Jan Paweł II
LIST DO ZAKONU SZKÓŁ POBOŻNYCH (PIJARÓW) Z OKAZJI XLV KAPITUŁY GENERALNEJ ZAKONU
Watykan, 1 lipca 2003 r.
Drodzy Ojcowie Pijarzy!
1. Miło mi jest zwrócić się do was z serdecznym pozdrowieniem z okazji XLV Kapituły Generalnej waszego Zakonu i upraszam wam Bożą opiekę, również przez wstawiennictwo waszego Założyciela, św. Józefa Kalasancjusza. Są to dla was bardzo ważne dni i jestem pewien, że cała wasza Rodzina zakonna otacza delegatów kapitulnych nieustannym wsparciem w modlitwie.
Podstawowym celem zgromadzenia kapitulnego jest analiza tego, w jaki sposób wasz instytut może pełnić swą misję w naszych czasach tak, jak czynił to Założyciel w swojej epoce, w pracy apostolskiej o ogromnym znaczeniu, jaką jest wychowywanie dzieci i młodzieży, przede wszystkim tych najuboższych i opuszczonych.
Odwołując się do pijarskich źródeł i inspirując się przykładem Założyciela – genialnego interpretatora Ewangelii, zawsze gotowego do pełnienia woli Boga, również w trudnych momentach swego życia – łatwiej będziecie mogli określić wiodące nurty waszej misji w Kościele na najbliższe lata.
2. Od czasu ostatniej Kapituły Generalnej troszczyliście się o pogłębienie wartości i znaczenia waszej obecności oraz waszego duszpasterstwa w Kościele. Interpretując znaki czasów oraz podążając za wytycznymi Biskupów wspólnot chrześcijańskich w jakich jesteście obecni, staraliście się uwidocznić konkretny charyzmat, który was wyróżnia. Ponadto zwróciliście szczególną uwagę na dokument wydany ostatnio przez Kongregację Wychowania Chrześcijańskiego i zatytułowany „Osoby konsekrowane i ich misja w szkole”. Chodzi teraz o to, aby pójść naprzód z odnowionym zapałem, utwierdzając spojrzenie w Chrystusie i w Ewangelii – tak jak was zachęca do tego „motto” Instrumentum Laboris Kapituły: „Odziani jedynie w Ewangelię i w sandały”.
Przywdzianie w Chrystusa – Ewangelię zbawienia dla ludzi wszystkich czasów – zakłada umieszczenie Go w centrum życia osobistego i wspólnotowego; w centrum działań dydaktycznych i każdej formy apostolstwa. W szczególny sposób pociąga za sobą postawę naśladowania Go, stając się w ten sposób jego autentycznymi świadkami, zdolnymi do zaangażowania dzieci i młodzieży w pójście za Nim bez wahania.
Jedynie wówczas, gdy w pełni będziecie należeć do Boga, będziecie mogli pisać w sercach tych, którzy są wam powierzeni. Tak jak Boski Nauczyciel, konsekrowany przez Ojca, przyjął w pełni swą misję w służbie ludziom, oddając dla nich swe życie, tak wy, jeśli dążycie do naśladowania Go w darze dla braci, musicie dążyć ku temu, aby wasza służba apostolska wypływała z niezachwianej miłości wobec Tego, którego poprzez profesję ślubów zakonnych przyjęliście na zawsze. Czyż nie uczynił tak św. Józef Kalasancjusz?
3. On, biorąc przykład z apostoła Pawła, każdego dnia kontemplował Chrystusa ukrzyżowanego i gorliwie naśladował Jego cnoty; zawsze starał się poznawać Go coraz głębiej i nieustannie się do Niego odwoływał. Z takiej właśnie głębokiej zażyłości z Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym zrodziła się miłość oraz oddanie się dzieciom oraz młodzieży, głównie biednym: cechy, które charakteryzowały misję waszego Założyciela.
