Drodzy Współbracia, Drogie Siostry, Drodzy Współpracownicy w misji,
W dniu 15 marca 2020 roku przypada dwusetna rocznica śmierci św. Klemensa Marii Hofbauera, nazywanego często „apostołem Warszawy i Wiednia” oraz „drugim założycielem Zgromadzenia”. Wkład św. Klemensa w historię i rozwój Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela pozostawił trwały ślad w naszej duchowości i misji.
Wobec powyższego, Zarząd Generalny postanowił ogłosić Rok Jubileuszowy na cześć Świętego Klemensa od 15 marca 2020 r. do 15 marca 2021 r. Podczas tego Jubileuszu pragniemy na nowo przypomnieć sobie osobę i dzieło naszego brata Klemensa, którego „życie opierało się na miłości do Boga i Kościoła świętego oraz na chęci prowadzenia dusz do Boga” – jak twierdzili ci, którzy go znali. Klemens żył w okresie bardzo trudnym pod względem politycznym i religijnym. Dla Kościoła i dla życia zakonnego był to czas pełen przeciwności, ale właśnie w tym czasie św. Klemens otworzył drogę do odnowy chrześcijańskiej. Dzięki niemu nastąpiło ożywienie życia religijnego w Warszawie i Wiedniu.
Ponieważ Klemens żył w epoce historycznej bardzo odmiennej od naszej, błę-dem byłoby po prostu naśladowanie lub kopiowanie jego dzieła i duchowości. Jednakże Klemens poucza nas o niektórych aspektach powołania zakonnego, które są dziś bardzo aktualne: wartość modlitwy i wierności Bogu, ewangeliczny zapał misyjny oraz troska o opuszczonych i ubogich, partnerstwo w misji ze świeckimi mężczyznami i kobietami, wierność Kościołowi i wytrwałość w charyzmacie naszego Zgromadzenia.
Od Klemensa możemy nauczyć się, jak żyć w komunii z Bogiem, a jednocześnie jak być gorliwymi apostołami głoszącymi Ewangelię najuboższym i najbardziej opusz-czonym. Podobnie jak w przypadku św. Alfonsa, jego geniusz polegał na harmonijnym połączeniu życia wewnętrznego i działalności apostolskiej. Te dwa wymiary świętości często narażone są na ryzyko rozdzielenia. Dla redemptorystów jest jasne, że życie wewnętrzne bez aktywnej misji na świecie nie zbuduje królestwa Bożego. Z drugiej strony, aktywny apostolat misyjny i opieka nad ludźmi, bez pasji i wewnętrznego ciepła serca, zostałyby zredukowane do działań czysto zewnętrznych.
Siła i gorliwość Klemensa w prowadzeniu apostolstwa były zakorzenione w jego silnej wierze i całkowitym zaufaniu do Boga. Często powtarzał swoim współbra-ciom: „Niech Bóg was prowadzi, a wszystko będzie dobrze”. Nie możemy zapominać, że Klemens posługiwał często w środowisku bardzo wrogim, wśród zagorzałych przeciwników Kościoła. W rozmowach z ludźmi, którzy go atakowali, powtarzał bez wahania: „Z pewnością jestem wielkim grzesznikiem, człowiekiem pełnym nędzy, a jednak posiadam skarb, który dał mi Bóg, skarb wiary tak silnej, że nie chciałbym się z nikim zamienić. Jestem katolikiem od stóp do głów”.
Ciągłą troską Klemensa było formowanie zaangażowanych świeckich mężczyzn i kobiet jako apostołów. Wkrótce po przyjeździe do Warszawy zaczął gromadzić grupy ludzi świeckich, których formował i przygotowywał do apostolstwa na różnych polach życia Kościoła. W 1788 r. stworzył wspólnotę wiernych świeckich, zwaną oblatami, czyli poświęconych Bogu. Klemens wskazał, że głównymi zadaniami oblatów miało być uświęcenie własnego życia, naśladowanie Jezusa z całej siły, słuchanie słowa Bożego, uczestnictwo w kręgach modlitewnych i życiu sakramentalnym Kościoła, pielęgnowanie zaufania do ojca świętego i nauczania Kościoła, rozpowszechnianie prasy katolickiej, a szczególnie dobrych książek. Po przybyciu do Wiednia jego obecność stała się „centrum misji”, miejscem spotkań zwłaszcza dla ludzi młodych, a szczególnie dla studentów uniwersytetów, którzy wybrali go jako nauczyciela, doradcę i przyjaciela.
