Jan Paweł II
ORĘDZIE DO ZGROMADZENIA SIÓSTR FRANCISZKANEK ŚW. ANTONIEGO Z OKAZJI STULECIA ZAŁOŻENIA
Castel Gandolfo, 20 sierpnia 2001 r.
Przewielebna Matka Maria Goretti Manzo
Przełożona Generalna Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek św. Antoniego
Z siostrzaną czcią zechciała Czcigodna Matka wraz ze Współsiostrami Kapitulnymi wyrazić pragnienie spotkania z Następcą św. Piotra podczas trwania Kapituły Generalnej tej wspólnoty, której obrady zbiegają się ze stuleciem założenia waszego Instytutu. Jestem wdzięczny za uczucie, jakie ujawnia wasza obecność, za pozdrowienie Twoje, Matko i wspierającej Cię Rady. Pozdrawiam Siostry kapitulne tu przybyłe i za waszym pośrednictwem przesyłam wyrazy mego ojcowskiego uznania dla wszystkich Sióstr zakonnych Franciszkanek świętego Antoniego, zaangażowanych w pracę dla Pana w różnych częściach świata. Drogie Siostry, wzywam was i zachęcam, byście wielkodusznie kontynuowały „służbę najbardziej potrzebującym braciom, żyjąc w ubóstwie, prostocie, pokorze, miłości, w ofierze, w modlitwie, radości według ideału świętego Franciszka z Asyżu”, jak to zostało zapisane w waszej Regule.
Wspominając pierwsze stulecie narodzin Waszej zakonnej Rodziny, czyż nie powinniśmy wyrazić uczuć wdzięczności Bogu, który przez swego Ducha wezwał was, byście szły za ubogim, czystym i posłusznym Chrystusem? Ta szczególna rocznica jest stosowną okazją do odnowienia waszego świadectwa miłości i wierności Panu i wobec Kościoła, do potwierdzenia szczerego i całkowitego przylgnięcia do waszego charyzmatu.
Urodziłyście się po to, by służyć ubogim i osobom potrzebującym w tych, którzy pukają do waszych drzwi, prosząc o pomoc, by wspierać, umacniać w utrapieniach, gdyż w nich jest sam Chrystus, staje się obecny i prosi was o to, by był przyjęty. W taki to sposób chętnie przedstawiała wasz apostolat Matka Założycielka Miriado Bonifacio, zmarła przed 65 laty. Ileż to razy przychodziła ona do Jezusa, z ufnością wzywała pomocy Jego świętego Imienia! Można powiedzieć, że imię Jezusa jest niewyczerpanym źródłem miłości i dobra przezeń dokonanego.
To ona wam ukazała gdzie spotkać Chrystusa, skąd czerpać światło i pomoc, aby można było odpowiedzieć na potrzeby braci. To w tajemnicy Eucharystii kryje się źródło miłości. Starajcie się więc stale podczas adoracji eucharystycznej rozważyć każdy wasz pomysł, apostolskie i misjonarskie zaangażowanie. Pracujcie dla Bożej chwały, służąc najbiedniejszym i opuszczonym. Eucharystia niech będzie źródłem, które was ożywia i was podtrzymuje. I dlatego każdego dnia czynicie do niej odniesienie. Święty Franciszek, którego charyzmat was inspiruje, przypomina, że „niczego na tym świecie nie mamy i nie widzimy cieleśnie z Najwyższego, jedynie Ciało i Krew, imiona i słowa, przez które zostaliśmy stworzeni i odkupieni ze śmierci do życia” (List do duchownych, 3, w: Pisma św. Franciszka i św. Klary, Warszawa 1992, s. 95).
Obok miłości do Najświętszego Sakramentu Ołtarza, wasza czcigodna Założycielka zechciała zostawić wam jeszcze jedno zadanie: bezgraniczną ufność w Bożą Opatrzność. Ona od Boga oczekiwała wszelkiej pomocy, aby realizować i wypełniać wszelki pomysł miłości, który Duch Święty wzbudzał w jej sercu. Od Jezusa, Odkupiciela ludzkości, czerpała ów sposób konkretnej wrażliwości na osobę ludzką i wszystkie jej wymogi. To właśnie wyróżniało całą jej działalność apostolską. I tak faktycznie usiłowała działać dla chwały Pana, dla służby braciom poprzez życie poświęcone całkowicie miłości do Chrystusa i dla Kościoła i w całkowitym, bez ograniczeń, poświęceniu się służbie dla braci.
Drogie Franciszkanki świętego Antoniego! Postępujcie stale, bez wytchnienia i wiernie, drogą zapoczątkowaną przez waszą Założycielkę. Kościół liczy na wasz wkład w głoszeniu Chrystusa ludziom naszych czasów. Napisałem w Adhortacji Apostolskiej Vita consecrata: „W życiu Kościoła i samego społeczeństwa potrzebni są ludzie zdolni do całkowitego poświęcenia się Bogu i bliźnim dla miłości Boga. Kościół pod żadnym pozorem nie może wyrzec się życia konsekrowanego, ponieważ ukazuje ono wyraziście jego szczególną naturę «oblubieńczą»” (tamże, nr 105).
Wcielajcie w was ewangeliczne Błogosławieństwa. Czyńcie to z radością i miłością, w postawie ufnego oddania opatrznościowej i miłosiernej miłości Boga, według ideału świętego Franciszka z Asyżu. Tego oczekuje od was chrześcijański lud, aby doznać wsparcia we wzroście, w bezwarunkowym przylgnięciu do swego Boskiego Mistrza i Pasterza.
Trwajcie zawsze w jedności siostrzanej, wsparte nadzieją, która nie zawodzi (por. Rz 5,5). Wrażliwe na nakaz Pana, który wysyła uczniów, by głosili Ewangelię wszystkim narodom, także i wy pielęgnujcie głębokie pragnienie misjonarskie. Przede wszystkim bądźcie świadkami miłosiernej miłości Boga.
Patrzcie na Niepokalaną Dziewicę, której ponownie zawierzam waszą zakonną Rodzinę i zadania wam właściwe. Maryja, do której zwracała się z pokorną i dziecięcą czcią wasza Założycielka, niech wspiera wasz apostolat swoim przemożnym wstawiennictwem. Niech was również wspomagają święci Franciszek i Antoni, a także wspaniały orszak przyjaciół Bożych, którzy wyrośli na minoryckim drzewie.
Niech również towarzyszy wam moje życzenie pokoju i dobra, potwierdzone specjalnym Apostolskim błogosławieństwem.
Jan Paweł II, Papież
Dano w Castel Gandolfo, 20 sierpnia 2001 r.
(Tekst tłum, z języka włoskiego O. Gracjan Majka OFMCap, Powyższe Orędzie zostało opublikowane w ,,L’ Osservatore Romano”, wyd. włoskie [tygodniowe], 24 VIII 2001 r., s. 2)
Za: Studia Franciszkańskie 12(2002) s. 30-32
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski