Franciszek
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW KAPITUŁY GENERALNEJ TOWARZYSTWA ŚWIĘTEGO PAWŁA (PAULISTÓW)
Rzym, Sala Konsystorza, 18 czerwca 2022 r.
Przemówienie wygłoszone przez Ojca Świętego
Dziękuję za słowa, dziękuję za wizytę, dziękuję!
Oto przemówienie, które mam do wypowiedzenia… Ale po co tracić czas na czytanie go, skoro przeczytacie je później, prawda? Wydawało mi się, że lepiej będzie przekazać je generałowi, aby następnie je upowszechnił – jeśli uzna to za stosowne; jeśli nie, niech je ocenzuruje! Poza tym wydaje mi się, że komunikowanie się w ten sposób, po bratersku, z ciepłem spotkania, jest lepsze niż chłód przemówienia.
A wy jesteście apostołami komunikacji. Możemy wiele mówić o teologii komunikacji… Pasją Boga jest komunikacja, On zawsze się komunikuje: z Synem w Duchu Świętym, a potem z nami. Komunikacja to coś więcej niż zawód: to powołanie. Tym, co ks. Alberione chciał podkreślić w różnych – tak nazwanych – rodzinach paulińskich, było komunikowanie. Komunikować się w sposób czysty. Macie powołanie do czystego, ewangelicznego komunikowania. Jeśli weźmiemy dzisiejsze media: brakuje w nich czystości, szczerości, kompletności. Dezinformacja jest na porządku dziennym: mówi się o jednej rzeczy, ale wiele innych jest ukrytych. Musimy zadbać o to, aby w naszej komunikacji wiary tak się nie działo, aby komunikacja pochodziła właśnie z powołania, z Ewangelii, aby była wyraźna, jasna, poświadczona życiem.
Nie tylko po to, aby komunikować, ale także po to, aby wyzwolić środki komunikacji ze stanu, w jakim znajdują się dzisiaj, uwięzione w rękach tych którzy albo mówią połowę, albo jedna strona oczernia drugą, a druga strona tę pierwszą, albo na tacy oferuje się skandale, ponieważ ludzie lubią konsumować skandale, to znaczy konsumować brud. Czy to nie jest prawda? Ależ tak. Komunikacja, ma być relacją między Ojcem, Synem i Duchem Świętym, która jest w znaku Trójcy, a staje się tym niestrawnym, brudnym, nieczystym posiłkiem. Waszym powołaniem jest czynić komunikację czystą, jasną, prostą. Nie zaniedbujcie tego, to bardzo ważne!
To nie jest zawód. Tak, są wśród was profesjonalni dziennikarze, to dobrze; ale przed zawodem jest powołanie, a powołanie daje ci tożsamość. Twoja tożsamość pochodzi z powołania, a to oznacza, że Bóg cię wezwał do tego zadania. Nie jest istotne, co robiłeś, zanim cię powołał. On cię wzywa i stąd twoja tożsamość. Modlitwa Dawida, to prorocza świadomość: „Zostałeś zabrany ze stada”, stamtąd; twoja tożsamość pochodzi nie tyle ze stada, ale z powołania, które wezwało cię spośród stada. Nie zapominaj o trzodzie, nie pozwól, by „opary” wypełniły twoją głowę, ponieważ jesteś kimś ważnym, zostałeś monsignorem, kardynałem… To nie ma sensu. Potrzebna jest czystość, świadomość stąd pochodzę, trwanie w rzeczywistości. Bo Bóg zawsze komunikuje się w rzeczywistości: postępujcie tak, aby wasze życie było komunikacją własnego powołania, by nikt z was nie musiał ukrywać swojej tożsamości powołaniowej. Pierwszą rzeczą, którą komunikuje dziennikarz, jest on sam, może być osobą bez znaczenia, ale musi być sobą. „On mówi na ten temat…”, ważny jest sposób, w jaki mówi: jasny, przejrzysty; on sam to mówi. I w tym jest oryginalność. W tym sensie dziennikarze są „poetami”. Jest to „poezja” dobrego komunikowania się.
Idźcie naprzód z czystą komunikacją: nawet na Kapitule, komunikujcie się dobrze między sobą. Zawsze istnieją trudności w dobrej komunikacji, zawsze istnieje pewne niebezpieczeństwo przekłamania rzeczywistości. Ktoś mówi jakąś rzecz, ktoś inny komunikuje to drugiemu, , a kiedy informacja wraca, jest jak z Czerwonym Kapturkiem, bajka zaczyna się od tego, że wilk chce zjeść Czerwonego Kapturka, a kończy się na tym, że Czerwony Kapturek i babcia zjadają wilka. Tak nie można! Zła komunikacja zniekształca rzeczywistość.
Dziękuję za wasze powołanie do komunikowania w Kościele. Do dzieła: Kościół was potrzebuje. Dziękuję bardzo. Odwagi i naprzód! Módlcie się za siebie nawzajem. Jedność Zgromadzenia będzie siłą waszej dobrej komunikacji. Módlcie się też za mnie: proszę o jałmużnę, bo idziemy dalej. Dobrze. Dziękuję!
________________________________
Przemówienie przekazane na piśmie
Drodzy Bracia, dzień dobry!
Witam was i dziękuję Przełożonemu Generalnemu za jego powitanie i prezentację. Przybyliście z okazji XI Kapituły Generalnej, której temat brzmi: „Przemieniajcie się przez odnawianie myślenia” (Rz 12, 2). Powołani, aby być twórcami komunii, aby proroczo głosić radość Ewangelii w kulturze komunikacji”.
Apostoł Paweł, w wersecie Listu do Rzymian, który przyświecał tym dniom waszej pracy, zaprasza nas wszystkich, abyśmy nie dostosowywali się do mentalności świata, ale pozwolili się przemienić poprzez zmianę naszego sposobu myślenia. Paweł nie mówi „przemieńcie” świat, ale „przemieńcie siebie”, a raczej „pozwólcie się przemienić”, to znaczy zróbcie miejsce dla jedynego Podmiotu zdolnego was przemienić: Ducha Świętego, Łaski Bożej. Pozwólmy się najpierw przemienić, a następnie przemieniajmy świat wokół nas.
Wyrażenie „odnowić sposób myślenia” – jak mnie uczycie – znajduje się w samym sercu propozycji życia duchowego i apostolskiego, którą wasz Założyciel, błogosławiony Jakub Alberione, opracował i skodyfikował dla was, właśnie na podstawie doświadczenia świętego Pawła. Błogosławiony pisał: „Z umysłu pochodzi wszystko. Jeśli ktoś wykonuje dobre dzieło, to dlatego, że o nim pomyślał, potem go zapragnął, a następnie je wykonał. Dlatego zawsze pierwszym punktem, na który należy zwrócić uwagę, jest umysł” (Alle Pie Discepole del Divin Maestro, VIII, Roma, 1986, 365).
Jest to zatem przede wszystkim mentalność, która musi zostać zmieniona, nawrócona, przyswojona do mentalności Jezusa Mistrza, aby pomóc w rozpowszechnianiu w społeczeństwie sposobu myślenia i życia opartego na Ewangelii. Jest to wielkie wyzwanie dla Kościoła i dla was, Paulistów, charakteryzujących się instytucjonalnym charyzmatem komunikacji. Rzeczywiście, nie wystarczy używać środków komunikacji do propagowania orędzia chrześcijańskiego i Magisterium Kościoła; konieczne jest zintegrowanie samego orędzia z nową kulturą stworzoną przez współczesną komunikację masową. Kultury, która powstaje, nawet przed treścią, z samego faktu, że istnieją nowe sposoby komunikowania się przy zastosowaniu nowych języków, nowych technik i nowych postaw psychologicznych (por. Enc. Redemptoris missio, 37, c).
Kluczowym tematem w tym względzie są relacje międzyludzkie w zglobalizowanym i cyfrowo połączonym świecie. Jest to kluczowy temat zarówno na poziomie ludzkim i społecznym, jak i na poziomie kościelnym, ponieważ całe życie chrześcijańskie zaczyna się i rozwija poprzez relacje międzyludzkie. A teraz, po pierwszej euforii związanej z nowinkami technologicznymi, jesteśmy świadomi, że nie wystarczy żyć „w sieci” lub „być połączonymi”. Musimy zobaczyć, w jakim stopniu nasza komunikacja, wzbogacona o środowisko cyfrowe, faktycznie buduje mosty i przyczynia się do kształtowania kultury spotkania.
W związku z waszą specyficzną misją ewangelizacyjną w świecie komunikacji, ks. Alberione chciał, abyście byli osobami konsekrowanymi, powołanymi do dawania świadectwa Ewangelii z bezgranicznym oddaniem apostolstwu. Patrzcie zatem na apostoła Pawła jako wzór człowieka podbitego przez Chrystusa i prowadzonego przez Jego miłość po drogach świata. Od Pawła uczcie się wciąż na nowo pasji dla Ewangelii i ducha misyjnego, który wypływał z jego „pasterskiego serca” i doprowadził go do stania się „wszystkim dla wszystkich” ludzi. Gdy mówimy o Pawle nie możemy pomijać aspektu, który jasno wynika z jego listów: on nie działał sam, jak odizolowany bohater, ale zawsze współpracował ze swoimi współbraćmi misjonarzami. Dlatego od niego uczymy się pracować w zespole, pracować „w sieci”, być twórcami komunii, wykorzystując najbardziej skuteczne i aktualne środki komunikacji, aby dotrzeć do ludzi z Dobrą Nowiną, gdziekolwiek i jakkolwiek żyją.
Ten styl komunii staracie się kultywować przede wszystkim między sobą, w waszych wspólnotach i w Zgromadzeniu, praktykując synodalność, którą w całym Kościele zaproponowaliśmy pogłębić, a przede wszystkim realizować na każdym poziomie. Zwracając się do was, proszę was, abyście oddali swój charyzmat na służbę temu procesowi, to znaczy, abyście pomogli Kościołowi iść razem, wykorzystując jak najwięcej mediów. Jest to posługa, na którą zawsze zwracaliście uwagę, ale na tym etapie wymaga ona tematycznej refleksji i studium. W dwóch słowach, temat brzmi: synodalność i komunikacja.
Ale nie chciałbym, abyście czuli, że jesteście brani pod uwagę tylko na tym, powiedzmy „profesjonalnym”, poziomie waszych specyficznych kompetencji. Nie, jesteście powołani do zwyczajnego przeżywania komunii we wspólnocie braterskiej, w waszych relacjach ze wspólnotami diecezjalnymi, w których żyjecie i oczywiście z wielką i różnorodną Rodziną Paulińską. Niech waszym horyzontem będzie zawsze horyzont Pawła, to znaczy cała ludzkość naszych czasów, do której skierowana jest Ewangelia Chrystusa, a zwłaszcza ludzie, którzy wydają się być „dalecy”, obojętni, a nawet wrodzy. Często, po bliższym przyjrzeniu się widzimy, że ci ludzie noszą w sobie tęsknotę za Bogiem, pragnienie miłości i prawdy.
Drodzy bracia, dziękuję wam za waszą wizytę, a zwłaszcza za wasze zaangażowanie w służbę Kościołowi i ewangelizację. Niech Maryja, Królowa Apostołów, swoją macierzyńską opieką towarzyszy wam zawsze w drodze. Serdecznie błogosławię was wszystkich i waszych współbraci. I proszę was: nie zapomnijcie modlić się za mnie. Dziękuję!
Tłumaczenie: okm
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana