Jan Paweł II
ŻYCIE KONSEKROWANE DAREM DLA CAŁEGO KOŚCIOŁA.
ROZWAŻANIE PRZED MODLITWĄ ANIOŁ PAŃSKI
Rzym, 30 stycznia 2000 r.
1. W najbliższą środę, 2 lutego, w święto Ofiarowania Jezusa w świątyni, obchodzony będzie Jubileusz Życia Konsekrowanego, to znaczy Jubileusz tych, którzy poświęcili życie Chrystusowi, składając śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa.
Pragnę skierować do tych naszych braci i sióstr słowa serdecznego pozdrowienia: do tych, którzy z tej okazji zgromadzili się w Rzymie, i tych, którzy we wszystkich częściach świata będą obchodzić swój Jubileusz we własnych diecezjach. Wszystkich zachęcam, aby z ufnością i nadzieją przekroczyli próg Drzwi Świętych, odnawiając w sobie całkowitą gotowość do uczynienia ze swego życia hymnu uwielbienia na cześć Trójcy Świętej.
W Rzymie rozpoczyna się dziś triduum przygotowań do tego wydarzenia. Dzień dzisiejszy ma być poświęcony dziękczynieniu za powołanie i konsekrację — bezcenne dary Boże, udzielane człowiekowi w Jezusie Chrystusie, «Konsekrowanym» Ojca. Tematem dnia jutrzejszego będzie braterska wspólnota, a po południu w watykańskiej Auli Pawła VI odbędzie się specjalne spotkanie osób konsekrowanych, które będzie można śledzić za pośrednictwem radia i telewizji. Na dzień 1 lutego, którego głównym motywem ma być misja i świadectwo, przewidziana jest adoracja eucharystyczna w bazylice Matki Boskiej Większej. Zwieńczeniem Jubileuszu Życia Konsekrowanego będzie Msza św., którą — jeśli Bóg pozwoli — odprawię z radością na placu św. Piotra, otoczony liczną rzeszą osób konsekrowanych.
2. Zachęcam was do duchowego zjednoczenia się z braćmi i siostrami, którzy reprezentują różne formy życia konsekrowanego, ponieważ ich powołanie jest darem dla całego Kościoła! Oblubienica Chrystusa, czyli właśnie Kościół, wiele ze swego piękna zawdzięcza niezliczonym charyzmatom życia konsekrowanego, które Duch Święty wzbudzał wśród wiernych w kolejnych stuleciach, poczynając od wspólnoty apostolskiej aż do dzisiaj. Przez samą swoją obecność osoby konsekrowane są znakiem Chrystusa i Jego stylu życia, wezwaniem dla wszystkich, by niczego nie przedkładać ponad Boga i Jego Królestwo, oraz wzorem poświęcenia się modlitwie i służbie bliźniemu.
3. Doskonałe urzeczywistnienie tego wszystkiego widzimy w Maryi z Nazaretu: Jej bardzo szczególna więź z wcielonym Słowem czyni z Niej wzór ewangelicznego życia — posłusznego, ubogiego i czystego jak życie Jezusa.
Osoby konsekrowane, mężczyźni i kobiety, zawsze widzieli w Najświętszej Pannie Matkę swego powołania, doświadczając Jej troskliwej opieki w chwilach pomyślnych i w obliczu trudności. Zawierzmy dzisiaj Maryi wszystkich konsekrowanych, Jej synów i córki. Módlmy się, aby ich ewangeliczne świadectwo skutecznie pomagało ludzkości realizować zamysł Boży w nowym tysiącleciu
Na przestrzeni wieków klasztor ten był niezwykłym miejscem spotkania osób należących do różnych Kościołów, tradycji i kultur. Modlę się, aby w nowym tysiącleciu klasztor św. Katarzyny stanowił świetlistą pochodnię, która wzywa Kościoły do głębszego poznawania się nawzajem i do odkrywania, jak ważne jest w oczach Boga to, co jednoczy nas z Chrystusem.
6. Jestem wdzięczny licznym wiernym z diecezji Ismayliah, którzy przybyli tu pod przewodnictwem biskupa Makariosa, aby towarzyszyć mi w tej pielgrzymce na górę Synaj. Następca Piotra dziękuje wam za wytrwałość w wierze. Niech Bóg błogosławi was i wasze rodziny!
Niech klasztor św. Katarzyny pozostanie duchową oazą dla członków wszystkich Kościołów, szukających chwały Pana, która «spoczęła na górze Synaj» (Wj 24, 16). Wizja tej chwały przynagla nas, byśmy wołali przepełnieni radością: «Dziękujemy Ci, Ojcze nasz, za święte imię Twoje, któremu zgotowałeś mieszkanie w sercach naszych» (Didache, X). Amen.
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski