1992.11.23 – Warszawa – Abp Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski, Uwagi dotyczące programu nauczania w wyższych seminariach duchownych

 

Abp Józef Kowalczyk
Nuncjusz Apostolski

UWAGI DOTYCZĄCE PROGRAMU NAUCZANIA FILOZOFICZNO-TEOLOGICZNEGO I MISJI KANONICZNEJ WYKŁADOWCÓW W WYŻSZYCH SEMINARIACH DUCHOWNYCH

Warszawa, 23 listopada 1992 r. 

 

Do wszystkich Księży Kardynałów, Arcybiskupów, Biskupów Diecezjalnych, Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich i Rektorów Katolickich Uczelni w Polsce

Troska, jaką Kościół otacza formację przyszłych kapłanów, znalazła ostatnio swój szczególny wyraz w Synodzie Biskupów i wydanej po nim Adhortacji Apostolskiej Pastores dabo vobis. Wśród różnych wskazań tej adhortacji można znaleźć następujące przypomnienie: «Na wykładowcach, którzy przez nauczanie teologii wprowadzają przyszłych kapłanów w studia nad sacra doctrina i pomagają w jej zgłębianiu, spoczywa szczególna odpowiedzialność» (n. 67). Wykładowca teologii nie jest bowiem «sam źródłem swego autorytetu», nie wykłada własnej nauki, lecz «spełnia swe zadanie z mandatu Kościoła» (tamże), przekazując wiernie jego doktrynę.

Powszechne prawo Kościoła precyzuje szczegółowe normy, które mają dopomóc w realizacji tej fundamentalnej funkcji seminarium. W stosunku do wykładowców, w szczególności dyscyplin filozoficzno-teologicznych, należy więc mieć na uwadze między innymi następujące zasady:

  1. W seminarium powinni być ustanowieni wykładowcy poszczególnych dyscyplin w liczbie odpowiadającej ilości alumnów. Zasadniczo powinni to być kapłani, odznaczający się nie tylko odpowiednią wiedzą, lecz również przykładem życia kapłańskiego (por. KPK, kan. 253; Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis, 32-33; Pastores dabo vobis, 67).
  2. Powinni posiadać doktorat lub licencjat, uzyskany na uniwersytecie czy wydziale uznanym przez Stolicę Apostolską (por. KPK, kan. 253, §1). Konstytucja Apostolska Sapientia Christiana formułuje głęboko obecną w praktyce Kościoła zasadę odpowiedniego uprawnienia naukowego wykładowcy: powinno być ono zgodne z wykładaną dziedziną (por. Sapientia Christiana, 25, §1,2 Ordinationes, art. 17).
  3. Konsekwentnie do charakteru pełnionego zadania, wykładowcy teologii i filozofii w seminariach, otrzymawszy od kompetentnego Biskupa misję kanoniczną, zobowiązani są do osobistego złożenia wyznania wiary, według formuły zatwierdzonej przez Stolicę Apostolską (por. KPK, kanony 812 i 833, 6°).
  4. Studium filozoficzno-teologiczne powinno obejmować podstawowe dziedziny, o których mowa ogólnie w KPK, kan. 253, § 2, a bardziej szczegółowo w RFIS, 70-81).
  5. W trosce o należytą formację ekumeniczną w katolickich uczelniach Prawodawca daje bardzo jasne i ścisłe wskazania: «Wszyscy znawcy zagadnień ekumenicznych w innych wspólnotach chrześcijańskich mogą być zaproszeni przez prawowitą władzę do wygłoszenia konferencji, a nawet kilku wykładów w katolickich uczelniach, byleby tylko uwzględniało się charakter właściwy każdej uczelni. Również katoliccy profesorowie niech z pełną gotowością wykonują wzajemnie to samo zadanie, jeśli zostaną zaproszeni» (Directorium de reoecum. II, 12 [91]).
  6. Powyższe normy wydane zostały przez Najwyższą Władzę Kościelną i jako takie tylko przez nią mogą być zmieniane.

ABP JÓZEF KOWALCZYK Nuncjusz Apostolski

Warszawa, dnia 23 listopada 1992 r.

Wpisy powiązane

2024.01.04 – Rzym – Dykasteria Nauki Wiary, Komunikat prasowy na temat recepcji «Fiducia supplicans»

2023.12.18 – Watykan – Dykasteria Nauki Wiary, «Fiducia supplicans».Deklaracja o duszpasterskim znaczeniu błogosławieństw

2022.06.05 – Watykan – Dykasteria Nauki Wiary, Vademecum dotyczące wybranych kwestii proceduralnych w zakresie postępowania w przypadkach nadużyć seksualnych popełnianych przez duchownych wobec małoletnich. Wer. 2.0