W niedzielę 9 października obchodziliśmy 548. rocznicę konsekracji tynieckiej świątyni pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła. Msza św. pontyfikalna, której przewodniczył P. O. Bernard Sawicki, łączyła w sobie wiele intencji – Dzień Papieski, wybory parlamentarne, a także objęła modlitwą, obecnych na niej, przedstawicieli krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki.
Obecność członków Stowarzyszenia miała związek z przypadającą w tym czasie pięćdziesiątą rocznicą rozpoczęcia badań archeologicznych na terenie opactwa przez prof. Lecha Kalinowskiego (1920-2004). Pan Lech Kalinowski był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektorem Wydziału Pierwszego Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem British Academy oraz Comité International, honorowym profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, członkiem honorowym Stowarzyszenia Historyków Sztuki, laureatem Nagrody Herdera. Profesor był wybitnym humanistą, wielkim uczonym, mistrzem i nauczycielem wielu pokoleń historyków sztuki. Był także badaczem najstarszej struktury naszego opactwa. To jemu zawdzięczamy odnalezienie grobów pierwszych opatów tynieckich, słynnego kielicha i pateny oraz pastorału z XI w., a także wielu romańskich detali architektonicznych. Po przywitaniu zgromadzonych na krużganku Gości O. Opat wyjaśnił, dlaczego tablica ku czci Profesora znalazła swoje miejsce właśnie w naszym klasztorze. Następnie przemówiła Pani Joanna Daranowska-Łukaszewska, Prezes krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki. W końcu tablicę odsłonięto i pobłogosławiono, po czym miało miejsce spotkanie zaproszonych Gości na sali Petrus i chwila wspomnień związanych z Profesorem.
Zabrały głos osoby, które znały go osobiście – zarówno jego uczniowie, współpracownicy, ale także syn Profesora – Pan Rafał Kalinowski. Byli wśród nich przedstawiciele środowiska naukowego: prof. Jerzy Gadomski, prof. Klementyna Żurowska i dr hab. Teresa Rodzińska Chorąży z UJ oraz prof. Józef Nykiel z ASP. Swoje świadectwo przedstawił także nasz historyk, o. prof. Marian Kanior. Ze wszystkich przemówień wyróżniały się słowa syna Pana Profesora. Pan Rafał odczytał znaleziony przez siebie list swojego ojca, napisany gdy ten miał dopiero 10 lat. Wszystkie świadectwa i wspomnienia o Profesorze ukazały go jako wybitnego naukowca i człowieka o wielkim sercu.
