Franciszek
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNICZEK KAPITUŁ GENERALNYCH SIÓSTR ŚWIĘTEGO FELIKSA Z CANTALICE I CÓREK NASZEJ PANI MIŁOSIERDZIA
Rzym, Sala Konsystorza, 06 czerwca 2024 r.
Drogie Siostry, dzień dobry!
Witam was wszystkie, Siostry św. Feliksa z Cantalice i Córki Matki Bożej Miłosierdzia. Pozdrawiam w szczególności wasze Matki Generalne i dziękuję za przybycie. Przeżywacie Kapituły Generalne i dobrze, że z tej okazji przybyłyście na spotkanie z Następcą Piotra, aby potwierdzić wasze zaangażowanie w służbę Bogu i Kościołowi. Służba jest z pewnością elementem, który łączy wasze fundacje, które dokonały się, choć w różnych okolicznościach, w tym samym okresie historycznym: w XIX wieku.
W tym czasie Zofia Kamila Truszkowska, późniejsza siostra Angela Maria, założyła Siostry św. Feliksa z Cantalice w Warszawie, w Polsce dotkniętej wojną, służąc dzieciom, niepełnosprawnym i zagrożonej młodzieży. Uderzający w tych początkach jest epizod, w którym w obliczu eskalacji konfliktu zbrojnego ona i siostry postanowiły zaopiekować się wszystkimi rannymi, niezależnie od tego, do której strony należeli. Zostały za to oskarżone o zdradę, a ich działalność została stłumiona przez władze cywilne. To Opatrzność wskrzesiła je jakiś czas później, być może także dzięki ich odważnemu poświęceniu, i rozprzestrzeniła jeszcze dalej, za ocean, do Ameryki, ponownie pod wpływem impulsu służby, tym razem w celu pomocy polskim emigrantom. I od tego czasu w wielu innych częściach świata. Jest to ważny znak dla was, zwłaszcza podczas Kapituły: znak, który zachęca was, abyście nie bali się utraty bezpieczeństwa struktur i instytucji, aby pozostać wiernymi miłosierdziu! I dobrze będzie, jeśli będziecie o tym pamiętać podczas waszych spotkań, aby przypomnieć wam, że struktury nie są istotą: są tylko środkiem. Istotą jest miłość Boga i bliźniego, realizowana wielkodusznie i w wolności: „Bo miłość Chrystusa nas opanowała” (2 Kor 5, 14), zgodnie ze słowami św.
W tym samym czasie we Włoszech, w Savonie, inna młoda kobieta, Benedetta Rossello, późniejsza siostra Maria Giuseppa, rozpoczęła, pod kierunkiem swojego biskupa, inne dzieło, również w służbie ubogim, dzieciom i młodym kobietom: Córki Matki Bożej Miłosierdzia. Benedetta była również zdeterminowaną młodą kobietą, która pomimo ubóstwa zrezygnowała z perspektywy bogatego spadku, aby podążać za wezwaniem do konsekracji, wybierając motto „Serce dla Boga, ręce do pracy!”. Rzuciła się w swoją nową przygodę miłości z ubogimi, ale potężnymi środkami: „krucyfiks, figurka Matki Bożej Mater Misericordiae i pięć lirów kapitału”, zawsze gotowa jako pierwsza wykonać jakąkolwiek posługę. W tym miejscu chciałbym podzielić się z wami osobistym wspomnieniem. To właśnie w jednej z waszych szkół, w Buenos Aires, w dzielnicy Flores, wiele lat temu otrzymałem sakramenty inicjacji chrześcijańskiej. Jak możemy zapomnieć o drogiej Hermanie Dolores, od której tak wiele się nauczyłem i którą tak długo odwiedzałem? Za to dziękuję Panu i wam wszystkim, ponieważ moja obecna służba Kościołowi jest również owocem dobra, które otrzymałem w młodym wieku od waszej rodziny zakonnej.
Drogie siostry, zobaczcie, jak wszyscy jesteśmy narzędziami w mądrych rękach Boga! Kto może sobie wyobrazić, co On wyciągnie z naszych małych „tak”? Dlatego na zakończenie pragnę was zachęcić do odnowienia waszego przylgnięcia do Jego woli, w wierności ślubom, które złożyłyście i w uległości wobec działania Ducha Świętego. Oddajcie się Jemu i dawajcie wszystko, zawsze z hojnością. Modlę się za was i wy także, proszę, nie zapomnijcie modlić się za mnie! Dziękuję.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
