1970.06.04 – Rzym – Kongregacja ds. Zakonów i Instytutów Świeckich, «Ad instituenda experimenta». Dekret zawierający niektóre zmiany w prawie kanonicznym, dotyczące zakonów i instytutów świeckich

 
Kongregacja ds. Zakonów i Instytutów Świeckich

«AD INSTITUENDA EXPERIMENTA». DEKRET ZAWIERAJĄCY NIEKTÓRE ZMIANY W PRAWIE KANONICZNYM, DOTYCZĄCE ZAKONÓW I INSTYTUTÓW ŚWIECKICH  

Rzym, 4 czerwca 1970 r.

AAS 62 (1970) 549—550.

 

W myśl Motu proprio Ecclesiae Sanctae do Kongregacji dla Zakonów i Instytutów Świeckich napływają często prośby o dyspensy od prawa powszech­nego.

Ponieważ powody niektórych próśb są jednakowe i we wszystkich na ogół Instytutach jednakowo słuszne, Święta Kongregacja — na Sesji zwyczajnej dnia 24 kwietnia 1970 roku — uznała za stosowne zawiesić lub zmienić niektóre kanony.

Po należytym rozważeniu wszystkiego, Ojcowie na wspomnianej Sesji uznali za wskazane, aby zostały wydane następujące decyzje:

1. § 1. W zakonach na prawie papieskim podział zakonu na prowincje, łączenie łub zmiana granic prowincji już istniejących, tworzenie nowych i kasowanie dawnych — nie jest już odtąd zastrzeżone Stolicy świętej (zob. kan. 494 § 1), chyba że idzie o całkowite zniesienie albo też o pierwszą erekcję prowincji, gdy zakon nie był jeszcze na prowincje podzielony.

§ 2. Kapituła generalna powinna ustanowić normy, które na­leży zachowywać przy zakładaniu i zmianie prowincji; normy te należy włączyć do konstytucji.

2. Zawiesza się obowiązek starania się u Stolicy świętej o zgodę na założenie lub zniesienie wyjętego domu zakonnego na mocy kanonów 497 iii 498, z wyjątkiem jednak klasztorów mniszek oraz z zachowaniem uprawnień przysługujących Ordynariuszom miejscowym (zob. kan. 497 § 1 i Motu proprio Ecclesiae Sanctae I, 34 § 1).

3. Przy pozostawieniu w mocy konstytucji poszczególnych Za­konów, które wymagają późniejszego wieku i innych wybitniejszych przymiotów na stanowisko najwyższego Przełożonego Zakonu, nie­zdatni są ci, którzy nie są wieczystymi profesami w tym Zakonie i nie ukończyli trzydziestu pięciu lat życia[1]. Dla wszystkich innych Przełożonych wyższych (zob. kan. 488, 8) — oprócz wieczystej pro­fesji — wystarczy trzydzieści lat życia. Na inne zaś urzędy wymaga­ny wiek może określić prawo partykularne, z tym jednak, że dla Mistrza nowicjuszy wymaga się przynajmniej trzydziestu lat życia.

4. Zawiesza się przepis, mocą którego dla zgłaszających się męż­czyzn należy się starać o świadectwo informacyjne, zgodnie z ka­nonami 544 § 2 i 545; pozostaje jednak zawsze obowiązek wynika­jący z natury rzeczy zasięgania wszelkich pożytecznych wiadomości o kandydatach, którzy mają być przyjęci.

5. Pozostawia się rozporządzeniom partykularnym każdego In­stytutu określenie czasu ćwiczeń duchownych dla kandydatów do nowicjatu przed jego rozpoczęciem lub dla nowicjuszy przed zło­żeniem ślubów czasowych, o czym jest mowa w kanonach 541 i 571 § 3; zastrzega się jednak, aby wyznaczono przynajmniej pięć pełnych dni i aby same ćwiczenia duchowne odbyły się w sposób właściwy i odpowiedni.

6. Sporządzenie testamentu, które obecnie mocą kanonu 569 § 3 obowiązuje nowicjuszów w Zgromadzeniu zakonnym przed profesją ślubów czasowych, może być przeniesione na czas bezpośrednio poprzedzający śluby wieczyste.

7. Zawiesza się obowiązek badania woli, o czym jest mowa w kanonie 552.

8. Zawiesza się przepis kanonu 607, mocą którego Przełożone i Ordynariusze miejscowi powinni czuwać pilnie, aby zakonnice — poza wypadkiem konieczności — nie wychodziły z domu pojedynczo; pozostaje jednak obowiązek czuwania, żeby nie wynikły jakieś niestosowności.

Papież Paweł VI, na audiencji udzielonej niżej podpisanemu Kardynałowi Prefektowi dnia 1 czerwca 1970 roku — opinie Sesji zwyczajnej łaskawie zatwierdził.

Przeto Kongregacja dla Zakonów i Instytutów Świeckich na mocy niniejszego dekretu podane wyżej postanowienia zdecydowa­ła wprowadzić w życie.

Rozporządzenia te zaczynają obowiązywać bezzwłocznie i nie wymagają tak zwanej formuły wykonawczej.

Zachowają one swą moc aż do ogłoszenia odnowionego Ko­deksu Prawa Kanonicznego.

Uchyla się wszelkie sprzeczne z tym zarządzenia.

Rzym, dnia 4 czerwca 1970 roku.

IIdebrando Kard. Antoniutti, Prefekt

E. Heston CSC, Sekretarz

 


[1] Decyzją z 15 marca 1967 roku Ojciec święty Paweł VI zawiesił kanon 504, na mocy którego osoby pochodzące z nieprawego łoża nie mogły, bez specjalnej dyspensy, być powoływane na stanowisko Przełożonych wyższych w Instytutach zakonnych. Zawieszenie kanonu nie dotyczy wypadków, gdy chodzi o pochodze­nie ze związku cudzołożnego lub świętokradzkiego.

Archiwum KWPZM

Wpisy powiązane

2022.01.25 – Watykan – List na XXVI Dzień Życia Konsekrowanego 2022

2020.02.02 – Watykan – Kongregacja Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, «Manete in dilectione mea». Dar wierności. Radość wytrwałości. Wytyczne

2019.08.15 – Watykan – Kongregacja Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Sztuka poszukiwania oblicza Boga. Wytyczne dla formacji mniszek kontemplacyjnych