Jan Paweł II
W SŁUŻBIE EWANGELII. PRZEMÓWIENIE DO KIEROWNICTWA I PRACOWNIKÓW RADIA WATYKAŃSKIEGO Z OKAZJI SIEDEMDZIESIĄTEJ ROCZNICY POWSTANIA ROZGŁOŚNI
Rzym, 13 lutego 2001 r.
Drodzy Bracia i Siostry!
Z radością i serdecznie witam was wszystkich — członków wielkiej rodziny Radia Watykańskiego. Dziękuję za wizytę, którą zechcieliście mi złożyć z .
Serdeczną myślą ogarniam was wszystkich, którzy swą kompetentną i ofiarną codzienną pracą czynicie Radio Watykańskie żywym i skutecznym narzędziem służącym Stolicy Apostolskiej. Dzisiejsze spotkanie jest dla mnie sposobnością, by wszystkim okazać wdzięczność. Dziękuję zwłaszcza dyrektorowi generalnemu o. Pasquale Borgomeo za uprzejme słowa, jakie zechciał do mnie skierować w waszym imieniu, przedstawiając przy tym różne rodzaje waszej działalności, zwłaszcza związanej z Rokiem Jubileuszowym. Pozdrawiam również o. Federico Lombardiego, dyrektora ds. programów, i o. Lino Dana, dyrektora ds. technicznych. Za ich pośrednictwem pragnę wyrazić wdzięczność wszystkim księżom z Towarzystwa Jezusowego, którzy od początku służą tej instytucji swoją cenną współpracą, kierując Się autentycznym duchem wierności charyzmatowi św. Ignacego Loyoli.
Pragnąc dać konkretny wyraz uznaniu dla was, zaliczyłem w poczet Kolegium Kardynalskiego o. Roberto Tucciego, prezesa waszego zarządu. Najserdeczniej mu dziękuję za pracę w Radiu Watykańskim, a także za to, że przez wiele lat pomagał mi w organizacji podróży apostolskich do różnych części świata, współpracując z dyrektorem administracyjnym Alberto Gasbarrim.
Pragniemy dziś upamiętnić siedemdziesięciolecie Radia Watykańskiego. Winniśmy wznieść hymn uwielbienia i wdzięczności Bogu za to, że z Jego woli Kościół, powodowany miłością do Ewangelii, stał się pionierem radiofonii. Myślą wracam do dnia 12 lutego 1931 r., kiedy to mój czcigodny poprzednik papież Pius XI zainaugurował pierwszą stację radiową o zasięgu ogólnoświatowym, wygłaszając prorocze orędzie do całej ludzkości.
Od tamtego czasu historia tej rozgłośni, którą z uzasadnioną dumą nazywacie «radiem Papieża», zespolona jest z dramatami, oczekiwaniami i nadziejami rodziny ludzkiej. Przez siedem dziesięcioleci wasze radio śledziło wydarzenia — porywające i przerażające — zakończonego niedawno wieku. We wszystkich zakątkach globu upowszechniało orędzie Ewangelii i słowa Następcy Piotra. Wiele czasu zajęłoby tu wymienianie różnorakich posług, jakie pełnicie na rzecz Stolicy Apostolskiej. Przypomnę jedynie wasz wkład w pomyślny przebieg zamkniętego niedawno Wielkiego Jubileuszu, zwłaszcza zaś specjalne transmisje w ramach programów Jubilaeum, rozpowszechniane również przez Internet, na które złożyły się tysiące godzin audycji w wielu językach, rozmowy z ponad 2500 gośćmi w studio i prawie dwakroć tyle rozmów telefonicznych, wreszcie wyjątkowa liczba wywiadów. Programy te korzystały ze współpracy wolontariuszy, utrzymywały stałe kontakty z innymi rozgłośniami na całym świecie, przygotowując specjalne audycje dla pielgrzymek narodowych oraz podejmując wiele innych inicjatyw. Raz jeszcze dziękuję wszystkim, którzy w okresie tych siedemdziesięciu lat na różne sposoby uczestniczyli w codziennej pracy Radia Watykańskiego. Pamięcią i modlitwą ogarniam zwłaszcza osoby, które w ciągu tych lat przeszły do życia wiecznego.
Zgodnie ze statutem, zadaniem Radia Watykańskiego jest «głosić chrześcijańskie orędzie swobodnie, wiernie i skutecznie oraz łączyć stolicę katolicyzmu z różnymi krajami świata, upowszechniając wypowiedzi i nauczanie Biskupa Rzymu, informując o działalności Stolicy Apostolskiej, przekazując wiadomości o życiu wspólnot katolickich na świecie, dopomagając w ocenie bieżących problemów w świetle nauczania Kościoła i w postawie nieustannej wrażliwości na znaki czasu».
Znakomitym komentarzem do tego tekstu są słowa, jakie mój czcigodny poprzednik sługa Boży Paweł VI, słusznie uważany przez was za drugiego założyciela Radia Watykańskiego, skierował do was w czterdziestą rocznicę powstania rozgłośni: «Jakże wielką moc zyskuje głos — mówił przy tamtej okazji — jak ważne zadanie zostaje powierzone radiu! Czyż istnieje posługa ściślej zespolona z moją misją apostolską niż ta, którą wy, stawszy się szafarzami słowa, pełnicie na rzecz Ewangelii i Kościoła? » (27 lutego 1971 r., AAS 63 [1971], s. 225).
