze groby św. Franciszka i św. Bernardyna ze Sieny, aby tu, u apostolskich grobów Piotra i Pawła dziękować Bogu za 550 lat obecności bernardynów na ziemi polskiej. Chętnie przyłączam się do tego dziękczynienia, bo wiem, jak wiele dobra ta obecność przyniosła, jak bardzo wpisała się w naszą rodzimą duchowość i kulturę.
Jubileusz ten wiąże się z fundacją klasztoru w Krakowie. Bliski mojemu sercu jest ten klasztor i ta bazylika przy ul. Bernardyńskiej. Wiele razy przychodziłem tam jeszcze za młodych lat, potem jako kapłan, a z kolei jako biskup krakowski. Wiele też było spotkań z waszą wspólnotą. W sposób szczególny jednak pozostało w mojej pamięci to spotkanie oraz naukowe sympozjum, jakie odbyło się w ramach jubileuszu św. Franciszka w kwietniu 1976 r. Pamiętam, że mówiłem wtedy na rozpoczęcie: «trzeba nam się bardzo modlić o Franciszka naszych czasów. Może nie o jednego — może o bardzo wielu. Żyjemy w epoce, w której Sobór Watykański objawił w głąb i wszerz wymiar Ludu Bożego. Może więc trzeba w tych naszych demokratycznych czasach, ażeby Franciszek stał się profilem nas wszystkich: całego Kościoła w Polsce».
Wydaje się, że te słowa nie utraciły niczego ze swej aktualności. Co więcej, można odnieść wrażenie, że człowiek i świat początku trzeciego tysiąclecia może bardziej niż kiedykolwiek oczekuje, ażeby przeniknął go duch św. Franciszka. Dzisiejszy człowiek potrzebuje Franciszkowej wiary, nadziei i miłości; potrzebuje radości, jaka płynie z ubóstwa ducha, czyli z wewnętrznej wolności; pragnie na nowo uczyć się umiłowania wszystkiego, co stworzył Bóg; potrzebuje w końcu, aby pokój i dobro zapanowały w rodzinach, społecznościach i między narodami. Potrzebuje tego Polska i Ukraina, i cały świat.
Dlatego wasza wspólnota, która — przeżywając jubileusz — patrzy w przeszłość i dziękuje Bogu za wszelkie dobro minionego czasu, jest w sposób szczególny wezwana do tego, aby patrzeć również w przyszłość. Jesteście wezwani, ażeby prosić Boga, by coraz pełniej czynił was świadkami tego Franciszkowego ducha. O to też razem z wami się modlę. A ponieważ przeżywamy Rok Różańca Świętego, czynię to przez wstawiennictwo Maryi, przyzywając tego, który był Jej niezwykłym czcicielem — waszego założyciela i patrona św. Bernardyna ze Sieny.
Bogu dziękuję również za 10 lat istnienia Kustodii św. Michała Archanioła na Ukrainie. To wprawdzie niewielki jubileusz, ale ważny; stanowi zaproszenie do wielkiego dziękczynienia za każde dobro, jakie stało się udziałem umiłowanego Ludu Bożego na Ukrainie dzięki waszej wytrwałej i pełnej oddania posłudze. Niech to dobro pomnaża się i w przyszłości.
Raz jeszcze dziękuję Bogu za serdeczne przyjęcie, jakie prowincja Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny zgotowała mi w kalwaryjskim sanktuarium. Życzę, aby wasza wspólnota rosła w liczbę i w łaski, a wstawiennictwo i przykład świętych patronów Franciszka i Bernardyna by wspomagały was na drogach świętości.
Następnie Ojciec Święty dodał po angielsku:
Pragnę również bardzo serdecznie pozdrowić profesorów i kleryków z Seminarium Mundelein w Chicago. Niech Bóg wam błogosławi!
Szczęść Boże!
Za: www.bernardyni.pl
© Copyright – Libreria Editrice Vaticana
