Kongregacja ds. Zakonów i Instytutów Świeckich
DEKRET O DOSTOSOWANIU KONSTYTUCJI INSTYTUTÓW ZAKONNYCH I STOWARZYSZEŃ ŻYCIA APOSTOLSKIEGO DO PRZEPISÓW NOWEGO KODEKSU PRAWA KANONICZNEGO
Rzym, 2 lutego 1984 r.
Po dokładnym przestudiowaniu Kodeksu prawa kanonicznego okazało się, że w Konstytucjach i dołączonych do nich kodeksach Instytutów zakonnych i Stowarzyszeń życia apostolskiego, mogą się znaleźć ustawy i normy przeciwne temu Kodeksowi, i które zniekształcają właśnie ustawy i normy, jakie powinny się tam znaleźć na mocy nowego Kodeksu.
Aby w sprawie tak wielkiej wagi działano zgodnie i z należytą starannością, Kongregacja Zakonników i Instytutów Świeckich uznała za właściwe ustalić, co następuje.
Biorąc pod uwagę, że na mocy kanonu 6 § 1 Kodeksu prawa kanonicznego ustawy własne Instytutów przeciwne jemu zostały zniesione, przełożony generalny powinien kolegialnie razem ze swoją Radą je wskazać i poinformować o tym Instytut. W tych obradach obecność wszystkich radnych jest konieczna.
Ta właśnie Kongregacja Zakonników i Instytutów Świeckich daje przełożonemu generalnemu wraz z jego Radą, w obecności wszystkich członków, prawo wydania norm odnoszących się do tych punktów, które Kodeks prawa kanonicznego zleca każdemu instytutowi, a które wydają się konieczne, by wypełnić lukę własnego prawa ich Instytutu.
To, co przełożony generalny ze swą Radą zadecyduje, nabierze natychmiast mocy i zachowa swą ważność aż do następnej Kapituły generalnej. Do tej kapituły generalnej należeć będzie uchwalenie statutów zgodnie z prawem. Na mocy kan. 587 § 2, i kanonu 595 § 1, normy, które powinny zostać wprowadzone w Konstytucje, będą poddane do aprobaty właściwej władzy, z możliwością zastosowania decyzji powziętych przez Kapitułę przed aprobatą Stolicy Świętej lub biskupa, byleby tylko nie były one przeciwne prawu powszechnemu.
Gdy chodzi o klasztory mniszek, najwyższa władza zakonu, jeśli ona istnieje, a jeśli nie, to osoba delegowana w tym celu przez Stolicę Świętą, zajmie się tym wszystkim, co wyżej zostało zarządzone.
Ten dekret, zatwierdzony przez Najwyższego Pasterza 31 stycznia 1984, wejdzie w życie w samym dniu jego publikacji w dzienniku Państwa Watykańskiego, L-Osservatore Romano, wbrew wszystkiemu innemu.
Eduardo card. Pironio, prefekt
+ Augustin Mayer OSB, sekretarz
Rzym, 2 lutego 1984.
L’Osservatore Romano, 3 lutego 1984 r.
