Jan Paweł II
LIST DO PRZEŁOŻONEJ GENERALNEJ NA 75-LECIE ZGROMADZENIA
SIÓSTR URSZULANEK SERCA JEZUSA KONAJĄCEGO
Watykan, 24 czerwca 1995 r.
Przewielebna M. Urszula Frankiewicz Przełożona Generalna Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego
Czcigodna Matko Generalna,
Łączę się słowem i modlitwą ze Wspólnotą Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, które w tym roku przeżywa Jubileusz siedemdziesięciopięciolecia swego istnienia w Kościele.
Dzięki składam wraz z Wami Wszechmogącemu Bogu za tę wielką łaskę wybrania, za dar szczególnej służby dziełu Odkupienia. «Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich — w Chrystusie» (Ef 1,3).
Myśl moja biegnie do początków Waszego Zgromadzenia, do Waszej Założycielki Urszuli Ledóchowskiej, którą miałem szczęście wynieść do chwały ołtarzy w dniu 20 czerwca 1983 roku w Poznaniu, podczas mej drugiej pielgrzymki do ojczystego Kraju. Matka Urszula przez całe swe życie szła wiernie drogą miłości Boga i człowieka, wpatrzona w Chrystusa swego Oblubieńca. Duch Święty ukształtował w Niej wyrazisty charyzmat, który pozwolił zjednoczyć się Jej w sposób szczególny z Chrystusem konającym na Krzyżu dla zbawienia świata. Z tej «miłości mocniejszej niż śmierć» (por. Pnp 8, 6) Błogosławiona Urszula czerpała przez całe życie niezwykły żar i dynamizm miłości oraz umiejętność realizowania jej we wszystkich okolicznościach i w każdym miejscu, na którym Ją Opatrzność postawiła.
Dobrą nowinę o miłości Bożej niosła słowem i czynem, ogarniając nią przede wszystkim dzieci i młodzież, osoby znajdujące się w potrzebie, ubogich, opuszczonych, samotnych, zaniedbanych moralnie i fizycznie, przekraczając przy tym granice państw i wyznań. Swą troską obejmowała prawosławnych, protestantów, żydów, mahometan i niewierzących. Znajdowała z nimi wspólny język, a był to zawsze język miłości, popartej czynem. Wielka Polka, kochająca Ojczyznę, stała się niestrudzoną pracownicą w wielu krajach, przede wszystkim w Rosji, w krajach skandynawskich, we Francji i we Włoszech, wszędzie zostawiając ślady swej twórczej działalności.
Wrażliwa na problemy swoich czasów, odważnie je podejmowała, znajdując nowe i praktyczne sposoby ich rozwiązywania. Chodzi tu przede wszystkim o sprawę wychowania dzieci i młodzieży, rolę i tożsamość powołania kobiety, problem pracy i związane z nią kwestie społeczne. Dzięki temu można powiedzieć, że Błogosławiona Urszula Ledóchowska była w swoich czasach apostołką nowej ewangelizacji, dając swym życiem i działaniem dowód, że miłość ewangeliczna jest zawsze aktualna, twórcza i skuteczna.
Z tego ducha wielkiej miłości, czerpanej z przebitego Serca Chrystusa, który «do końca umiłował» (por. J 13, 1) zrodziło się Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, które w 1920 roku uzyskało zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej. W promieniach Ducha Świętego, pod światłym kierownictwem swej Założycielki, Zgromadzenie rozwijało się szybko, podejmując wielorakie dzieła wychowawcze, począwszy od dzieci przedszkolnych po młodzież akademicką, prowadząc apostolstwo na peryferiach wielkich miast oraz zaniedbanego religijnie i kulturowo Polesia. Za życia Błogosławionej Urszuli Ledóchowskiej Siostry Urszulanki pracowały — poza Polską — we Włoszech i Francji, obecnie także w Finlandii, Niemczech, Kanadzie, Argentynie, Brazylii, Tanzanii i na Ukrainie.
Jest to wspaniałe dziedzictwo Waszego Zgromadzenia i trzeba zeń czerpać siłę i natchnienie do realizacji zadań, jakie stawia przed Wami nowa ewangelizacja. Niech ten Jubileusz będzie okazją do wielkiego dziękczynienia Bogu za dar, jakim dla Kościoła przełomu XIX i XX wieku była Błogosławiona Urszula Ledóchowska i jej charyzmat. Dziękczynienia za Zgromadzenie, które ten charyzmat nadał rozwija i czyni bogatym w rozliczne owoce.
Matce Generalnej i całej Wspólnocie Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego życzę, abyście ten szczególny charyzmat Waszej Rodziny Zakonnej, charyzmat tak bardzo apostolski, realizowały dziś z takim samym żarem i gorliwością, jak to czyniła Wasza Założycielka, byście realizowały go zarówno w Ojczyźnie, jak i poza jej granicami, zwłaszcza na Wschodzie, pamiętając, że Błogosławiona Urszula była przede wszystkim apostołką Wschodu.
Polecam Bogu przyszłość Waszego Zgromadzenia. Idźcie wytrwale, ofiarnie i mężnie drogą miłości. Takiego świadectwa oczekuje dzisiaj od Was Kościół, współczesny świat i człowiek. Zapominając o sobie, stawajcie się — na wzór Waszej Założycielki — wszystkim dla wszystkich, prowadząc wszystkich do Chrystusa, do miłości Jego Boskiego Serca. «Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie» (Mt 5, 16).
Zawierzam przyszłość Waszego Zgromadzenia Maryi, która «jest najpełniej Bogu poświęcona, najdoskonalej konsekrowana» (Redemptionis donum, 17), i z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Watykan, dnia 20 czerwca 1995 r.
JAN PAWEŁ II, PAPIEŻ
L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1995, nr 10 (177) s. 55-56
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
