1981.02.26 – Anchorage – Jan Paweł II, Posługiwanie i życie zakonne dla głoszenia miłosierdzia. Spotkanie z duchowieństwem i osobami konsekrowanymi Alaski

 
Jan Paweł II

POSŁUGIWANIE I ŻYCIE ZAKONNE DLA GŁOSZENIA MIŁOSIERDZIA.
SPOTKANIE Z DUCHOWIEŃSTWEM I OSOBAMI KONSEKROWANYMI ALASKI

Anchorage, 26 lutego 1981 r.

 

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!

1. „Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam – zawsze w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich – z powodu waszego udziału w szerzeniu Ewangelii” (Flp 1,3-5).

Te słowa św. Pawła wyrażają uczucia mojego serca, kiedy was pozdrawiam dzisiaj tutaj w Anchorage. Modlę się istotnie z radością za każdym razem, kiedy myślę o moich braciach kapłanach oraz o moich braciach i siostrach trwających w życiu zakonnym. Dziękuję Bogu za wasze poświęcenie się Chrystusowi, za waszą obecność w Kościele i za waszą współpracę w jego misji. I dziękuję Bogu za wasze modlitwy, w których jednoczycie się z całym Ciałem Chrystusa w chwaleniu imienia Najświętszej Trójcy i w upraszaniu miłosierdzia Bożego dla Jego Ludu.

2. Pisząc moją ostatnią encyklikę, często kierowałem swoją myśl do was, którzy dzielicie ze mną w sposób szczególny moją misję głoszenia miłosierdzia Bożego teraźniejszemu pokoleniu. Każdego wieczora powtarzamy w liturgii godzin słowa Maryi: „Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją” (Łk 1,50). Jest to prawda zbawcza, prawda o miłosierdziu Bożym, którą powinniśmy głosić naszemu pokoleniu, mężczyznom i kobietom naszej epoki, którzy zdają się oddalać od tajemnicy miłosierdzia Bożego. I dlatego pisałem w encyklice: „Kościół żyje swoim autentycznym życiem, kiedy wyznaje i głosi miłosierdzie – najwspanialszy przymiot Stwórcy i Odkupiciela – i kiedy ludzi przybliża do Zbawicielowych zdrojów miłosierdzia, których jest depozytariuszem i szafarzem”[1].

3. Bracia i Siostry w Chrystusie, nie miejcie nigdy wątpliwości o żywotnej ważności waszej obecności w Kościele, o zasadniczej ważności życia zakonnego i kapłaństwa służebnego w misji głoszenia miłosierdzia Bożego. Waszym życiem codziennym, któremu często towarzyszy znak krzyża, i waszą wierną służbą oraz waszą wytrwałą nadzieją, ukazujecie swoją głęboką wiarę w miłosierną miłość Boga i dajecie świadectwo tej miłości, która jest potężniejsza od zła, mocniejsza niż śmierć.

Miejcie więc ufność w Tym, który was powołał do tego życia. Miejcie ufność w Bogu, „który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy, Jemu chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia wieku wieków! Amen” (Ef 3,20-21).

(aj)

[1] Jan Pawel II, Dives in misericordia, 13


 

Copyright © Konferencja Episkopatu Polski

Wpisy powiązane

2005.01.20 – Rzym – Jan Paweł II, Eucharystia i rodzina. Przemówienie do Międzynarodowego Związku Rodzin Szensztackich

2004.12.13 – Rzym – Jan Paweł II, Kochajcie Niepokalaną. Przemówienie do członków Stowarzyszenia Synów i Córek Krzyża Świętego

2004.11.30 – Rzym – Jan Paweł II, Trwajcie zjednoczeni wokół Eucharystii. Przemówienie do członków Zgromadzenia Legionistów Chrystusa