Franciszek
POZDROWIENIE DLA PIELGRZYMKI ZORGANIZOWANEJ PRZEZ KLERYKÓW REGULARNYCH TEATYNÓW Z OKAZJI 500-LECIA ICH POWSTANIA
Rzym Bazylika Św. Piotra, 14 września 2024 r.
Drodzy bracia i siostry, witajcie!
Pozdrawiam Przełożonego Generalnego i was wszystkich. Cieszę się, że mogę się z wami spotkać w pięćsetną rocznicę uroczystej profesji św. Gaetano da Thiene i jego pierwszych towarzyszy, złożonej tutaj, w tej bazylice, 14 września 1524 roku. Historia mówi, że teatyni mieli coś wspólnego z jezuitami, ja w to nie wierzę! Idźmy dalej.
Był to początek waszego instytutu zakonnego, który narodził się, aby praktykować i promować „życie wspólne i służbę Bożą braciom” oraz przyczyniać się do reformy Kościoła poprzez odnowę samych siebie, wzorowaną na pierwszej wspólnocie apostolskiej (por. Mk 3, 13-15). Dziękuję wam i chciałbym was zachęcić do dalszego podążania w tym potrójnym kierunku, w odnowie, komunii i służbie. Chciałbym to uczynić, odwołując się do miejsca, w którym się znajdujemy i do okoliczności, w jakich Założyciele złożyli tutaj swoją profesję.
Po pierwsze: odnowa. Pierwsi teatyni nie składali ślubów wieczystych w doskonałym, kompletnym budynku, jak to widzimy dzisiaj, ale praktycznie na wielkim „placu budowy”. Tak wyglądała Bazylika Watykańska w 1524 roku. Od pewnego czasu rozpoczęły się prace nad stopniowym wyburzaniem starego konstantyńskiego budynku, który nie odpowiadał już potrzebom ludu Bożego, w celu wzniesienia nowego. Prace postępowały powoli, brakowało funduszy, a nawet plany nie były w pełni jasne. Mimo to zabrali się do pracy, ponieważ wspólnota rosła, a poprzednie struktury nie były już wystarczające. Bracia, jest to obraz, który pomaga nam zastanowić się nad potrzebą, aby pozostać wiernym naszej misji, aby odważnie podążać ścieżkami odnowy. To ciekawe: wierność musi być odnawiana. Nie może istnieć wierność, która nie jest odnowiona, pozostając oparta na starym, tak, ale jednocześnie gotowa do zburzenia tego, co nie jest już potrzebne, aby zbudować coś nowego (por. Łk 5, 36-39) posłusznego Duchowi i ufającego Opatrzności. To jest odnowa.
Druga rzecz: komunia. Jak wiemy, przy budowie Bazyliki św. Piotra pracowało wielu: sławni artyści, wykwalifikowani rzemieślnicy oraz rzesze robotników i robotnic, mężczyzn i kobiet, zaangażowanych w najskromniejsze prace, zjednoczonych w tym samym wysiłku, aby dać życie nowej budowli. I to także jest ważny znak: gościnnego domu nie buduje się w pojedynkę, ale razem, we wspólnocie, doceniając wkład wszystkich (por. 1 Kor 12, 7-11).
Odnowa, komunia i, po trzecie, „fabbrica”, czyli służba. Najlepsze plany spełzłyby na niczym, gdyby ludzie, zakasawszy rękawy, nie zabrali się do pracy. Dobre intencje pozostają jałowe, jeśli nie służymy sobie nawzajem z pokorą, życzliwością i duchem poświęcenia. Święty Gaetano pokazał nam to poprzez liczne dzieła miłosierdzia, które promował, a niektóre z nich są nadal żywe; ale przede wszystkim nauczył nas tego Jezus, który nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć i dać swoje życie za wielu (por. Mk 10, 45). To bardzo znaczące, że wasz Instytut narodził się właśnie w święto Podwyższenia Krzyża Świętego.
Drodzy bracia i siostry, jakże piękna jest ta Bazylika! Ale spójrzmy na siebie nawzajem i pamiętajmy, że budynek, w którym stoimy, jest tylko symbolem: rzeczywistością jesteśmy my sami, osobiście i we wspólnocie. Pięćset lat temu wasi założyciele nie poświęcili swojego życia budowie z cegieł i marmurów, ale z żywych kamieni (por. 1 P 2, 4-5); poświęcili swoje życie Kościołowi przez duże „K”, Kościołowi-Oblubienicy Chrystusa, Ludowi Bożemu i Mistycznemu Ciału Pana (por. Konstytucja dogmatyczna Lumen gentium, 6-9). To dla jego dobra każdy z nich poświęcił się do końca, dając życie dziełu, które po wiekach wierności zostało wam dzisiaj powierzone. Odwagi i naprzód!
Dlatego zapraszam całą Rodzinę Teatynów do przyjęcia z radością, w dzisiejszym Jubileuszu, intencji odnowy, komunii i służby, za przykładem św. Gaetano. Dziękuję, bardzo dziękuję za pracę, którą wykonujecie. Błogosławię was i modlę się za was! I proszę, nie zapomnijcie modlić się za mnie.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
