Jan Paweł II
LIST DO SIÓSTR NAZARETANEK Z OKAZJI XXI KAPITUŁY GENERALNEJ
Watykan, 6 lipca 2001 r.
Drogie Siostry Zgromadzenia Najświętszej Rodziny z Nazaretu!
1. Serdecznie Was pozdrawiam z okazji tego spotkania, które ma miejsce podczas XXI Kapituły Generalnej Waszego Zgromadzenia. Słowo szczególnego pozdrowienia kieruję do Przełożonej Generalnej, Matki Marii Teresy Jasionowicz. Reprezentujecie osiem Waszych prowincji zakonnych i piętnaście krajów, w których prowadzicie działalność apostolską. Przybyłyście do Rzymu, do Domu Generalnego i do Grobów Świętych Apostołów Piotra i Pawła, aby w poczuciu odpowiedzialności podjąć refleksję nad aktualną sytuacją Zgromadzenia i ukierunkować je na przyszłość. W tej perspektywie zamierzacie uaktualnić Wasze prawo zakonne i dokonać wyboru nowego Zarządu Generalnego.
2. W „Przesłaniu do osób konsekrowanych”, które przekazałem wspólnotom zakonnym w Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej, w dniu 4 czerwca 1997 r., przypomniałem, że „żyjemy w czasach duchowego chaosu, zagubienia i zamętu, w których do głosu dochodzą różne tendencje liberalne i laickie. Często w sposób otwarty wykreśla się Boga z życia społecznego. […] w postępowanie ludzi wkrada się szkodliwy relatywizm. Szerzy się obojętność religijna. Pilną potrzebą chwili jest więc nowa ewangelizacja. Kościół w pierwszym rzędzie oczekuje od was, że poświęcicie wszystkie siły, aby […] przeciwstawić się największej pokusie naszych czasów – odrzucenia Boga-Miłości”.
Współczesny świat niesie ze sobą wiele zagrożeń. Doświadczają ich mężczyźni i kobiety, małżeństwa, młodzież i dzieci… Najbardziej zagrożona wydaje się być jednak współczesna rodzina! Nie należy się jednak zniechęcać. Im więcej jest zagrożeń, tym większa jest potrzeba wiary, nadziei i miłości, modlitwy i świadectwa życia chrześcijańskiego. Wasze Zgromadzenie pragnie dawać ewangeliczną odpowiedź na niepokoje współczesnego człowieka. Cieszę się, że podczas obrad Kapituły zamierzacie na nowo odczytać wasz charyzmat zakonny w perspektywie nowej ewangelizacji.
3. Wasza Założycielka, Błogosławiona Franciszka Siedliska, Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza, którą dane mi było ogłosić błogosławioną, w dniu 23 kwietnia 1989 r., wskazała Waszej Wspólnocie, jako wzór życia, Najświętszą Rodzinę z Nazaretu: Jezusa, Maryję i Józefa. Wcielenie Syna Bożego i życie ukryte Jezusa w tajemnicy Najświętszej Rodziny z entuzjazmem nazywała Królestwem Bożej miłości.
Tworząc zakonną wspólnotę miłości, pomóżcie rodzinom przeciwstawić się „największej pokusie naszych czasów” – odrzucenia Boga-Miłości. pomóżcie rodzinom otworzyć się na Chrystusa! Będzie to możliwe o tyle, o ile Wasze życie modlitewne i świadectwo będzie przenikać w sposób szczególny troska o rodzinę. Niech dzięki Waszej posłudze rodziny odnajdują w Rodzinie z Nazaretu wzór swego życia i postępowania. Umocnieniem dla Was niech będzie przykład Błogosławionych Sióstr Waszego Zgromadzenia, jedenastu Męczennic z Nowogródka, które w zamian za uwolnienie aresztowanych ojców rodzin z tej miejscowości ofiarowały własne życie w czasie II wojny światowej. Wyrażam radość, że mogłem wynieść je do chwały ołtarzy w czasie obchodów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, w dniu 5 marca. Niech świadectwo Waszego życia i wierność charyzmatowi pomagają w dziele ewangelizacji i budowaniu w rodzinach Królestwa Bożej Miłości.
4. Tematem obrad Waszej Kapituły Generalnej jest Prawo Miłości jako wezwanie do całkowitego oddania się Bogu. Od wielu lat staracie się odpowiadać na to wezwanie poprzez Wasze apostolstwo, współdziałając z Chrystusem i Jego Kościołem. Dajecie świadectwo prawu miłości w Waszych wspólnotach, a zwłaszcza w posłudze rodzinom potrzebującym duchowego i materialnego wsparcia, w poradnictwie i duszpasterstwie rodzin, w gorliwej posłudze wśród chorych, niepełnosprawnych, w pracy parafialnej, w szkołach i ośrodkach wychowawczych, w domach samotnej matki, wśród ubogich i bezdomnych, wśród dzieci, ludzi zagubionych i niechcianych.
Korzystając z okazji Waszej Kapituły Generalne, pragnę wyrazić Wam słowa uznania za ten apostolat miłości, który jest najbardziej skutecznym przepowiadaniem Chrystusa współczesnemu światu i konkretną realizacją charyzmatu zakonnego. Wam Drogie Siostry, tu zgromadzone, powierzam to przesłanie, abyście je przekazały całej Wspólnocie. Modlę się, aby władze zakonne, wybrane podczas Kapituły, w duchu jej wskazań, przyjęły nowe wyzwania w taki sposób, aby Wasz charyzmat – Królestwo Bożej Miłości – zajaśniał jeszcze pełniejszym blaskiem w Waszych wspólnotach, w Kościele i w świecie. Niech pozostanie on wyrazistym odbiciem, wcieleniem „Miłości, która nawiedziła nas z wysoka” (por. J. 1, 8).
5. W liście apostolskim Novo millennio inneunte skierowałem do wszystkich wiernych zachętę: Duc in altum – wypłyń na głębię! Dzisiaj te słowa kieruję do Waszej Wspólnoty, „byście z wdzięcznością wspominały przeszłość, całym sercem przeżywały teraźniejszość i ufnie otwierały się na przyszłość: Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki ( Hbr 13, 8)” (por. n. 1). W duchu tej zachęty proszę Boga, aby łaska Waszego powołania zakonnego przynosiła obfite owoce duchowe.
Matce Generalnej, Uczestniczkom Kapituły i całej Wspólnocie Sióstr Zgromadzenia Najświętszej Rodziny z Nazaretu z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa.
Watykan, 6 lipca 2001 r.
Jan Paweł II, papież
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski