Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO CZŁONKÓW POLSKICH PROWINCJI ZAKONU BRACI MNIEJSZYCH
Góra Świętej Anny, 21 czerwca 1983 r.
Bóg zapłać za słowa waszego przełożonego, prowincjała. Bóg zapłać za świętą Annę Samotrzecią i Bóg zapłać za świętego Franciszka, patrona ekologii.
Jesteście tutaj wszyscy, synowie świętego Franciszka prowincji śląskiej, a także innych prowincji w Polsce. Jesteście stróżami sanktuarium, tego sanktuarium św. Anny, na Górze Świętej Anny na Opolszczyźnie. Tak się składa, że i podczas poprzedniej mojej podróży-pielgrzymki odwiedziłem sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej; tam też są — mówiąc po
Czego ja wam życzę, drodzy bracia? Życzę wam, ażeby to posługiwanie Ludowi Bożemu w miejscach pielgrzymkowych, w sanktuariach, a także i w parafiach — gdziekolwiek posługujecie — pomagało wam w podtrzymaniu ducha św. Franciszka z Asyżu. Waszym powołaniem jest bowiem właśnie to: trwać w jego duchu, podtrzymywać jego ducha. A ten duch św. Franciszka był zjawiskiem niezwykłym na tle dwóch tysięcy lat chrześcijaństwa. Trzeba, ażeby zwykli ludzie — a wszyscy nimi jesteśmy — umieli w swoim życiu wcielać i wyrażać także i to, co jest niezwykłe. Tym jest najgłębiej rozumiana istota religijna. Bo przecież religia — to nie co innego, jak wcielanie i wyrażanie tego, co jest najbardziej niezwykłe, to znaczy Boga, rzeczywistości Bożej, majestatu Bożego. Święty Franciszek był na pewno wyrazicielem niezwykłym tej rzeczywistości i tego majestatu; a wy starajcie się tak, jak was
I niech właśnie to posługiwanie Ludowi Bożemu w sanktuariach, a także w parafiach, przy okazji wielu pielgrzymek, przy słuchaniu licznych spowiedzi, pomaga wam odnajdywać i pogłębiać wasz franciszkański charyzmat.
Tego wam życzę jako wasz dzisiejszy gość, a zarazem pielgrzym na Górę Świętej Anny i wraz z obecnymi biskupami pragnę wam udzielić błogosławieństwa; wam i wszystkim w Polsce synom św. Franciszka. Ażeby nie pokrzywdzić córek — także i córkom św. Franciszka
Za: www.opoka.org.pl
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
