Jan Paweł II
LIST DO MINISTRA GENERALNEGO ZAKONU BRACI MNIEJSZYCH O POSŁUDZE FRANCISZKANÓW W ZIEMI ŚWIĘTEJ Z OKAZJI 650. ROCZNICY BULLI «GRATIAS AGIMUS»
Watykan, 30 listopada 1992 r.
Do Najprzewielebniejszego Ojca Hermanna Schalucka OFM Ministra Generalnego Zakonu Braci Mniejszych.
W tym okresie Adwentu, który wprowadza nas do celebracji liturgicznej tajemnicy Wcielenia naszego Pana Jezusa Chrystusa, mam przyjemność skierować specjalne pozdrowienie do Ojca i do wszystkich jego Współbraci, zwłaszcza tych, którzy żyją i działają w Ziemi uświęconej fizyczną obecnością Pana, przez Niego przemierzoną dla głoszenia Ewangelii o Królestwie, a wreszcie zaczerwienioną Jego najdroższą Krwią.
W tym właśnie roku, zbliżającym się ku końcowi, przypada 650 rocznica bulli Gratias agimus, którą mój poprzednik, Papież Klemens VI, powierzył opiekę nad miejscami upamiętniającymi tajemnice Odkupienia synom św. Franciszka, przebywającym tam już od czasów swego Założyciela i Ojca.
Franciszkanie nigdy nie przerwali tam swojej błogosławionej obecności, mimo niemałych trudności, wspaniałomyślnie troszcząc się o zachowanie starożytnych pamiątek, wznoszenie nowych sanktuariów, animację liturgiczną i przyjmowanie pielgrzymów.
Dzieło Braci Mniejszych nie ograniczało się jednak tylko do tych aspektów, jakkolwiek ważnych. Pamiętając o swym pierwotnym powołaniu (Reguła z 1221 r., rozdz. 16,5 nn.), poświęcali się oni w służbie dla braci, wspierając biednych i słabych, ucząc najmłodszych, otaczając opieką starych i chorych, z miłości ku Temu, który pierwszy nas umiłował (por. Życiorys większy św. Franciszka IX, 1).
Do działalności duszpasterskiej dołączyli oni pracę kulturalną, zakładając ośrodki studiów Słowa Bożego oraz popularyzacji bogatej kultury Wschodu chrześcijańskiego.
W ten sposób wyznawali swoją wiarę i nadzieję (por. 1 P 3,14-17), łącząc je niejednokrotnie ze świadectwem przelania krwi w męczeństwie albo ofiary z życia w posłudze tym, których dotykały powracające epidemie.
Moi czcigodni poprzednicy nie omieszkali, aby publicznie wyrazić wdzięczność za to opatrznościowe dzieło animacji chrześcijańskiej. Szczególnie chciałbym wymienić list Quinque ante, którym Pius XII, 1 lipca 1947 r. (zob. „Acta Ordinis Fratrum Minorum” 66 1947 s. 113-114), zechciał wyrazić swoją zachętę do Ministra Generalnego z okazji szóstego stulecia ustanowienia Kustodii, oraz serdeczne słowa Pawła VI, który po powrocie ze swej pielgrzymki po miejscach świętych, dał świadectwo „wdzięcznego podziwu dla zasłużonych synów św. Franciszka, którzy w ciągu siedmiu wieków spełniali z wielkim poświęceniem cenną i owocną posługę wiernego apostolatu” („Acta Custodiae Terrae Sanctae” 9 1964 s. 79).
Ich śladem pragnę również i ja zwrócić się do gorliwych Ojców Kustodii Ziemi Świętej i do całego Zakonu Braci Mniejszych z gorącą zachętą, aby kroczyli dalej drogą otwartą przez swoich Współbraci z tym samym oddaniem i poświęceniem ewangelicznym (por. Mt 13,52), stając się dla Kościoła świetlanym przykładem wierności otrzymanemu zadaniu oraz dając miejscowym wiernym i tym, którzy udają się tam z pobożną pielgrzymką, świadectwo miłości i złączenia z Chrystusem, Odkupicielem człowieka.
Zachęcając drogich Ojców Franciszkanów do trwania w tej szlachetnej i cenionej posłudze dla Kościoła i dusz, wypraszam dla nich obfitość łask i Bożego wynagrodzenia, a także z serca udzielam Ojcu i całej Rodzinie Braci Mniejszych łaskawego Błogosławieństwa Apostolskiego.
Z Watykanu, 30 listopada 1992, Święto św. Andrzeja Apostoła, w piętnastym roku pontyfikatu.
Jan Paweł II, papież
(Tłum. Wacław Michalczyk OFM. Tekst za: „Nasze Dzisiaj”. Biuletyn Prowincji M. B. Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych nr 4 (38) 1992 s. 3-4).
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski