Jan Paweł II
MATKA KARMELU TEREZJAŃSKIEGO. LIST DO KARDYNAŁA ANASTASIO BALLESTRERO
O ŚW. TERESIE Z AVILA
Watykan, 14 września 1981 r.
Czcigodnemu Bratu naszemu Anastazemu, Kardynałowi Świętego Rzymskiego Kościoła Ballestrero, Arcybiskupowi Turynu.
Od naszego dzieciństwa tak dalece związaliśmy się z synami podziwu godnej św. Teresy od Jezusa, dziewicy z Avili, matki Karmelu Terezjańskiego i zawsze wiernej córki Kościoła, poznaliśmy znaczniejszych świętych i święte tej rodziny zakonnej, zgłębiając ich niezwykła naukę i zawsze wysoko ceniąc karmelitańską szkołę duchowości. Dlatego też chcieliśmy zostać tercjarzem karmelitańskim, a rozprawę doktorską z zakresu teologii poświęciliśmy zgłębieniu nauki św. Jana od Krzyża. Z tych kilku szczegółów łatwo zrozumieć, z jakim staraniem, z jaką miłością i ochotą od dawna planowaliśmy apostolską pielgrzymkę w połowie października do ojczyzny św. Teresy, by wziąć udział w uroczystościach od kilku lat troskliwie przygotowywanych przez Karmelitów Bosych, Episkopat hiszpański i cały naród. Pragnęliśmy osobiście otworzyć wspomniane uroczystości czterechsetlecia przejścia Świętej do niebieskich mieszkań Chrystusa.
To, co się nam tymczasem przydarzyło w żaden sposób nie może nam przeszkodzić uczestniczyć – w duchu braterstwa z rodziną Karmelu Terezjańskiego i z uczuciem czci, jaką żywimy dla św. Teresy, jego prawodawczyni – w uroczystościach w mieście Alba de Tormes, oraz następnie w Avili, która była kolebką Teresy i jej Reformy. Aby jednak jawniej okazać nasze uczucia wszystkim uczestnikom uroczystości i uczynić bardziej widocznym i jak gdyby osobistym nasz udział, a wreszcie, by nasze intencje lepiej zostały wyrażone, tobie, czcigodny nasz Bracie, z radością powierzamy misję naszego Nadzwyczajnego Delegata w cel przewodniczenia uroczystościom otwarcia Jubileuszu Terezjańskiego w dniach 14-15 października w obydwu wymienionych miastach.
Wiemy bowiem, że przez dwanaście lat dobrze rządziłeś Karmelem Terezjańskim, a naukę św. Teresy – zgłębioną wytrwałym i ustawicznym studium – kompetentnie i jasno głosiłeś pismem i żywym słowem oraz z przedziwną mocą przekonywałeś do niej lud katolicki; ponadto jesteś sławnym duchowym synem św. Teresy i członkiem Terezjańskiego Karmelu. Dlatego życzymy sobie gorąco, aby przez ciebie, wiernego tłumacza naszych myśli, te uroczystości jubileuszowe prawidłowo się rozpoczęły, a następnie by przebiegały zgodnie zamierzeniami oraz właściwym sobie celem, a mianowicie: aby nade wszystko miały charakter religijny i duchowy; aby będąc wydarzeniem w życiu całego Kościoła, wpłynęły na odnowienie całej jego wspólnoty; by spowodowały rozwój dzieła misyjnego, tak bardzo drogiego św. Teresie; aby rozważając przeszłość, rzuciły światło na przyszłość młodzieży i rodzin; aby wpłynęły na prawdziwy rozwój nauki i kultury, do czego św. Teresa tak bardzo się przyczyniła; aby nauczyły ludzi ze wszystkich warstw społecznych modlitwy terezjańskiej i ukazały im drogę wewnętrznego uświęcenia; aby wreszcie te jubileuszowe przedsięwzięcia służyły jedynie wzrostowi królestwa Chrystusowego na ziemi i Temu, który jest drogą, prawdą i życiem, i który według znanego powiedzenia św. Teresy “sam wystarcza”’ Niech zatem ten list, czcigodny nasz Bracie, będzie dla ciebie dowodem naszej bezgranicznej miłości w Panu, którą obejmujemy również poszczególnych braci i siostry rodziny karmelitańskiej. Niech też będzie wyrazem miłości i czci dla braci biskupów tam obecnych, do kapłanów, członków wspólnot zakonnych i wiernych, którzy w tych wspaniałych dniach przybędą do miejsc uświęconych przez Teresę. Niech wreszcie będzie dla wszystkich synów Kościoła Powszechnego zachętą i pobudką do dawania świadectwa życia katolickiego i wiary apostolskiej, a także zachętą do licznych i doskonałych dzieł chrześcijańskich z tego źródła płynących. Jako znak naszej życzliwości oraz zadatek niebieskich pomocy, koniecznych, by te uroczystości jubileuszowe owocnie przeżyć, udzielamy ci jak najobficiej i jak najserdeczniej Apostolskiego Błogosławieństwa.
Castel Gandolfo, dnia 14 września 1981 r., w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, w trzecim roku naszego Pontyfikatu.
Jan Paweł II, Papież
L’Osservatore Romano, 15 X 1980 r.
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
