Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO FRANCISZKANEK NAUCZYCIELEK Z III ZAKONU REGULARNEGO
ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU ZEBRANYCH NA XVIII KAPITULE GENERALNEJ
Rzym, 13 grudnia 2001 r.
Umiłowane Siostry,
Cieszę się, że mogę skierować moje serdeczne powitanie do każdej z was, które przybyłyście do Rzymu na 18. Kapitułę Generalną Sióstr Franciszkanek Nauczycielek III Zakonu Regularnego świętego Franciszka. Szczególną myśl kieruję do Siostry Marii Lucetty Macik, Przełożonej Generalnej i do Rady Generalnej.
Przez te odwiedziny u Następcy Piotra, których tak pragnęłyście, chciałyście dać świadectwo waszej wierności dla Wikariusza Chrystusa i waszemu pragnieniu podjęcia z odnowionym entuzjazmem współczesnych wyzwań apostolskich. To zaangażowanie odpowiada ważnemu dla waszego charyzmatu wymiarowi, który od paru lat skłonił was do podjęcia w większym zakresie działalności misyjnej. Aby zanieść radosną nowinę Ewangelii, udałyście się do odległych rejonów Afryki, Ameryki i Azji, jak i do Kazachstanu i do Kirgizji. Korzystam z okazji, aby wyrazić moje zadowolenie dla wielkoduszności, z jaką uczestniczycie w misji Kościoła i w służbie na rzecz ubogich. Zachęcam was, byście realizowały dalej rozpoczęte dzieło, idąc za franciszkańską tradycją życia Ewangelią bez „glossy”.
Tym duchem kierowała się Matka Franciszka Antonia Lampel, dając początek waszej Rodzinie zakonnej w 1843 roku w Grazu (Austria). Tą drogą szła później Matka Maria Hiacynta Zahalka, zakładając fundację w Czechach. Przez wasze Zgromadzenie, całkowicie skoncentrowane na Chrystusie, na słuchaniu Ewangelii, czczonym i adorowanym w Eucharystii i służbie Jemu w najmniejszych, obie nową gałęzią ubogaciły wielkie drzewo zasadzone przez Biedaczynę z Asyżu. Natchnione typową dla franciszkanizmu istotną wartością, wasza Reguła koncentruje się wokół czterech podstawowych tematów wyrażonych pokutą, modlitwą kontemplacyjną, ubóstwem i miłością. Ona wyszczególnia się również poprzez zwrócenie uwagi na wielkie znaczenie wartości prostoty i braterstwa, które uzdalniają was do tego, że jesteście gotowe iść na spotkanie z każdą formą ubóstwa i budować pokój w każdej społecznej sytuacji. Szczególnie wymowne, odnoszące się do waszego sposobu prowadzenia misji, jest jedno zdanie waszej Założycielki: Jestem tu z Bogiem dla was. I dobrze, że wy często to sobie przypominacie, aby to was pobudziło do tego, byście całym życiem były poświęcone służbie dla Pana i dla bliźniego.
Z pewnością dzisiaj wasz specyficzny charyzmat, określony misją wychowawczą, wymaga postawy twórczej i wielkodusznej, aby dotrzeć do osób, gdziekolwiek one się znajdują i popierania ich integralnego rozwoju, wychowując je po chrześcijańsku.
Łaska Wielkiego Jubileuszu, poprzez który Pan zechciał przygotować Kościół do podjęcia wyzwań nowego millenium i pójścia na jeszcze nieznane obszary ewangelizacji, mobilizuje także i was do odważnych wyborów, do realizowania mądrości „ojca rodziny , który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare” (por. Mt 13,52).
Te wybory wymagają przede wszystkim dogłębnego przylgnięcia do Chrystusa ze świadomością tego, co pisałem w Liście apostolskim Novo millenio ineunte: „Nie zbawi nas żadna formuła, ale konkretna Osoba oraz pewność, jaką Ona nas napełnia: Ja jestem z wami” (nr 29). Chrystus, „którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię w niebieskim Jeruzalem” (tamże), winien być centrum każdego programu, każdej inicjatywy duszpasterskiej, każdego przystosowania życia zakonnego. Tylko z Nim jest możliwe „wypłynięcie na głębię” ku nowym horyzontom historii i pójście naprzód z nadzieją, choć przed nami będą problemy i trudności wydające się nie do przezwyciężenia.
Tak! Tylko z oczyma utkwionymi w Chrystusie możecie dzisiaj rozpalić ogień waszej duchowej tożsamości. I to jest temat do zgłębienia przez waszą Kapitułę Generalną, której życzę, by przyniosła obfite owoce duchowe i zakonne.
Wychodząc naprzeciw wielorakim oczekiwaniom i propozycjom, które znaczą waszą codzienną działalność, miejcie na uwadze to, że każdy wybór i każdy program musi się liczyć się z tym, że nie będzie sukcesu, jeśli nie będzie się rodził w sytuacji dążenia do osobistej i wspólnotowej świętości, „wysokiej miary zwyczajnego życia chrześcijańskiego” (tamże, nr 31). Niech to wam pomoże wyrazić w odpowiednich, trwałych czynach waszego zaangażowania na rzecz inkulturacji Ewangelii, a także zaprowadzać pokój w różnych i złożonych sytuacjach, w jakich wam przychodzi pracować, często zdominowanych przez logikę przemocy i śmierci.
Abyście wierne waszemu franciszkańskiemu charyzmatowi mogły dawać świadectwo wielkiemu przykazaniu Miłości, żyjąc nim z radością i wytrwałą cierpliwością, trzeba, by wasze wspólnoty i wasze dzieła były autentycznymi domami i szkołami braterstwa, gdzie duchowość komunii staje się stylem życia i fundamentalną zasadą wychowawczą. W tym celu dowartościujcie wkład wszystkich Współsióstr, także i tych starszych, które są nosicielkami znaczącego dziedzictwa doświadczenia i dojrzałości.
Z waszego doświadczenia i waszej modlitwy niech wytryśnie, a jestem tego pewien, oczekiwany rozkwit powołań, który stanie się nową energią i przyniesie obfite owoce na starym i nowym drzewie waszego Instytutu. Nade wszystko nie zapominajcie o tym, że kontemplacja i słuchanie Słowa Bożego stanowią moc wewnętrzną każdej apostolskiej działalności i tętniące serce gorliwego i rozważnego życia zakonnego.
W waszym zaangażowaniu codziennym i misyjnym niech wam będzie bliska, jako nauczycielka wiary i nadziei, Dziewica Maryja. Jej powierzam waszą pracę wychowawczą, wasze pragnienie służenia braciom, jak również prace i cenne postanowienia Kapituły Generalnej, którą odprawiacie.
Za wstawiennictwem świętego Franciszka i świętej Klary proszę Pana o niebieskie dary pokoju i dobra dla waszego Zgromadzenia. Przy tej okazji z serca wam, waszym Współsiostrom i wszystkim, którzy są przedmiotem waszej pasterskiej troski, udzielam specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa.
Jan Paweł II, Papież
(Tłum. O. Gracjan Majka OFMCap, „L’Osservatore Romano”, wyd. tyg. nr 28, 13 VII 2001 r., s. 6).
Za: Studia Franciszkańskie 12(2002) s. 14-16
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
