2023.08.25 – Rzym – Franciszek, Przemówienie do uczestników pielgrzymki zorganizowanej przez Instytut Uczennic Jezusa Eucharystycznego

 

Franciszek

PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW PIELGRZYMKI ZORGANIZOWANEJ PRZEZ INSTYTUT UCZENNIC JEZUSA EUCHARYSTYCZNEGO

Rzym, Aula Pawła VI, 25 sierpnia 2023 r.

 

Drodzy bracia i siostry, witajcie!

Pozdrawiam Przełożoną Generalną, Radę, wszystkie kobiety konsekrowane i świeckich współpracowników Instytutu Uczennic Jezusa Eucharystycznego. Cieszę się, że mogę spotkać się z wami w setną rocznicę założenia Zgromadzenia, które dokonało się 4 października 1923 roku przez czcigodnego biskupa Raffaello Delle Nocche oraz dwie odważne i wielkoduszne młode kobiety, Lindę Machina i Silvię Di Somma.

Duch Święty zainspirował ich do działania poprzez konkretny i naglący apel lokalnego Kościoła: Kościoła w Tricarico, w sercu Lukanii. Kościół żywych i cierpiących kamieni, doświadczony przez wieki nędzy, przez długi czas pozbawiony Pasterza i naznaczony, podobnie jak większość Europy i świata w tamtych latach, bliznami pierwszej wojny światowej i niszczycielską pandemią – „hiszpańską grypą”, jak ją nazywano. Duch Święty posłał do tego kraju biskupa zakochanego w Bogu i ludziach, o solidnym życiu wewnętrznym i wielkiej wrażliwości na potrzeby ludzi.

A kiedy w obliczu wielu potrzeb napotykanych w swojej diecezji biskup Delle Nocche nie znalazł żadnego męskiego ani żeńskiego zgromadzenia zakonnego, które chciałoby tam przybyć i pracować, nie zniechęcił się: przyjmując zaproszenie papieża Piusa XI, sam założył nowy instytut, który mógłby mu pomóc w służbie ubogim.

W ten sposób narodziły się Siostry Uczennice Jezusa Eucharystycznego, ubogie sługi ubogiego ludu, pomocne w dzieleniu jego trudów i prorocze w promowaniu jego ludzkiego i religijnego odkupienia. W centrum ich życia była Eucharystia: „Sakrament miłości, znak jedności, więź miłości” (Sacrosanctum Concilium, 47), jak uczy nas Sobór Watykański II.

Miłość, jedność i miłość. Co to oznacza? Adorować, służyć i naprawiać, to znaczy napełniać czułością. Nie zapominajmy, że czułość jest jedną z cech Boga: styl Boga to bliskość, współczucie i czułość. Nie zapominajmy o tym. Wypełnijmy czułością rany i pustki spowodowane przez grzech w człowieku i społeczeństwie, zaczynając od uklęknięcia przed Jezusem w konsekrowanej Hostii i pozostania tam przez długi czas, jak zalecał dobry biskup, nawet jeśli wydaje się, że nic nie czujemy, w cichym i ufnym opuszczeniu, ponieważ „Magister adest”, „Mistrz tam jest!” (J 11, 28), aby powtórzyć wyrażenie szczególnie Mu drogie.

Według standardów tego świata ta strategia działania wydawała się absurdalna: w obliczu ogromnych potrzeb i prawie bez dostępnych środków, jaki sens może mieć mówienie siostrom, aby padły na kolana, aby „adorować i naprawiać”? Jednak, jak zawsze, ścieżka wiary i ofiarowania siebie zadziałała!

Rzeczywiście, modlitwa tych odważnych kobiet wytworzyła zaraźliwą siłę, która wkrótce doprowadziła je do podjęcia i promowania dzieł materialnego, kulturowego i duchowego odkupienia daleko wykraczającego poza wszelkie oczekiwania. Budziły wiarę i zaangażowanie rodzin i wspólnot parafialnych, zakładały szkoły różnych typów i poziomów, rozpalały pobożność i poczucie własnej godności w tak wielu ludziach, mężczyznach i kobietach, młodzieży, dorosłych i starszych, zbyt często i zbyt długo uciskanych przez nieludzkie warunki życia oraz pogardę i obojętność otaczającego świata, który widział w nich jedynie odrzuty społeczeństwa. Tak jest i dzisiaj: jakże często są ludzie, których uważa się za odrzuconych przez społeczeństwo! Dlatego Pan nadal wzywa cię, abyś tam poszła, tak jak te pierwsze. Rozpętały inną „wojnę”: przeciwko ubóstwu, przeciwko niesprawiedliwości; i szerzyły inną epidemię: miłości. Przeciwko pierwszej wojnie światowej, innej wojnie przeciwko ubóstwu i niesprawiedliwości; przeciwko epidemii – „hiszpańskiej” – epidemii miłości. To była wasza droga.

Drogie Siostry, jesteście świadkami i spadkobierczyniami tego wszystkiego, ale także kontynuatorkami, z waszą obecnością na pięciu kontynentach, z centrami eucharystycznymi, szkołami, misjami i wszystkimi posługami, które wykonujecie. Także dzisiaj nie brakuje wyzwań! Dlatego, zaczynając od stania przed Jezusem w Eucharystii, Chlebie łamanym i Mistrzu, który umywa uczniom nogi (por. J 13, 3-15), wy także uczycie się patrzeć na waszych braci i siostry przez szkło powiększające konsekrowanej Hostii. Eucharystia, „punkt centralny, oślepiający i oświecający” (św. Paweł VI, Audiencja generalna, 31 maja 1972 r.) każdej chrześcijańskiej wizji człowieka i świata, przynagla was do troski, jak to czynili biskup Delle Nocche oraz młode Linda i Silvia, szczególnie o najuboższych, najbardziej pogardzanych i zepchniętych na margines członków Ciała Chrystusa; ożywia was do promowania dróg włączenia i odkupienia godności osób w powierzonych wam dziełach.

Biskup Rafał prosił Siostry Uczennice, aby były vasa Domini, to znaczy „kielichami i patenami”, w których pokorna ofiara ubogich mogłaby być przyjęta i przedstawiona Bogu. Wydaje mi się, że jest to piękny obraz waszej misji: ogołocić się z siebie, mieć „zawsze pustą sakiewkę”, jak często powtarzał wasz Założyciel, aby być otwartymi i pojemnymi „naczyniami”, gotowymi przyjąć każdego i zanieść każdego w sercu przed Boga, aby każdy z kolei mógł złożyć dar ze swojego życia.

Bądźcie siostry takimi: vasa Domini, „naczyniami gościnnymi”, klęczącymi przed Tabernakulum i z ramionami zawsze szeroko otwartymi na waszych braci i siostry! Niech Matka Boża zawsze was prowadzi na tej drodze i niech wam towarzyszy moje błogosławieństwo. I proszę, nie zapomnijcie modlić się za mnie. Dziękuję!

Tłumaczenie: okm

Za: www.vatican.va


Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana

Wpisy powiązane

2024.02.11 – Rzym – Franciszek, Homilia z okazji kanonizacji Bł. Marii Antonii od Św. Józefa de Paz y Figueroa

2024.02.08 – Rzym – Franciszek, Przemówienie do uczestników międzynarodowego kongresu poświęconego formacji permanentnej kapłanów

2024.02.02 – Rzym – Franciszek, Homilia na święto Ofiarowania Pańskiego. XXVIII Światowy Dzień Życia Konsekrowanego