Klemens wyróżniał się także wielką miłością do Kościoła i ojca świętego. W swoich kazaniach często powtarzał: „Kto Kościoła nie ma za matkę, ten i Boga nie chce mieć za Ojca”. Przynaglał wszystkich do modlitwy za ojca świętego i do zachęca-nia innych, by czynili to samo. Taka modlitwa miała wzmocnić ich katolicką tożsamość, a także pomóc papieżowi w jego obowiązkach.
Klemens pielęgnował także wielki szacunek i synowską miłość do naszego Założyciela, św. Alfonsa Marii de Liguori, i starał się z całych sił pozostać wierny charyzmatowi Zgromadzenia. Zaszczepił swoim współbraciom miłość do Założyciela i Zgromadzenia, o czym jeden z nich zaświadczył podczas procesu beatyfikacyjnego, zeznając: „To on, Klemens, zaszczepił we mnie miłość do Świętego Alfonsa i jego Zgromadzenia. Słuchałem go osobiście, a on do swoich włoskich współbraci w Rzymie zawsze przemawiał z największą miłością, dlatego rozpalał mnie wielką miłością do Świętego Alfonsa i Zgromadzenia”. W duchu Alfonsa Klemens ciągle starał się żyć i pracować ze swoimi współbraćmi we wspólnocie apostolskiej, nawet gdy władze cywilne stawiały mu wiele przeszkód.
Miłość Klemensa do bliźnich, zwłaszcza do tych najbiedniejszych i najbardziej opuszczonych, wynikała z jego wielkiej miłości do Boga. Nazywano go „ojcem biednych”, ponieważ biedni, opuszczeni i zmarginalizowani znaleźli w nim towarzysza i szczerego przyjaciela. Żył blisko biednych, będąc sobą, i bez względu na to, co miał, hojnie się z nimi dzielił. Często spędzał czas z chorymi i umierającymi, przygotowując ich przez sakrament pojednania do spotkania z Chrystusem Odkupicielem.
Drodzy Bracia i Siostry, chciałbym zakończyć słowami Klemensa skierowanymi do jego współbraci ponad dwieście lat temu. Te słowa mają tak uniwersalny charakter, że mogą również zachęcić nas do powierzenia naszego życia i naszej misji Bogu oraz do poszukiwania woli Boga we wszystkim, co robimy.
„Odwagi! Bóg jest Panem, który wszystkim kieruje dla swojej chwały i naszego dobra I nikt Mu sprzeciwić się nie może. Wszelkie ludzkie plany, nawet jeśli zaprojektowane są w najdrobniejszych szczegółach, służą wyłącznie wypełnieniu Jego woli. (…) Widzę, że wszystko, co uważamy za przeciwność, prowadzi nas tam, gdzie Bóg chce, żebyśmy byli. Pozwólmy więc Bogu działać i kierować, a wszystko na dobre się obróci. (…) Drodzy bracia, wystrzegajmy się grzechu i dążmy do doskonałości; to jedyna rzecz, o której winniśmy myśleć, bądźmy mężnego serca i zachęcajmy się wzajemnie do czynienia dobra. Traktujmy się nawzajem z miłością. Z serca pozdrawiam Was Wszystkich w Jezusie.”
Niech ten Rok Jubileuszowy pomoże nam z odwagą kontynuować misję Zgro-madzenia! Podobnie jak św. Klemens, głośmy Ewangelię na nowo jako profetyczni świadkowie Odkupiciela, solidarni dla misji w poranionym świecie!
Zachęcam każdą Jednostkę i każdą wspólnotę lokalną do zaplanowania jakiejś działalności lub wydarzenia, aby uczcić Świętego Klemensa w tym Roku Jubileuszowym, i uczynić go znanym wśród tych, do których jesteśmy dziś posłani. Niech jego duch misyjny i zapał apostolski ożywiają wszystkie nasze plany apostolskie!
Wasz brat w Chrystusie Odkupicielu,
o. Michael Brehl CSsR, Przełożony Generalny
Za: www.redemptor.pl
