Jan Paweł II
WIDZIALNY ZNAK MISJI KOBIETY W KOŚCIELE. PRZEMÓWIENIE U GROBU ŚWIĘTEJ KATARZYNY
Siena, 5 listopada 1978 r.
Chyli się już ku zachodowi ten dzień, który chciałem poświęcić w sposób szczególny świętym patronom Italii. Wybrany przez Święte Kolegium Kardynałów na Następcę św. Piotra, z głębokim drżeniem przyjąłem to posługiwanie, uważając to za wolę naszego Pana Jezusa Chrystusa. Kiedy zdałem sobie sprawę z tego, że nie jestem rodem z tego kraju, lecz cudzoziemcem dla niego, przyszła mi na myśl postać św. Piotra, który również był cudzoziemcem w Rzymie. W ten sposób, w duchu wiary, z posłuszeństwa, przyjąłem ten wybór, mocą którego stałem się Następcą Piotra i Biskupem Rzymu.
Tym bardziej czuję potrzebę włączenia się w ten kraj nowy, który Piotr wybrał przybywając z Jerozolimy, przez Antiochię, do Rzymu. I wybrał go, aby w nim założyć swoją katedrę apostolską. Ten kraj był mi zawsze bliski; teraz winien stać się moją drugą ojczyzną i dlatego postanowiłem dzisiaj w sposób specjalny dać wyraz mojemu zjednoczeniu z tym krajem, z Italią. Pragnę należeć do niego z całym jego bogactwem historycznym i jednocześnie z całą jego dzisiejszą rzeczywistością. Szczególnym świadectwem każdej ziemskiej ojczyzny ludzi są jej święci, spośród których tych dwoje: św. Katarzyna ze Sieny i św. Franciszek z Asyżu, zostało ogłoszonych patronami Italii.
Tutaj, przed relikwiami św. Katarzyny, muszę jeszcze raz podziękować Bożej Mądrości za to, że zechciała posłużyć się tym prostym i równocześnie głębokim sercem kobiety, aby w okresie niepewności ukazać drogę Kościołowi, a szczególnie następcom Piotra. Jakaż miłość i jaka odwaga! Jakaż cudowna prostota, lecz także jakaż cudowna głębia ducha: duszy otwartej na wszystkie natchnienia Ducha, świadomej swojej misji.
Życzę z serca, aby w naszej epoce św. Katarzyna, Doktor Kościoła, była w dalszym ciągu patronką świadomości powołania chrześcijańskiego wszystkich. Świadomości, która w sposób szczególny winna dojrzewać i pogłębiać się, aby Kościół mógł wypełnić misję powierzoną mu przez Chrystusa, i to wypełnić ją zgodnie z potrzebami naszych czasów.
W św. Katarzynie ze Sieny widzę rzeczowy znak misji kobiety w Kościele. Obciąłbym wiele rzeczy powiedzieć na ten temat, ale krótki czas tego dnia nie pozwala mi na to. Kościół Jezusa Chrystusa i Apostołów jest jednocześnie Kościołem-Matką i Kościołem-Oblubienicą. Te wyrażenia biblijne ukazują w sposób jasny, jak głęboko misja kobiety jest wpisana w tajemnicę Kościoła. Obyśmy mogli wspólnie odkrywać wielorakie znaczenie tej misji, idąc ręka w rękę z dzisiejszym światem kobiecym, opierając się na bogactwach, które od samego początku Stwórca złożył w sercu kobiety i na godnej podziwu mądrości tego serca, które Bóg chciał ukazać przed tylu wiekami w św. Katarzynie ze Sieny.
Jak w tamtych czasach była nauczycielką i przewodniczką papieży przebywających z dala od Rzymu, tak dziś niech ona będzie inspiratorką Papieża, który przybył do Rzymu, i przybliży mu nie tylko swoją ojczyznę, lecz także wszystkie kraje świata w jednym uścisku Kościoła powszechnego.
Chciałbym prócz tego wyrazić swoją specjalną wdzięczność kardynałowi Ciappi, należącemu do Zakonu św. Dominika, mistrzowi generalnemu dominikanów i wszystkim jego współbraciom (jednocześnie współbraciom św. Katarzyny), jak również wszystkim biskupom tutaj obecnym; pozdrawiam w szczególny sposób arcybiskupa ze Sieny, monsignora Castellano, i wszystkich członków pielgrzymki przybyłej ze Sieny: muszę się wytłumaczyć, że nie mogłem udać się do waszego bardzo pięknego miasta, ale mam nadzieję, że znajdzie się inna okazja.
Pozdrawiam wszystkich i polecam się wszystkim, oraz z całego serca wszystkich błogosławię.
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski