Franciszek
PRZEMÓWIENIE DO ZGROMADZENIA ŚWIĘTYCH SERC JEZUSA I MARYI I DO SIÓSTR BOSKIEGO ZBAWICIELA, Z OKAZJI KAPITUŁ GENERALNYCH
Rzym, Sala Konsystorza, 19 września 2024 r.
[Dialog przed przemówieniem]
Ojciec Święty: Ile macie nowicjuszek?
Zakonnica: Pięć.
Ojciec Święty: Skąd?
Zakonnica: Z różnych części świata: Kongo, Azja, Filipiny, Sri Lanka, Kolumbia
Ojciec Święty: A ty?
Zakonnik: W Zgromadzeniu pochodzimy z różnych krajów. Pochodzimy z wysp, z Tonga, następnie z Demokratycznej Republiki Konga i kilku z Ameryki Łacińskiej.
Ojciec Święty: Chodźcie, jesteście piękną delegacją!
Drodzy bracia i siostry
Cieszę się, że mogę was powitać podczas waszych kapituł generalnych.
Was, drodzy delegaci kapitulni Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi, witam i przypominam, że celebracja Kapituły Generalnej nie jest odpowiedzią na ludzką logikę czy instytucjonalną konieczność, ale wymogiem sequela Christi. To naśladowanie zawsze oznacza uważne słuchanie tego, co Duch Święty nam podsuwa, aby wiernie żyć tożsamością i misją właściwą Zgromadzeniu.
Jako uczniowie, jesteście wezwani do wsłuchiwania się w głos Jezusa, do pogłębiania kontemplacji, aby być zdolnymi do życia i głoszenia wcielonej w Nim miłości Boga, zwłaszcza poprzez służbę najbardziej potrzebującym oraz poprzez modlitwę eucharystyczną i wynagradzającą.
Tylko przez wierne i uległe naśladowanie Chrystusa wasze struktury, rozpowszechniające duchowe i historyczne dziedzictwo Zgromadzenia, będą się cieszyć nową wiosną, która sprawi, że wasz charyzmat zajaśnieje w obecnym momencie historii ludzkości. Ten charyzmat jest stylem waszego Zgromadzenia, stylem ewangelicznym; ponieważ Ewangelia jest niewyczerpana, daje wszystkim możliwości wzrostu. Niech Najświętsze Serca Jezusa i Maryi przynaglają was do znajdowania coraz to nowych sposobów dawania świadectwa przez waszych braci i siostry oraz do współdziałania w dziele Bożym.
Zachęcam was zatem do uważnego wsłuchiwania się w wolę Bożą – co nie jest łatwe – do podejmowania zdecydowanych kroków w naśladowaniu Chrystusa, które nie polega jedynie na poznaniu doktryny, ale na przyjęciu sposobu życia. Zapewniam was o mojej bliskości i modlitwie, abyście odnowili się poprzez rozeznanie inspirowane i podtrzymywane wartościami Ewangelii, aby w waszych sercach wzmogło się pragnienie życia zjednoczonego z Jezusem w wierności charyzmatowi założycielskiemu.
Pozdrawiam również Siostry Boskiego Zbawiciela, które przeżywają Kapitułę Generalną z wymagającym tematem: „Pielgrzymować razem, odnawiając wśród nas dary Ducha, aby głosić Ewangelię i rozpalać wszystkich”. Cztery rzeczy: chodzenie razem – nie przeciwko sobie, rozpalanie daru Ducha wśród nas, głoszenie Ewangelii i rozpalanie wszystkich ludzi. Temat ten przywołuje fundament jego charyzmatu: serdeczną modlitwę, którą Jezus kieruje do Ojca podczas Ostatniej Wieczerzy w intencji zbawienia wszystkich ludzi: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Jezusa Chrystusa, którego posłałeś” (J 17, 3).
I właśnie tam, w Wieczerniku, zachęcam was do zatrzymania się na dłuższą chwilę w modlitwie, szczególnie w tych dniach. Tam bowiem karmi się ogień Ducha i tam wyruszamy, aby rozpalić cały świat Jego miłością, służąc potrzebującym i przywracając nadzieję tym, którzy zostali wysiedleni (por. bulla Spes non confundit, 3). Jest to dziedzictwo pozostawione im przez bł. Franciszka Marię od Krzyża i bł. Marię od Aniołów, którzy pragnęli, aby były „powszechnym zgromadzeniem misyjnym”.
Tego uczy nas Maryja, „gwiazda polarna” misji, która w Ewangelii mało mówi, dużo słucha i zachowuje w sercu. Są to postawy, które są ważne także dla nas: mało mówić – konfrontować, otwierać się, ale bez zagubienia się w bezużytecznej paplaninie (plotkowanie jest plagą!) – dużo słuchać – w modlitwie, w ciszy, w uważności na innych. Czasami nie wiemy, jak słuchać: druga osoba mówi, a my odpowiadamy w połowie jej wypowiedzi. Nie, słuchaj wszystkiego, do końca, słuchaj także Pana! Słuchać i zachować to w sercu, aby być apostołami nadziei w świecie, który tak bardzo jej potrzebuje.
W związku z tym chciałbym zakończyć, przypominając charakterystyczną cechę Matki Bożej: nigdy nie pokazuje siebie – to interesujące – ale zawsze pokazuje Jezusa (por. Katecheza, 4 stycznia 2023 r.). „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie Jezus”: taka jest Matka Boża, zawsze wskazuje na Jezusa, nigdy na siebie. „Spójrz na mnie, jestem Niepokalana…”, Matka Boża nigdy tego nie mówi. Ona zawsze wskazuje na Jezusa. Musimy się tego nauczyć: pokazywać Jezusa innym, a nie sobie, ponieważ dla wszystkich, dziś i zawsze, nasza nadzieja jest w Panu, w Nim (por. Hbr 10, 23).
Drogie siostry, drodzy bracia, dziękuję wam za waszą wizytę i wzywam światła i siły Ducha Świętego dla waszej pracy w tych dniach i dla przyszłej podróży waszych wspólnot. Błogosławię was z całego serca. I proszę, módlcie się za mnie, ale módlcie się za mnie, a nie przeciwko mnie! Dziękuję.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana