Jan Paweł II
PARAY-LE-MONIAL. AUDIENCJA DLA PIELGRZYMÓW FRANCUSKICH PRZYBYŁYCH
NA KANONIZACJĘ O. KLAUDIUSZA LA COLOMBIERE
Rzym, 31 maja 1992 r.
Drodzy Przyjaciele,
Cieszę się, że po kanonizacji Klaudiusza La Colombiere mogę się spotkać z pielgrzymami z diecezji Autun, Chalon i Macon, przybyłymi pod przewodnictwem bpa Raymonda Seguy, aby dzielić z całym Kościołem radość z tego, że syn waszej ziemi, wielki świadek duchowych dziejów waszego kraju został zaliczony w poczet świętych.
To spotkanie z wami ożywia we mnie piękne wspomnienia z pielgrzymki do Paray-le-Monial. Z radością witam wśród was przedstawicieli tego miasta o dawnej tradycji monastycznej i zakonnej, nadal żywej i nieustannie odnawianej, której najwybitniejsi przedstawiciele to św. Małgorzata Maria ze zgromadzenia sióstr wizytek i św. Klaudiusz — jezuita.
Można powiedzieć, że w XVII w. z woli Chrystusa w waszym mieście wytrysnęło nowe źródło — źródło miłosiernej i nieskończenie ofiarnej miłości, z którego czerpały później całe pokolenia pielgrzymów. Owocność łaski płynącej z kultu Najświętszego Serca objawia się w sposób szczególny poprzez nasilenie pielgrzymek do Paray, które nastąpiło w ostatnich latach. Cała wasza diecezja i liczne jej wspólnoty tu obecne przyczyniły się do upowszechnienia bogatego orędzia powierzonego świętym waszego miasta.
Z radością dowiaduję się, że Paray jest źródłem duchowego pokarmu dla wielu kapłanów i zakonników i miejscem pierwszej formacji grupy kandydatów do kapłaństwa. Spotkania rekolekcyjne, które gromadzą zwłaszcza ludzi młodych oraz rodziny, są prawdziwym znakiem żywotności Kościoła w waszym kraju, choć nie należy zapominać, że uczestniczą w nich także pielgrzymi z innych krajów. Wiele uwagi poświęcacie też sztuce sakralnej, której rozwój należy popierać, aby współczesny człowiek mógł lepiej wyrażać chwałę Boga i cieszyć się skarbami Jego miłości.
Kieruję słowa otuchy i zachęty do wszystkich zaangażowanych w codzienną pracę duszpasterską, do animatorów pielgrzymek i rekolekcji: myślę tu zwłaszcza o wspólnotach monastycznych, o kapłanach diecezjalnych, o ojcach jezuitach i Wspólnocie Emanuela, o wiernych miasta i departamentu Saóne-et-Loire, a także o wszystkich którzy współpracują z nimi ożywieni tą samą gorliwością. Niech św. Klaudiusz La Colombiere i św. Małgorzata Maria wspierają was swoim wstawiennictwem i niech wyproszą u Pana, by to duchowe centrum, jakim z Jego woli stało się Paray-le-Monial, promieniowało coraz jaśniejszym światłem.
W radości tego świątecznego dnia proszę Boga o obfite błogosławieństwo dla was.
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1992, nr 7 (144) s. 13
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
