W sobotę 14 grudnia br. w naszym domu zakonnym w Tuchowie zmarł najstarszy polski redemptorysta o. Stanisław Podgórski. Miał 99 lat.
O. Stanisław Podgórski urodził się 31 października 1920 r. w Tarnowie. Pierwszą profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1939 r., zaś święcenia kapłańskie przyjął 22 kwietnia 1945 r. W 1946 r. rozpoczął studia teologii moralnej na Fakultecie Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując w 1951 r. stopień doktora teologii. W latach 1951–1962 wykładał teologię moralną i teologię pastoralną w WSD Redemptorystów w Tuchowie. W 1956 r. został mianowany rektorem tegoż seminarium oraz przełożonym domu. W latach 1963–1965 przebywał w Rzymie jako wolny słuchacz na Akademii Alfonsjańskiej. W latach 1965–1972 sprawował ponownie funkcję rektora seminarium i przełożonego domu w Tuchowie oraz wykładał teologię moralną i pastoralną. Ponadto podjął wykłady zlecone z teologii sakramentalnej na ATK (obecnie UKSW) w Warszawie (1966–1967) oraz z teologii pastoralnej w Metropolitarnym Seminarium Duchownym w Krakowie (1969–1972). W latach 1972–1981 pełnił urząd prowincjała oraz przewodniczącego Konsulty Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce. W latach 1981–1983 powtórnie sprawował funkcję rektora seminarium i przełożonego domu w Tuchowie oraz wykładał teologię moralną fundamentalną i seksuologię. W 1984 r. wyjechał do RFN i w 1986 r. został mianowany delegatem prowincjała dla współbraci pracujących w Niemczech. W latach 1988–1991 był kaznodzieją w rozgłośni Radio Wolna Europa w Monachium. W latach 1992 – 2011 mieszkał w naszym domu zakonnym we Wrocławiu, a potem aż do śmierci w Tuchowie.
Za: www.redemptor.pl
Posługa przewodniczącego KWPZM
ŚP. O. Stanisław Podgórski CSsR w czasie pełnienia funkcji przewodniczącego KWPZM (1972-1981) podejmował wiele inicjatyw służących rozwojowi zakonów męskich w Polsce.
Wobec trudnego położenia życia konsekrowanego w czasach komunistycznych, przedstawiał Stolicy Apostolskiej sytuację zakonów i zakonników, by Jego spostrzeżenia mogły być materiałem wspomagającym rozmowy przedstawicieli Stolicy Apostolskiej z władzami państwowymi PRL (1977). Przy wsparciu Prymasa Tysiąclecia i abp. Bronisława Dąbrowskiego, podejmował się batalii z Urzędem ds. Wyznań o niezależny byt zakonów męskich w Polsce (1978). Prowadził także rozmowy z Episkopatem Polski na temat powołania do życia komisji wspólnej Biskupi-Wyżsi Przełożeni, dając podwaliny pod jej powstanie (1978-1981).
Zapraszany był na konferencje plenarne Episkopatu; miał przywilej złożenia w imieniu zakonników gratulacji Janowi Pawłowi II z okazji wyboru na Stolicę Piotrową (1978) i osobiście zaangażował się w komitet przygotowujący I pielgrzymkę Papieża do Polski (1979), powołał komisję prawną KWPZM (1979), podjął decyzję o przystąpieniu Konferencji do UCESM – Konferencji Przełożonych Zakonnych Europy (1980), a pod koniec kadencji przygotował podwaliny pod rozpoczęcie wydawania biuletynu rocznego KWPZM (1981), dokumentującego działalność zakonów męskich w Polsce.
O. Podgórski brał m.in. udział w opracowaniu wielu ważnych dla życia zakonnego w Polsce dokumentów. Opracował „pro memoria” do propozycji afiliacji seminariów zakonnych do Papieskich Wydziałów Teologicznych w Polsce, by w ten sposób podnieść jakość studiów w seminariach zakonnych (1976). Brał udział w opracowaniu uwag do nowego prawa zakonnego w ramach przygotowanego nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego (1977) oraz w wypracowaniu dokumentu o współpracy biskupów z zakonami (1978).
Za jego kadencji dokonano rewizji i uaktualnienia statutów KWPZM zgodnie z najnowszymi dokumentami Stolicy Apostolskiej (1973-1974, 1979-1981), gdzie m.in. wprowadzono wybór członków konsulty zamiast proponowania kandydatów, których później zatwierdzał Prymas Polski. Te działania w pewien sposób zamknęły okres kształtowania się struktur i kwestii niezależnego funkcjonowania naszej konferencji.
Ponadto o. Stanisław, przewodnicząc wyższym przełożonym zakonów męskich, dbał nieustannie o formację początkową i ustawiczną zakonników w Polsce; monitował opóźnienia związane z wydaniem brewiarza w języku polskim, zorganizował wystawę o posłudze braci zakonnych w zgromadzeniach męskich by promować ten aspekt życia konsekrowanego oraz wydał list do zakonników z okazji Roku Świętego, wraz z sugestiami na jego owocne przeżywanie (1973). Ważnym aspektem było także podsumowanie 10-lecia Soboru Watykańskiego II i jego wpływu na życie konsekrowane oraz rozwój teologii życia zakonnego, czemu poświęcone były dwa zebrania plenarne KWPZM (1975).
Po zakończeniu przez Niego posługi przewodniczącego KWPZM, Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński w liście na spotkanie plenarne skierował osobiste słowa do o. Stanisława Podgórskiego CSsR: „Na zakończenie tych kilku myśli pragnę przekazać Drogiemu o. Stanisławowi Podgórskiemu słowa wdzięczności za tak miłą współpracę z Episkopatem przez trzy kadencje prowincjalskie i Jego trudy na czele Konsulty Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich. Ufam, że doświadczenia tu zebrane posłużą Drogiemu Ojcu do dalszej pracy, do której skierują Ojca Jego władze zakonne. Błogosławię Mu wdzięcznym sercem” (01.05.1981). ORW