Tak, wasza podstawowa misja to upowszechnianie nauczania Następcy Piotra i jego wystąpień, przekazywanie za pośrednictwem fal radiowych wiadomości o życiu Kościoła, o jego działalności charytatywnej, o jego radościach, cierpieniach i nadziejach. Spełniajcie nadal tę szczególną misję w Kościele, oddając jej swoje najlepsze siły dla dobra całego chrześcijańskiego ludu. W sposób kompetentny i nowoczesny wnoście wkład w dzieło nowej ewangelizacji w naszej epoce, w której rozszerza się i staje coraz powszechniejsze zjawisko globalnej komunikacji.
W tej dziedzinie stoją dziś przed wami dwa wielkie zadania: techniczne i redakcyjne. Zadanie techniczne dotyczy produkcji i rozpowszechniania programów. Kilka lat temu pomyślnie rozpoczęto rozpowszechnianie programów drogą satelitarną i internetową, co znacznie zwiększyło liczbę słuchaczy; przyczyniło się do tego również udzielenie zezwoleń na retransmisje ok. 800 rozgłośniom lokalnym. Co więcej, wprowadzona niedawno technika cyfrowa, stwarzając nie znane dotąd, rozległe możliwości produkcyjne, zmienia w znacznym stopniu klasyczne profile zawodowe. Podczas gdy zadania techniczne wymagają inwestycji finansowych i stosownych umiejętności, zadania redakcyjne bazują przede wszystkim na zdolnościach intelektualnych i twórczych. Rzecz w tym, aby dla bogatych i doniosłych treści, jakie macie do przekazania, znajdować formy i język właściwe przekazowi radiowemu, uwzględniające jego ewolucję i skutecznie realizujące specyficzne cele rozgłośni radiowej służącej Kościołowi.
Ewangelizować za pośrednictwem radia znaczy rozpowszechniać informacje w sposób nienaganny z profesjonalnego punktu widzenia, tak aby pośredni i bezpośredni komentarz do wydarzeń stawał się codzienną katechezą, zakorzenioną w życiu i doświadczeniu słuchacza. Ta praca ewangelizacyjna wymaga nieustannego wysiłku przystosowania, aktualizowania i uzupełniania wiedzy, a także solidnej formacji humanistycznej, kulturowej i zawodowej, z którą winna łączyć się głęboka motywacja duchowa i misyjna. Zdolność skutecznego głoszenia Dobrej Nowiny jest przede wszystkim owocem usilnej modlitwy, słuchania głosu Bożego i odważnej wierności Chrystusowi, Boskiemu Głosicielowi zbawienia.
Drodzy bracia i siostry! Siedemdziesiąte urodziny Radia Watykańskiego przypadają na początku trzeciego tysiąclecia i tuż po niezwykłych doświadczeniach jubileuszowych. Energia, jaką Wielki Jubileusz wzbudził w Kościele, jest niewątpliwie bodźcem, który każe wam znów wyruszyć, z pokorną odwagą, na kolejny etap waszej drogi w służbie Ewangelii. Papież bardzo liczy na waszą pomoc w sprawowaniu posługi Piotrowej i prosi was, byście każdego dnia stawali się głosicielami prawdy, która wyzwala.
Zapisujcie kolejne, interesujące stronice waszej historii, już dziś bogatej w chwalebne dokonania. Niech apostolskie potrzeby Kościoła w obecnej dobie gwałtownych przemian wzbudzają w was entuzjazm do dalszej pracy. Także do was kieruję wezwanie, jakie zawarłem w niedawno ogłoszonym Liście apostolskim Novo millennio ineunte: «Teraz winniśmy spojrzeć w przyszłość, ‘wypłynąć na głębię’, ufając słowu Chrystusa: Duc in altum» (n. 15). Wypłyńcie na głębię i nie lękajcie się, drodzy członkowie wielkiej rodziny Radia Watykańskiego! Otwierająca się przed wami przyszłość nie jest wolna od cieni, ale chrześcijańska nadzieja dostrzega w niej obietnice, które nie mogą zawieść. Niech was nie zniechęcają trudności, niedostatek środków i wasze własne ograniczenia. Niech was nie niepokoją coraz szybsze zmiany sytuacji, struktur, metod i stylów życia.
«Duc in altum! — Wypłyń na głębię! » Gdy służycie sprawie wiary i jedności chrześcijan, bronicie życia i praw człowieka i głosicie pokój wszystkim ludziom dobrej woli, nie jesteście sami: jesteście w sercu Kościoła. Jesteście też otoczeni moją troską i codzienną modlitwą.
Zawierzam was samych, waszą pracę i zamierzenia macierzyńskiej opiece Maryi, Gwiazdy ewangelizacji. Do życzeń pomyślności dołączam Apostolskie Błogosławieństwo; udzielam go z całego serca także waszym rodzinom oraz milionom słuchaczy na całym świecie, którzy są bogactwem i chlubą Radia Watykańskiego.
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 2001 nr 4 (232) s. 37-38
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
