Kongregacja Nauki Wiary
NORMY DYSPENSOWANIA OD CELIBATU KAPŁAŃSKIEGO
Rzym, 14 października 1980 r.
AAS 72 (1980) 1136-1137
Art. 1
Kompetentnym Ordynariuszem do przyjęcia i pokierowania sprawą jest Ordynariusz miejsca inkardynacji lub, jeśli chodzi o członka Instytutu życia konsekrowanego na prawie papieskim, Wyższy Przełożony.
Art. 2
Jeśli jest niemożliwe poprowadzenie sprawy przez własnego Ordynariusza, może być poproszony Ordynariusz aktualnego miejsca zamieszkania proszącego. Z uzasadnionego powodu Święta Kongregacja Nauki Wiary może delegować także innego Ordynariusza.
Art. 3
W prośbie, która musi być podpisana przez proszącego, oprócz imienia, nazwiska i danych proszącego, muszą być także wskazane, przynajmniej w formie ogólnej, fakty i argumenty, na których proszący opiera się w uzasadnieniu swojej prośby.
Art. 4
Po otrzymaniu prośby Ordynariusz decyduje, czy jest to sprawa, którą należałoby podjąć, i w przypadku pozytywnej odpowiedzi niech delikatnie zawiesi proszącego w wypełnianiu Święceń, lub przynajmniej niech nie uważa się takiego wypełniania za absolutnie konieczne dla zachowania dobrej sławy kapłana lub dla ochrony dobra wspólnoty. W takim wypadku, osobiście lub przez roztropnego i pewnego kapłana, specjalnie wybranego do tego zadania, powinno się przewidzieć poprowadzenie sprawy, z obecnością wiarygodnego dla innych notariusza.
Art. 5
Przyjąwszy od proszącego przyrzeczenie mówienia prawdy, Biskup lub prowadzący sprawę kapłan niech zapyta proszącego przy pomocy specjalnie przygotowanych odpowiednich i precyzyjnych pytań; niech wysłucha, jeśli to możliwe, przełożonych z okresu formacji, lub zażąda zeznań na piśmie; niech przebada innych świadków wskazanych przez proszącego lub powołanych z własnej inicjatywy; w końcu niech zbierze dokumenty i inne badania korzystając, jeśli uzna za właściwe, z konsultacji biegłych.
Art. 6
Zestaw pytań skierowanych do proszącego musi zawierać wszystkie elementy konieczne i użyteczne w badaniu, to znaczy: a) dane proszącego: datę i miejsce urodzenia, życiorys, informacje o jego rodzinie, a także – jeśli proszącym jest zakonnik, złożone śluby; czas i miejsce święceń; przebieg posługi kapłańskiej; sytuacja prawna, w jakiej znajduje się na forum eklezjalnym i cywilnym, oraz informacje ogólne; b) przyczyny i okoliczności odstępstwa, a także okoliczności, które mogłyby uniemożliwiać podjęcie obowiązków kapłańskich.
Art. 7
Pełne dochodzenie, wszystkie dokumenty z dołączeniem wskazań użytecznych dla oceny próby, powinny zostać przekazane w trzech kopiach do Świętej Kongregacji Nauki Wiary, łącznie z opinią Ordynariusza o wiarygodności rzeczy i o wykluczeniu niebezpieczeństwa zgorszenia.
Art. 8
Święta Kongregacja Nauki Wiary przeanalizuje sprawę i zdecyduje, czy prośba kwalifikuje się do przedłożenia Ojcu Świętemu lub czy prośba powinna być uzupełniona bądź odrzucona, ponieważ jest pozbawiona podstaw.
W czasie Audiencji udzielonej niżej podpisanemu Kardynałowi Prefektowi, Ojciec Święty Jan Paweł II zaaprobował niniejsze Normy, przyjęte na Zebraniu Plenarnym Świętej Kongregacji Nauki Wiary,
Rzym, w siedzibie Świętej Kongregacji Nauki Wiary, 14 października 1980 r.
Franjo Kard. Šeper
Prefekt
+ Jérôme Hamer, O.P.
Abp tyt. Loreny
Sekretarz
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
