Franciszek
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW KAPITUŁY GENERALNEJ SŁUG PARAKLETA
Rzym, 24 czerwca 2023 r.
Drodzy Bracia, dzień dobry i witajcie!
Spotykam się z wami w tym ważnym czasie dla waszego Zgromadzenia, jakim jest Kapituła Generalna, mocny czas dialogu między wami i z Duchem Świętym, z którego wyjdziecie odnowieni, przede wszystkim w sercu, wizji i intencjach, a następnie w inicjatywach i strukturach. Czas kolegialnego rozeznawania znaków, które przychodzą do was z przebytej drogi i waszej historii.
Ożywieni zatem łaską właściwą Kapitule, proponujecie znalezienie nowych dróg miłosierdzia i bliskości, aby realizować wasz charyzmat z dynamiczną wiernością. Stawia on was obok kapłanów przeżywających trudności, abyście „świadczyli – jak mówią wasze Konstytucje – wszelką możliwą i roztropną posługę tym, którzy przyjęli sakrament święceń” (Konst 4, 2). Dewiza waszego Instytutu: Pro Christo sacerdote (por. tamże, 4, 4), dobrze określa wasze szczególne powołanie: jesteście oddani na służbę Chrystusowi w Jego kapłanach.
W chwili obecnej oznacza to również udział w szczególnej drodze oczyszczenia, jaką przechodzi Kościół z powodu tragedii nadużyć. „Grzech nas oszpeca i boleśnie doświadczamy jego upokorzenia, gdy my sami lub jeden z naszych braci kapłanów lub biskupów wpada w bezdenną otchłań występku, korupcji lub, co gorsza, przestępstwa, które niszczy życie innych” (Medytacja do duchowieństwa Rzymu, 7 marca 2019 r.). W takiej sytuacji bycie „sługami Parakleta” wymaga poświęcenia swojego życia towarzyszeniu niektórym braciom kapłanom i osobom konsekrowanym, oferując każdemu z nich drogę ascezy, nawrócenia oraz odnowy duchowej i powołaniowej.
W duchu i stylu Dobrego Samarytanina stajecie obok tych braci, dzieląc z nimi swoje życie i codzienną modlitwę. Przede wszystkim umieszczacie ich we wspólnocie, wspólnocie modlącej się, która pomaga im na nowo odkryć harmonię życia, którą kryzys powołaniowy zawsze narusza.
Podejmując wiele aspektów tego problemu, zachęcam was do pogłębienia duchowości zadośćuczynienia (por. przemówienie do Papieskiej Komisji ds. Ochrony Nieletnich, 5 maja 2023 r.), wychodząc od potrzeby oczyszczenia, w służbie świętości pasterzy Ludu Bożego.
Wasz charyzmat kładzie szczególny nacisk na ascetyczne zaangażowanie i modlitwę, z jej kontemplacyjnym ukierunkowaniem, które słusznie na nowo czujecie się zobowiązani w pełni przyjąć. Wraz z kapłanami, którym towarzyszycie, jesteście wezwani do ponownego odkrycia prymatu życia duchowego, świadomi, że dojrzałość kapłańska jest pełna, gdy Duch Święty staje się protagonistą życia wyświęconych szafarzy (por. Homilia podczas Mszy Chrzcielnej, 6 kwietnia 2023 r.). Rzeczywiście, życie duchowe kapłana wzrasta „nie wtedy, gdy zapisuje się formy i przyszywa łaty, ale wtedy, gdy Duchowi pozostawia się inicjatywę” (tamże). Pozostawmy inicjatywę Duchowi: to On doprowadza do nawrócenia i harmonii w życiu kapłana. Niewierność nie powinna być tolerowana, ale wyprowadzana na światło dzienne, na światło Ducha. Tylko On uzdrawia nas z niewierności (por. Hos 14:5). Tylko On, a nie inne metody. Tym, co uzdrawia nas z niewierności, jest Duch Święty.
W służbie, cichej i ukrytej, do której jesteście powołani każdego dnia, bądźcie obrazem Jezusa Chrystusa, oblicza miłosierdzia Ojca (bulla Misericordiae vultus, 11 kwietnia 2015 r., 1), który objawia nam tajemnicę Bożej miłości w jej pełni. Jak przypomina nam apostoł Paweł, „Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rz 5, 8). Niech Duch Święty pomoże wam patrzeć na każdego oczami Jezusa, z Jego miłością, z Jego czułością.
Drodzy bracia, dziękuję wam za przybycie i życzę wam dobrej drogi jako świadkom Ewangelii miłosierdzia. Niech Maryja Panna wam towarzyszy i was chroni: patrzcie na Nią, aby „uwierzyć w rewolucyjną moc czułości i miłości” (Adhortacja apostolska Evangelii gaudium, 288). Z serca wam błogosławię. I proszę, nie zapomnijcie modlić się za mnie. Dziękuję.
Tłumaczenie: okm
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana