Jan Paweł II
LIST NA ZAKOŃCZENIE ROKU KOLBIAŃSKIEGO
Watykan, 22 listopada 1994 r.
Do o. Eugenio Galignano, dyrektora generalnego Rycerstwa Niepokalanej
Z wielką radością dowiedziałem się o różnych inicjatywach, jakie podjęło Rycerstwo Niepokalanej w celu upamiętnienia stulecia urodzin św. Maksymiliana Kolbego, „patrona naszego trudnego wieku”.
Znane koleje jego ziemskiego życia ukazują go jako godnego czci chrześcijan męczennika, który z pokorą i odwagą zaofiarował życie z miłości do Boga i do bliźniego, będąc posłuszny tchnieniu Ducha Świętego i działając z synowskim zawierzeniem Niepokalanej Matce Odkupiciela. Św. Maksymilian, złożywszy całopalną ofiarę z siebie samego, dał z bunkra oświęcimskiego świadectwo współczesnemu człowiekowi o zwycięskiej i wyzwalającej mocy Krzyża Chrystusowego.
W czasie swego życia, w oparciu o szczególne nabożeństwo dla Najświętszej Maryi Panny, pokazał słowem i przykładem, że łaska Boża zwycięża grzech i słabość w człowieku, działając zawsze skutecznie w każdym, kto ją przyjmuje. Niepokalana, którą kontemplował i przedstawiał jako „szczyt doskonałości stworzonej”, była natchnieniem całej jego działalności apostolskiej i misyjnej.
Św. Maksymilian zaprasza też człowieka naszych czasów, nacechowanych wielkim oczekiwaniem i głębokimi przemianami społecznymi, ażeby spoglądał naprzód mocą wiary. Zaprasza szczególnie wierzących, ażeby z ufnością kierowali wzrok na nowe tysiąclecie, które nadchodzi.
Ten nasz wiek, który ma się już ku końcowi, niesie ze sobą, obok wielu cieni, jaśniejące świadectwo licznych świętych i męczenników. Ci bohaterscy świadkowie Ewangelii, wśród których wyróżnia się św. Maksymilian Kolbe, wspierają Kościół w zleconym mu głoszeniu radosnej nowiny zbawienia, jaką przyniósł Chrystus. Oni ujawniają odwagę, mocne zaangażowanie się i jasną nadzieję, z jakimi należy zmierzać na bliskie już trzecie tysiąclecie chrześcijańskie.
Życzę, ażeby kończące się uroczystości przyczyniły się do pogłębienia myśli św. Maksymiliana Kolbego i wartości jego oddania się bez reszty sprawie Niepokalanej, a jednocześnie wyrażam pragnienie, aby ci, co czerpią natchnienie z jego nauki i przykładu, pobudzali się codziennie do wytrwałej wierności dla Ewangelii.
Żywiąc takie uczucia, chętnie udzielam Tobie, Twoim współbraciom i współpracownikom oraz wszystkim członkom Rycerstwa Niepokalanej błogosławieństwa apostolskiego.
Watykan, 22 listopada 1994 roku.
Jan Paweł II
Tłumaczenie własne
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana