Franciszek
LIST APOSTOLSKI W FORMIE MOTU PROPRIO ZMIENIAJĄCY WARUNKI ODWOŁANIA SIĘ ZWOLNIONEGO CZŁONKA Z INSTYTUTU ŻYCIA KONSEKROWANEGO
Rzym, 2 kwietnia 2023 r.
„Expedit ut iura personarum apte definiantur atque in tuto ponantur” (AAS, LXXV [1983], Pars II, XXII). Była to szósta zasada ogólna, którą Synod Biskupów w październiku 1967 r. zatwierdził do rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego i która pozostaje aktualna do dziś, uznając zabezpieczenie i ochronę praw podmiotowych za uprzywilejowaną normę w porządku prawnym Kościoła. Staje się to szczególnie istotne w najbardziej delikatnych sytuacjach z życia Kościoła, takich jak procedury dotyczące statusu prawnego osób.
Mając na uwadze, że obecne normy dotyczące odwoływania członków z instytutów życia konsekrowanego przewidują, w kan. 700 KPK i kan. 501 § 2 KKKW, terminy chronologiczne, o których nie można powiedzieć, że są zgodne z ochroną praw osoby, oraz że mniej restrykcyjny sposób wnoszenia odwołania pozwoliłby zainteresowanej osobie lepiej ocenić stawiane jej zarzuty, a także skorzystać z bardziej odpowiednich sposobów komunikacji;
Mając ponadto na uwadze, że istnieje niebezpieczeństwo, iż procedura określona w kanonach 697-699 KPK i kanonach 497-499 KKKW nie zawsze będzie prawidłowo przestrzegana, zagrażając w ten sposób ważności samej procedury, a w konsekwencji ochronie praw zwolnionych profesów.
Postanawiam, co następuje:
Art. 1.
W kanonie 700 KPK, dotyczącym prawa zwolnionego zakonnika do odwołania się do kompetentnej władzy, termin „dziesięć dni” zastępuje się terminem „trzydzieści dni”, bez konieczności zwracania się na piśmie do autora o odwołanie lub poprawienie dekretu (kanon 1734, § 1 KPK), przy czym kanon ten jest sformułowany w następujący sposób
„Decretum dimissionis in sodalem professum latum vim habet simul ac ei, cuius interest, notificatur. Decretum vero, ut valeat, indicare debet ius, quo dimissus gaudet, recurrendi, absque petitione de qua in can. 1734, § 1, intra triginta dies a recepta notificatione ad auctoritatem competentem. Recursus effectum habet suspensivum”.
Art. 2.
W kanonie 501, § 2 KKKW, dotyczącym prawa zwolnionego członka do odwołania się do kompetentnej władzy, termin „piętnaście dni” zostaje zastąpiony terminem „trzydzieści dni”, a sam kanon jest sformułowany w następujący sposób:
„Sodalis vero potest adversus decretum dimissionis intra triginta dies cum effectu suspensivo sive recursum interponere sive postulare, ut causa via iudiciali tractetur”.
Zarządzam, aby to, co zostało postanowione w niniejszym Liście Apostolskim w formie Motu Proprio, obowiązywało w pełni i na stałe, bez względu na przeciwne zarządzenia, nawet wymagające specjalnej wzmianki, oraz żeby zostało promulgowane przez publikację w L’Osservatore Romano, wchodząc w życie 7 maja roku 2023, w Piątą Niedzielę Wielkanocną, a następnie opublikowane w oficjalnym komentarzu Acta Apostolicae Sedis.
U św. Piotra w Rzymie, dnia 2 kwietnia 2023 roku, w Niedzielę Palmową, jedenastego roku mojego pontyfikatu.
FRANCISZEK
Tłumaczenie: zk
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana