Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO REDEMPTORYSTÓW Z OKAZJI NAWIEDZENIA SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY
Rzym, Kościół Św. Alfonsa, 30 czerwca 1991 r.
Drodzy Bracia, Wasz Przełożony Generalny już podkreślił zasadniczy punkt: mianowicie więź łączącą Stolicę Świętą z waszą rodziną zakonną poprzez misterium Odkupienia.
Pragnąłbym jednak dodać kilka osobistych słów dotyczących innej więzi, która trwa poprzez misję zleconą wam poprzez Sługę Bożego papieża Piusa IX; misję szerzenia pobożności i zaufania do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Tutaj muszę powrócić do lat mojej młodości, kiedy podczas wojny i okupacji nazistowskiej Krakowa pracowałem w fabryce. Wiele razy po nocnej zmianie, kiedy wracałem do domu, gdzie mieszkałem, odwiedzałem wasz kościół w Krakowie, kościół Redemptorystów, gdzie jest ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Zatrzymywałem się tam, ile razy byłem na drodze pomiędzy fabryką a domem. I nie tylko z tego powodu, lecz ze względu na to, że było to święte miejsce i była tak piękna ikona. To doświadczenie pozostało w mojej pamięci całe moje życie.
Kontynuowałem nawiedzenie tego kościoła również potem, kiedy zostałem biskupem i kardynałem Krakowa. Często modliłem się i służyłem swoją duszpasterską pomocą w waszym kościele, szczególnie poprzez szafowanie sakramentem bierzmowania. Te więzy były silne i trwałe.
Wasze Zgromadzenie jest silnie obecne w Kościele i ma duży udział w historii Kościoła w Polsce, a to szczególnie poprzez wasze misje ludowe. Dlatego też, przychodząc tutaj dzisiaj powtórnie, przeszedłem poprzez moją przeszłość, poprzez dni mojej młodości. I z tego powodu pragnę podziękować Bożej Opatrzności i Matce Bożej Nieustającej Pomocy, która zawsze ukazywała się dla mnie jako „nieustająca pomoc” w trudnych chwilach, ośmielam się nawet powiedzieć – w bardzo trudnych chwilach.
Chciałbym jeszcze coś dodać do słów waszego Przełożonego Generalnego. Oczywiście, postać św. Alfonsa de Liguori jest postacią człowieka wielkiej duchowości, maryjnej duchowości, teologa, doktora Kościoła, szczególnie w kwestiach teologii moralnej i teologii duchowości. Wszystko to idzie razem do was jako do tych, którzy zajmują jego miejsce, podejmują jego zadanie, jego pastoralną i doktrynalną odpowiedzialność w Kościele.
Przychodzę w to miejsce po 125 latach od ostatniej wizyty papieża. Myślałem, że jestem pierwszym papieżem, który tutaj przyszedł. Dobrze więc, jestem drugim (aplauz). Lecz wydaje mi się, że kiedy papież Pius IX przyszedł pierwszy raz nie był ani razem z kardynałem ani nowym arcybiskupem, który co dopiero otrzymał paliusz. Dzisiaj jest dzień następujący po wielkiej uroczystości w Kościele rzymskim, w Kościele Powszechnym, uroczystości świętych Piotra i Pawła, po mianowaniu nowych kardynałów. Jeden z nich jest tutaj, ponieważ jest nowym biskupem tytularnym waszego kościoła (odnosi się to do kardynała Bevilacqua). Także obecny jest metropolita, nowy metropolita Kanady, który wczoraj otrzymał paliusz jako znak jego uczestnictwa w posłudze papieża. Ze względu na te wydarzenia jest to druga wizyta papieża. Będąc po raz drugi otrzymujemy jakieś dalsze znaczenie: nowy kardynał i nowy metropolita są tutaj razem z papieżem. (…)
Życzę wam kontynuowania dobrej pracy tutaj, w Rzymie, w tym sanktuarium i wszędzie na świecie; w różnych prowincjach i krajach Europy Wschodniej. Tam są także redemptoryści obrządku wschodniego, rytu bizantyńskiego, jak również wielu redemptorystowskich biskupów w Kościele ukraińskim. Ich obecność jest znacząca.
Nadto życzę wam pomyślności w waszej misji, kontynuowania sukcesów waszej misji, ponieważ żniwo jest wielkie. Musicie zawsze prosić o nowych pracowników dla tego żniwa i o to też ja proszę dla was i z wami. Niech Bóg wyśle wielu pracowników na to wielkie żniwo jako znak Odkupienia.
Za: www.nbmp.religia.net
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
