Jan Paweł II
MIŁUJCIE CHRYSTUSA I KOŚCIÓŁ. AUDIENCJA Z OKAZJI 60-LECIA ZAŁOŻENIA ZGROMADZENIA LEGIONISTÓW CHRYSTUSA
Rzym, 4 stycznia 2001 r.
Drodzy Legioniści Chrystusa, drodzy Członkowie Ruchu «Regnum Christi»!
Witam was z głęboką radością z okazji waszej jubileuszowej pielgrzymki do Rzymu, podczas której obchodzicie także 60-lecie założenia waszego zgromadzenia. Pochodzicie z wielu krajów świata: witam wszystkich i każdego z was, ufając, że obchody tej rocznicy umocnią waszą wiarę w Chrystusa Pana, a także wasze postanowienie, by dawać o Nim świadectwo wobec braci.
Szczególnie gorąco witam waszego założyciela, o. Marciala Maciela, składając mu serdeczne życzenia z okazji tej doniosłej rocznicy i dziękując z całego serca za słowa, które zechciał do mnie skierować w imieniu was wszystkich. Wysoko cenię sobie zwłaszcza złożone przezeń zapewnienia o wierności Następcy Piotra, która jest waszą stałą cechą. Wasza komunia z Papieżem poświadcza, że jesteście w pełni wszczepieni w tajemnicę jedności Kościoła.
W tych dniach pragnęliście podziękować Bogu za wszelkie dobra, jakimi obdarzył waszą rodzinę duchową. Sięgając wzrokiem w przeszłość, aż do dnia 3 stycznia 1941 r., kiedy to w stolicy Meksyku powstał zaczątek waszego dzieła, zdaliście sobie sprawę, że to małe ziarenko, które Boski siewca zechciał zasiać w glebie kilku młodych serc, stało się dziś rozłożystym drzewem (por. Mt 13, 32) i że dziś gromadzą się pod nim liczni kapłani, osoby konsekrowane i świeccy, pragnący poświęcić życie szerzeniu Chrystusowego Królestwa w świecie.
Przybyliście do Rzymu w Roku Jubileuszowym, aby odnowić swą wiarę w Jezusa Chrystusa. Chrystocentryczny charakter waszej duchowości pomaga wam głębiej wniknąć w znaczenie tego Jubileuszu, który zachęca nas do rozważania tajemnicy Wcielenia i Osoby Jezusa Chrystusa, «tego samego wczoraj, dziś i na wieki» (por. Hbr 13, 8). Głoszenie Chrystusa dzisiejszemu światu w różnych środowiskach społecznych jest waszym apostolskim celem. Aby jednak przepowiadać Chrystusa, trzeba samemu przeżyć — jak św. Paweł — głębokie doświadczenie Jego miłości, które pozwala nam powtarzać za Apostołem: «Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie» (Ga 2, 20). Wzywam was, byście kierując się swoim hasłem: «Przyjdź Królestwo Twoje!», nie utracili nigdy gotowości do nieustannej pracy, która zmierza do ustanowienia Królestwa miłości, łaski, sprawiedliwości i pokoju w ludziach i w społeczeństwie. Oby jednym z najważniejszych owoców tego głębokiego duchowego doświadczenia, jakie przeżywacie w Rzymie, było odnowienie w waszych sercach szczerej miłości do Jezusa Chrystusa, tak abyście mogli się dzielić z wieloma innymi ludźmi radością tej szczególnej przyjaźni z Nim.
Wiara w Osobę Jezusa Chrystusa wzbudza w was gorącą miłość do Kościoła, powszechnego sakramentu zbawienia, kontynuującego Jego dzieło w historii. Dlatego pragniecie umacniać swój charyzmat duchowy i apostolski, czerpiąc żywotne soki z Jego Ciała, zachowując ducha szczególnej komunii kościelnej z Następcą Piotra i innymi pasterzami Kościołów partykularnych. Upowszechniajcie nadal — jak czyniliście dotychczas i z jeszcze większą gorliwością — nauczanie Magisterium i doktrynę Kościoła, zarówno poprzez różne formy działalności, jakie w tym właśnie celu powstały wśród was w ciągu minionych 60 lat, jak też poprzez wiele innych, które wasza apostolska gorliwość i odwaga stworzy jeszcze dla dobra dusz.
Jednym z istotnych duchowych składników waszej posługi w Kościele jest kultywowanie autentycznego ducha ewangelicznej miłości. Podczas Ostatniej Wieczerzy Chrystus wyraźnie zapowiedział, że cechą wyróżniającą Jego uczniów będzie zawsze braterska miłość: «Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali» (J 13, 35). Staracie się sprostać temu ewangelicznemu wyzwaniu, kładąc szczególny nacisk na kształtowanie ciepłych, braterskich więzi międzyosobowych i krzewiąc ducha miłości w myśli i słowie, pomijając milczeniem błędy innych, a zwracając uwagę tylko na te ich czyny, które są godne pochwały i pożyteczne. Niech Bóg zachowa w was tego ducha, pomagając wam dawać codziennie świadectwo tej chrześcijańskiej miłości, którą św. Paweł tak mistrzowsko opisał w słynnym hymnie o miłości, zawartym w jego Pierwszym Liście do Koryntian (1 Kor 13, 4-8).
Inną znamienną cechą waszego charyzmatu jest gorliwość apostolska. Okazujecie ją w licznych dziełach, jakie podjęliście, zwłaszcza na polu wychowania, ewangelizacji, przekazu społecznego, szerzenia nauki społecznej Kościoła, troski o postęp kulturowy i wykształcenie osób mniej uprzywilejowanych, formacji kapłanów diecezjalnych. W tym wszystkim staracie się iść za wskazaniami Ducha Świętego, który nieustannie odnawia oblicze Kościoła swoimi darami i charyzmatami, wzbogacając go i umacniając. W świecie zlaicyzowanym, takim jak nasz, zbudowanym w znacznej mierze na lekceważeniu transcendentnych prawd i wartości, wiara wielu naszych braci i sióstr poddana zostaje trudnej próbie. Dlatego bardziej niż kiedykolwiek trzeba dziś z przekonaniem głosić Ewangelię, aby rozproszyć wszelki obezwładniający lęk i głosić odważnie, w sposób intelektualnie pogłębiony, prawdę o Bogu, o człowieku i o świecie. Wam, Legionistom Chrystusa i członkom Ruchu «Regnum Christi», przypominam słowa św. Katarzyny ze Sieny, które skierowałem do uczestników Światowego Dnia Młodzieży: «Jeżeli będziecie tym, czym macie być, rozpalicie cały świat!».
Otwórzcie wielkodusznie drzwi waszych serc na głos tego wezwania. Zwracam się zwłaszcza do tych, których Chrystus powołuje, by poszli za Nim, oddając się Mu całkowicie w kapłaństwie i życiu konsekrowanym. Najświętsza Panna, która pełna Ducha Świętego pielgrzymuje drogami wiary, niech wam pomaga realizować wasze postanowienia.
Powracając do swoich domów i codziennych zajęć, wiedzcie, że Papież jest z wami i modli się za was, abyście byli wierni swemu chrześcijańskiemu powołaniu i szczególnemu charyzmatowi. Niech Duch Święty rozszerza wasze serca, czyniąc was odważnymi zwiastunami Ewangelii i świadkami zmartwychwstałego Chrystusa, Odkupiciela i Zbawiciela świata.
Wszystkim wam z serca błogosławię!
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 2001 nr 3 (231) s. 17-18
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
