Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE W AŚRAMIE NIRMAL HRIDAJ, STWORZONYM PRZEZ MATKĘ TERESĘ
Kalkuta, 3 lutego 1986 r.
Drodzy bracia i siostry.
Dziękuję Bogu za to, że pierwszym miejscem, gdzie zatrzymałem się w Kalkucie, był aśram Nirmal Hridaj — miejsce, które jest żywym świadectwem potęgi miłości.
Gdy Jezus Chrystus uczył swych uczniów, w jaki sposób mogą najlepiej okazać Mu swą miłość, powiedział im: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Trud Matki Teresy i Misjonarek Miłości, trud wielu ludzi, którzy pełnią tu posługę, jest wyrazem prawdziwego umiłowania Jezusa w osobach tych, których społeczeństwo uważa często za owych „braci mniejszych”.
Nirmal Hridaj to miejsce cierpienia; miejsce, które dobrze zna udrękę i ból; dom nędzarzy i umierających. Ale Nirmal Hridaj to także miejsce nadziei; dom wybudowany z męstwem i wiarą; dom, w którym panuje miłość, dom wypełniony miłością.
W Nirmal Hridaj tajemnica ludzkiego cierpienia łączy się z tajemnicą wiary i miłości. Z tego spotkania rodzą się najgłębsze pytania o istotę ludzkiego istnienia. Duch ludzki i ludzkie ciało wypełnione bólem wołają: „Dlaczego? Jaki jest cel cierpienia? Dlaczego muszę umrzeć?” Zaś odpowiedź na te pytania, często bez słów, milczący wyraz dobroci i współczucia, jest pełna uczciwości i wiary: „Nie potrafię w pełni odpowiedzieć na wszystkie twoje pytania; nie potrafię w pełni uwolnić cię od cierpienia. Ale jednego jestem pewien: Bóg kocha cię wieczną miłością. Jesteś Mu drogi. A w Nim i ja kocham cię także. Albowiem w Bogu jesteśmy prawdziwie braćmi i siostrami”.
Nirmal Hridaj głosi głęboką godność każdej ludzkiej osoby. Okazywana tu ludziom miłość i troska daje świadectwo tej prawdzie, że wartości człowieka nie mierzy się w kategoriach jego użyteczności czy zdolności, ani stanu jego zdrowia czy jego choroby, jego wieku, wyznania, ani rasy. Nasza ludzka godność pochodzi od Boga i Stwórcy, na którego obraz i podobieństwo wszyscy zostaliśmy stworzeni. Ani stan opuszczenia, ani żadne cierpienie nie może nigdy pozbawić nas tej godności, ponieważ zawsze jesteśmy drodzy Bogu.
Święty Jan apostoł mówi nam; „Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą” (1 J 3, 18). Oby te słowa świętego Jana stały się prawdą w odniesieniu do każdego z nas. Oby ta odważna miłość i żywa wiara, jakie znajdujemy tu, w Nirmal Hridaj, były dla nas natchnieniem do takiej samej miłości, czynnej i prawdziwej.
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1986, nr 1 (75) s. 2
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
