Franciszek

PRZESŁANIE DO WSPÓLNOTY BRACI SZKÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKICH
Z OKAZJI 300-LECIA ŚMIERCI ŚW. JANA CHRZCICIELA DE LA SALLE

Rzym, 16 maja 2019 r.  

 

Drodzy Bracia i Siostry!

Witam was, reprezentujących całą rodzinę duchową założoną przez św. Jana Chrzciciela de La Salle z okazji trzechsetnej rocznicy jego śmierci. Pozdrawiam i dziękuję bratu Robertowi Schielerowi, Przełożonemu Generalnemu. Serdecznie pozdrawiam każdego z was i chciałbym, aby to przesłanie dotarło do wszystkich Braci Szkół Chrześcijańskich, którzy pracują w Kościele z wielkodusznością, kompetencją i wiernym przylgnięciem do Ewangelii. Ta ważna rocznica śmierci Waszego Założyciela jest sprzyjającą okazją dla waszego Instytutu do podkreślenia postaci pioniera w dziedzinie edukacji, który stworzył w swoich czasach innowacyjny system edukacyjny. Jego przykład i świadectwo potwierdzają pierwotne znaczenie jego przesłania dla dzisiejszej wspólnoty chrześcijańskiej, ukazując dalszą drogę. Był błyskotliwym i twórczym innowatorem w wizji szkoły, w koncepcji nauczyciela, w metodach nauczania.

Jego wizja szkoły sprawiła, że ​​coraz wyraźniej rozwijał się przekonanie, że wszyscy, nawet biedni, mają prawo do edukacji. W tym celu nie zawahał się wyrzec się kanonii i bogatego dziedzictwa rodzinnego, aby całkowicie poświęcić się edukacji niższej warstwy społecznej. Stworzył wspólnotę świeckich tylko po to, by realizować swój ideał, przekonany, że Kościół nie może pozostać obcy wobec społecznych sprzeczności czasów, do których stawienia jest wezwany. To właśnie przekonanie doprowadziło go do ustanowienia oryginalnego doświadczenia życia konsekrowanego: obecności nauczycieli religii, którzy nie będąc kapłanami, w nowy sposób zinterpretowali rolę „świeckich mnichów”, całkowicie zanurzając się w rzeczywistości swoich czasów i przyczyniając się w ten sposób do postępu. społeczeństwa obywatelskiego.

Codzienny kontakt ze światem szkolnym dojrzał w nim świadomość rozpoznawania nowej koncepcji nauczyciela. W istocie był przekonany, że szkoła to poważna rzeczywistość, do której potrzebni są odpowiednio przygotowani ludzie; ale miał przed oczami wszystkie strukturalne i funkcjonalne wady niepewnej instytucji, która potrzebowała porządku i formy. Zrozumiał wtedy, że nauczanie nie może być tylko zawodem, ale misją. Dlatego otaczał się ludźmi nadającymi się do szkoły popularnej, inspirowanymi przez chrześcijaństwo, posiadającymi zdolności i naturalne zdolności wychowawcze. Poświęcił całą energię ich formacji, stając się dla nich przykładem i wzorem dla nich, którzy musieli jednocześnie pełnić posługę kościelną i społeczną, a także ciężko pracować, aby promować to, co nazwał „godnością nauczyciela”.

Aby udzielić konkretnych odpowiedzi na potrzeby swojego czasu w dziedzinie edukacji, Giovanni Battista de La Salle podjął śmiałe reformy metod nauczania. W tym poruszył go niezwykły realizm pedagogiczny. Zamienił język francuski na łaciński, który był zwykle używany w nauczaniu; podzielił uczniów na jednorodne grupy edukacyjne z myślą o bardziej efektywnej pracy; założył seminaria dla mistrzów wiejskich, to znaczy dla młodych ludzi, którzy chcieli zostać nauczycielami bez wstępowania do żadnej instytucji religijnej; założył szkółki niedzielne dla dorosłych i dwóch emerytów, jedną dla młodocianych przestępców, a drugą dla odzyskiwania więźniów. Marzył o szkole otwartej dla wszystkich, dlatego nie wahał się wyjść naprzeciw nawet skrajnym potrzebom edukacyjnym, wprowadzając metodę rehabilitacji poprzez szkołę i pracę. W tych formacyjnych rzeczywistościach rozpoczął pedagogikę korekcyjną, która w przeciwieństwie do ówczesnego zwyczaju za karę wiązała się z nauką i pracą wśród młodych ludzi, zajęciami rzemieślniczymi, a nie tylko celą czy chłostą.

Drogie duchowe dzieci Jana Chrzciciela de La Salle, wzywam was do pogłębienia i naśladowania jego pasji do najmniejszych i odrzuconych. W ślad za jego apostolskim świadectwem bądźcie protagonistami „kultury zmartwychwstania”, zwłaszcza w tych egzystencjalnych kontekstach, w których panuje kultura śmierci. Nie ustawajcie w szukaniu tych, którzy znajdują się we współczesnych „grobowcach” straty, rozkładu, trudności i ubóstwa, aby dać nadzieję na nowe życie. Niech impuls do misji wychowawczej, który uczynił waszego Założyciela nauczycielem i świadectwem dla wielu jego współczesnych, oraz jego nauczanie, nadal dzisiaj zasila wasze projekty i wasze działania.

Jego postać, zawsze aktualna, jest darem dla Kościoła i cennym bodźcem dla waszego Zgromadzenia, wezwanego do odnowionego i entuzjastycznego przylgnięcia do Chrystusa. Patrząc na Boskiego Mistrza, możesz pracować z większą hojnością w służbie nowej ewangelizacji, w którą zaangażowany jest dziś cały Kościół. Formy głoszenia Ewangelii wymagają dostosowania do konkretnych sytuacji w różnych kontekstach, ale wiąże się to także z wysiłkiem wierności początkom, aby styl apostolski właściwy waszej rodzinie zakonnej mógł nadal odpowiadać oczekiwaniom ludu. Wiem, że to zobowiązanie Cię motywuje i wzywam do odważnego podążania w tym kierunku.

Obyście wypełniali swoją misję wśród młodszych pokoleń z nową energią, z tą reformacyjną śmiałością, która charakteryzowała Jana Chrzciciela de La Salle: wszystkim głosili Ewangelię nadziei i miłości. Niech Najświętsza Dziewica zawsze was wspiera i otrzymuje dla was obfite owoce apostolskie.

Drodzy bracia i siostry, dziękuję wam za wszystko, co robicie na polu edukacji. Towarzyszę wam moją modlitwą i błogosławieństwem. I proszę was, módlcie się za mnie. Dziękuję wam                                                                                Franciszek

Za: www.braciaszkolni.com

 

Copyright © Dicastero per la Comunicazione – Libreria Editrice Vaticana