Podczas obecnej Kapituły Generalnej, słusznie kładziecie nacisk na wymiar chrystologiczny, charakterystyczny dla duchowości świętego Józefa Kalasancjusza, wymiar, który musi wypełniać całą waszą misję w Kościele i w świecie. Z kontemplacji Chrystusa i z miłości bez granic ku Niemu, wasz Zakon będzie mógł wydobyć światło i odwagę, które pomogą wam określić prorocze nurty waszego duszpasterstwa odpowiadające zmiennym oczekiwaniom czasów. Potrzeba więc, w pierwszym rzędzie, aby każdy członek waszej Rodziny Zakonnej znalazł w Chrystusie siłę potrzebną do odnowy własnego życia: On jest naszym wzorem do odzwierciedlania i do naśladowania, aby dzięki temu móc skutecznie proponować Go innym. Ożywieni Jego Duchem, również wy, jak wasz święty Założyciel, nie utracicie odwagi wobec wyzwań naszych czasów, ale będziecie gotowi zrealizować opatrznościowy plan, który Pan ma względem waszego Zakonu na trzecie tysiąclecie.
4. W celu lepszego zrozumienia waszego powołania w Kościele, dobrze będzie, gdy zastanowicie się – tak jak to czynicie w tych dniach – nad niektórymi podstawowymi aspektami życia zakonnego, jakimi są konsekracja, komunia i misja. Konsekracja oznacza intymne i osobiste doświadczenie Boga, od którego płynie niewyczerpana, duchowa moc łaski i miłości, konieczna do tego, aby żyć Ewangelią bez kompromisów. Życie w komunii z Bogiem to również tajemnica owocnego życia we wspólnocie oraz misji, będącej jednocześnie przylgnięciem do Bożego powołania i hojną odpowiedzią na oczekiwania braci. Obraz Jezusa, który błogosławi dzieci niech będzie zawsze przed waszymi oczami: jest to ikona waszego charyzmatu, cenne dziedzictwo otrzymane od św. Józefa Kalasancjusza zatwierdzone przez Kościół.
Jeśli będziecie wierni waszemu powołaniu, Pan da wam współpracowników do licznych dzieł, które są wam powierzone. Inni zaś, szczególnie młodzi, pójdą w wasze ślady pociągnięci przez Chrystusa i przez Jego odwieczne przesłanie Zbawienia. Z waszej strony, stosownym będzie dokładny dobór kandydatów i troska o ich dobre przygotowanie, jak i również zaplanowanie odpowiedniej formacji stałej dla wszystkich zakonników. Jest to oczywiście droga trudna i długa, ale na pewno nie zabraknie oczekiwanych owoców odnowy waszego Instytutu.
Papież jest blisko was, ponieważ wie, że poświęcacie się wychowywaniu dzieci: „zwiastunów poranka”, rzucając ziarna nadziei pod przyszłość ludzkości. Uprawiajcie je z miłością! Każdy uczeń jest jak mała roślinka, która – jeśli otrzyma odpowiednią troskę – bujnie wyrośnie. Przez cierpliwość i mądrość bądźcie bliscy waszym uczniom; starajcie się otwierać ich umysły i serca na prawdę i dobro, wychowując ich do prawdziwej sprawiedliwości i pokoju. Wychowujcie ich do świętości. W tym potrzebnym dziele formacyjnym i misyjnym jednoczcie się ze współpracownikami świeckimi. Oni, przeniknięci charyzmatem Założyciela, staną się wam ważnymi towarzyszami drogi oraz skutecznymi apostołami w tej fascynującej służbie dzieciom i młodzieży.
5. Drodzy Ojcowie Pijarzy, w tych szczególnie ważnych dla waszego Zakonu i dla Kościoła dniach niech obficie zstąpi na prace kapitulne łaska Ducha Świętego. Niech zstąpi w sposób szczególny na tych, którzy – obdarzeni zaufaniem ze strony współbraci – zostali powołani do zadań wymagających większej odpowiedzialności w waszej Rodzinie zakonnej. Przełożonemu Generalnemu i Jego Radzie, na ich misję, składam moje najgorętsze życzenia. Zapewniam o modlitwie za nich, za Zgromadzenie Kapitulne oraz za cały Instytut. Maryja Dziewica, przez wstawiennictwo świętego Józefa Kalasancjusza niech będzie z wami i niech was otacza opieką. W tym duchu chętnie posyłam wam oraz wszystkim Współbraciom i współpracownikom specjalne Apostolskie Błogosławieństwo.
Z Watykanu, 1 lipca 2003
Jan Paweł II, Papież
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski